sevdiğini söylemek

söylemeyi bırak hissettirince belli edince kaçan çok insan var demek ki doğru insan değil diyorsunuz ama her insanda bölüne bölüne bittiğimiz gerçeğini değiştirmiyor. en azından içinizde kalmıyor ve yolunuza devam etmiş oluyorsunuz orası iç rahatlatıcı tabii

gerçekten kişi seviliyorsa zor olan durumdur. hep nefret etmişimdir, karşı tarafa "seni her an terk edebilirim" imajını vermeyi daha çok severim, öyledir çünkü. birisini gerçekten sevmek, bağlanmak gibi konular güçsüz hissettiriyor bana. ama bir erkeğe sevdiğimi söylediğim, ilk adımı attığım zamanlar oldu. bir daha yapacağımı zannetmediğim bir şey, orası da ayrı tabii.

hissettiğin duyguların sözcüklere dökmektir.

içinde hissettiğin duygudan emin olunca gereklilik haline gelen durum. ertelemeye, bundan utanmaya kaçınmaya gerek yok. olacak olan bir şekilde oluyorken niye geri duracaksın ki. evet reddedilmek bir ihtimal hatta büyük bir ihtimal ama bu değilse yarın yarın değilse öbür gün. kendine güvenip dile getirilmesi gereken sözleri dile getir. belki oluru var yaşanması mümkün iken yaşayamamak daha beter. he reddetti veya buna duyarsız kaldı. canı sağ olsun eyvvallah de bak yoluna. hayat ihtimallerle dolu.

aşırı rahatlatır ama o evreye gelene kadar da aşırı bunaltır. adı üstünde sevgi bu bir kediye bile söylerken içimi kıpır kıpır yapar sanırım en sevdiğim an da bu...

bana sevdiğini söyleme, bana dido al eve gelirken. ben anlarım.

en son kaç yıl önce duydum hatırlamıyorum.
ki duyduklarım da pek gerçeği yansıtmıyormuş sanırım.

bana biriniz ne kadar muhteşem olduğumu söyleseniz ya.

söylemekten ziyade gösterilmelidir.

insan olmaya dair en temel yükümlülüklerden.

geçen sene ajandamın yıllık hedeflerine "hergün sevdiğine sevdiğini söyle" yazacak kadar ihtiyacını hissetmişim. sonra kısmen aştım bu durumu. bu seneyse içimden geldiği hiçbir zaman bastırmıyorum. bazen söylesem mi ikilemine düşüyorum. sonra diyorum ki saçmalama bu seninle ilgili bir his bırak karşındaki bu hisle ne yapacağına kendisi karar versin. *

bence seven sevdiğine sevdiğini söylesin. sevmek baya dönüştürücü etkisi olan bir eylem olduğu için söylediğinde sadece söylemiş olmuyorsun. duyduğunda da sadece duymuş olmuyorsun. söylemesi de duyması da zamanla bazı bağları daha gerçek kılıyor. gün sonunda fark etmeden başka bir insan olarak koyuyorsun kafanı yastığa. kümülatif bir süreç olduğu için ancak aradan belli bir zaman geçince fark ediyorsun değişimi. usul usul iyileşiyorsun.

bende bende.

ben sevgimi hep içimde yaşardım. çünkü beğenilmeyeceğimi daha da kötüsü hor görüleceğimi düşünürdüm ama buna son verdim. zaten beni olduğum gibi seven insanlar vardı başkaları da pek tabi beni böyle sevebilirlerdi. sevmezlerse de kendileri bilirdi. böyle yaparak pek çok insan kazandım ve kaybettim ama artık keşkelerim yok,yüküm yok.

sevdiğiniz insanlara söyleyin ki onları mutlu edebilesiniz. sevmediklerinize de söyleyin ki onları kolayca manipüle edebilesiniz.

gora ya da arog filmlerinden birinde gecen o guzel repligi buraya oturtabiliriz.

"anlamazlar üzerler seni. berduş olursun."

bu devirde sevseydin ona
"evde modem az çektiğinde senin için internetimi açıyorum derdim"

"bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem…"
söyleyin yâhu. geç kalabilirsiniz sonra.

boş söylemdir. sevdiğiniz hissettirin.

herkesin cesaret edebileceği birşey değildir. ama ertelemek içinde hayat o kadar uzun değildir.

seven sevdiği söyleyince kaybediyor diye bi gün yanlıslıkla doğru insana sevildiğini hissetiremeyeceğim kaçıp gitmesin diye sonra hissettiremedim diyr kaçıp gidecek.

geç olmadan söylemek gerek.başkasına söyleyemiyorsan anne ve babana söyle. hemen şimdi ölmeden önce.

ben sevdiğimi söylemem, biriktirip haykırırım ve bu da karşımdakini korkutur. baraj, set, dinamo, hidroelektrik falan işte.