sorunlarla baş etme yöntemleri

baş etmeyin, onlarla yaşamayı öğrenin.

5 yıl sonra hatırlamayacağın bir şey için 5 dakika bile üzülme.

ben kafaya takmam sorunlar benimle baş etmeyi öğrensin

run away.

mevcut sorunu duzeltmeye yonelik “yapıcı” bakis acisiyla soruna yaklasma… en temel bas etme yontemim. bundan sonraki adimlar da soruna gore degisen unsurlar olur ancak.

sorunun üstüne gitmektir elbette. ancak bu konuda yüzde doksan bir çoğunluk ile korkak olduğumuzu üzülerek itiraf ediyorum. hepimiz ne yapmamız gerektiğini zaten biliriz. ancak yüzde doksanımız sorundan kaçmayı seçeriz. sonrasında sorun bir kar topu gibi yuvarlanarak büyür ve çığ olur. çığın altında kalmamak için ise -tabiri caizse yumurta arkaya dayanınca- çırpınmaya başlarız. bir başka kaçış yolu bulamayacağımızdan mecburen sorun ile yüzleşmek zorunda kalırız. ortada bir sorun varsa "zamana bırak" palavrası ile kendimizi avutmadan sorunun üstüne gitmeliyizdir. sonuçta zararın neresinden dönersek kârdır. kısacası inanmak başarmanın yarısıdır. sorunlarla ancak cesur olursak baş edebiliriz. o cesareti de sihirli bir değneğin getirmeyeceğini de bilelim. cesareti kendimizde arayalım...
tanım: kelin ilacı olsa başına sürermiş.
edit: imla

1)uyuyarak
2)ders çalışarak
3)yeni sorunlar çıkartarak

ağlamak

bana saldırmak.

bir tane sorunlu var burada. arkamdan havlamaya, ulumaya bayılıyor. görmezden geliyorum. belli ki kendi sorunlarını başkalarıyla uğraşarak unutuyor.

keşke psikolog ile daha sıkı münasebetlere girse de yakamdan düşse artık hazımsız.

sırayla ağlamak, uyumak, yüzleşmek.

benim için son zamanlarda çizim yapmak. geçenlerde bir iki tanıdıkla dışarı çıkmam, bipolar olduğum gerekçesiyle bi abuk tavırlara maruz kalmam, gerilimin tırmanması ve masadan kalkıp gitmek durumunda kalmam ve üstüne bir de utanmasa neredeyse beni kovmaya kalkacak beyefendinin masadan nası kalkıp gidersin diye triplenmesi hasıl oldu.

hayatımda ilk kez başıma böyle bir şey geldi. inanılmaz şaşkınlık verici ve kırıcıydı. sabah sketchbook'uma bi şeyler karaladım. cidden karaladım. yazdım da. sonrasında hafifledim ve yaşamıma döndüm. tamam itiraf ediyorum hala biraz kafamı takıyorum ama %76 oranında yaşamıma döndüm.

başlığı link arayan liseli edasıyla hızlıca taradım ve bazı arkadaşların görmezden gelerek veya yok sayarak baş ettiğini iddia ettiklerini gördüm. çok üzüldüm.

arkadaşlar bir sorunu yok sayarak veya görmezden gelerek baş etmiş sayılmazsınız. çünkü baş etmek demek; tdk’nin de açıkladığı gibi “onu yenmeye gücü yetmek, o konuda başarı kazanmak.” anlamındadır.

yani siz görmezden gelerek veya yok sayarak maalesef sorunu ertelemiş oluyorsunuz. çözmüş veya o soruna karşı başarı elde etmiş olmuyorsunuz.

üzgünüm.

(bkz: edemedi)

savaşmak değil, kabullenmek değil, öylece beklemek sanırım. sorunların çıkmamasını ummak.

3 türlüsü vardır:

-savaşmak: sorunu ortadan kaldırmak için yoğun emek göstermek.

-kabullenmek: sorunun artık çözülemeyeceğini düşünüp hayata entegre etmek.

-kaçmak: sorun hiç yokmuş gibi davranmak.

en doğru baş etme metodu bunlardan birisi değil. bunların yerine göre uygulanması (kaçmak hariç).

önce savaşını verip, değiştiremiyorsan kabullenmen gerekir.

dibine kadar cokmeyi beklemek. cunku o dipten daha fazlasi basa gelemeyecegi icin bi sekilde yine yeniden ayaga kalkiyosunuz. bi mal tavsiyesi

terapistim sağ olsun. parayı veriyorum o da iyi iş çıkarıyor. hayır makina benim ama olsun kontrol önemli.

kendi kendime psikolojik destek vererek kendimle baş ederim. en iyi olduğum konudur, kimseye ihtiyacım kalmıyor.

sayfa sayfa, bir suru aptalca sey yazmissiniz. cozum seneler evvle bulunmus:

meseleleri mesele etmezseniz, ortada mesele kalmaz. (suleyman demirel)

erteler ve uyurum.
kısa vadede işe yaradığı için kendimi kandırıyorum işte. yoksa sorunların bir yere gittiği yok, orada öylece duruyor.