sözlük kavgası

güzel göndermeler var, izliyoruz.

ay nasıl kavga ediyorsunuz, ben edemem. çünkü üşenirim.

çok entelce geçiyor bugün.

biz kavga ettik mi kafa göz dalıyoruz. böyle mi örnek olduk sizlere gençler sorarım?

iyi yetiştiremiyor muyuz sizleri acaba hata mı bizde?

dalın birbirinize şöyle. yumulun. sosyolojiden girdiniz ab'ye giremiyoruzdan çıktınız.

nasıl kavgalar bunlar. bunlar nasıl entelce laflar.

hiç yakıştıramadım..

siz kavgayı nereden takip ediyorsunuz? kavga olduğunu nasıl anlıyorsunuz? ben pek bu işlerden anlamıyorum.

bu ne biçim kavga lan ? hiçbiri ghostery, ohm, anubis ve sonradan dahil olan bir bilen, kendimeaitbiryer kavgaları gibi olamaz.

magazinin önünde perde oluşturmayalım.. soldan devam edelim.. taş mı yesin bu insanlar..

alıngan emmiler yüzünden dahil olduğumuz kavgadır. oysa hep savaşma seviş benimle felsefesiyle hareket ederim. ekiz yatağın çözemeyeceği sorun yoktur ama emmilerle olmuyor işte.

üzerine vazife olmayan hödüklerin ego tatmini yaptığı, kendi gibi düşünmeyenleri yerin dibine soktuğunu sandığı, bununla da övünen, gidip rahat rahat sataşıp "sen sus cahil seni" tavrı takınan itlerden artık hakkaten gına geldi.

insan olun önce, dünyalik ego zımbırtınızda size kalsın. ilgilenmiyoruz. adabımızı muhafaza etmeye çalıştıkça, gün olmasın ki armutun biri çıkıp ayarları zorlamasın. hayret.

bazen kurma kolu bozuk kurşun askerlerin duvardan duvara seken ritimsiz hareketlerini düzeltme eğilimidir.

buradaki insanlara her gün, döne döne aynı goygoyu dayayıp, üstüne evin şımarık çocuğu masumiyetindeymiş gibi orasını burasını gösterdikçe kahkaha atmamızı bekleyen vasatlıktan gına değil, daral geliyor artık.
misal bundan 10-15 yıl öncesine gitsek milletin kapı zilini çalıp kaçan, düğün salonlarında elinde plastik bir tabakla pastanın kesilmesini bekleyen, takriben bir 5 yıl sonrasındaki bir tık ileri ortamlarda cem yılmaz bilmem kim şakaları yapan, kazara bir reaksiyon vereni verdiğine bin pişman eden bir kabızlık ve kendini tekrar taliminden gelir bunlar. durduk yere gelip üstüne başına sümkürenleri görmeyip duymamak da bir yere kadar. yani her içinde bulundukları o daracık simülasyonu bozup o arkadaşların nefes almasını sağlamak da bir kavga değil.

demin gördüm birisi üzüntüden nik değiştirmiş. uyuyamazda bu gece valla.
oğlum yapmayın ayarsız kavga . az denk olsun denginizle kavga edin.
çoluk çocukla avam takımıyla küfürbazlarla kavga ediyorsunuz üzüntüden nik değiştiriyorlar.

türkiye'de tahammülsüz bir kitle var. sayıları çok değil. toplasanız %5 kadar. kendilerini türkiye'nin sahibi, milletinde efendisi sanıyorlar. sözlük de onlardan bolca var. kavgacı ve şımarıklar. herkese kin ve nefret kusmakla meşguller. insanları okumaya, anlamaya çalışmak yerine itibarsızlaştırmak ve linç etmekle ilgililer. kendi görüşünden farklı bir görüşe olan biri yazacak olsa şımarık bir çocuk gibi tepinecek düzeydeler. ortak özellikleri de sürüyle dolaşmak.
bunlar çok bilmiş geçinseler de yazdıkları ilk cümleden kör cahil olduklarını anlarsınız. sözlükteki bu fanatiklere boş yere laf anlatmaya çalışmayın anlamazlar, en iyisi engelleyip geçmek.

11 saat önce yaptığım nick değişikliği başvurusunu üzerinden 5 saat geçmiş kavgaya yoranlar var ya, normal sözlük gerçekten çok enteresan bir yer.

gerçi, aylar önce özel mesajdan bana da had bildirilse ben de bu kadar kin tutardım, hak vermiyor değilim. *

arkadaşlar kavga etmeden yazar olun, herkese yetecek cümle var... :)

3 kuruşluk keyfim var zaten bir de dalyaprak hareketlerde bulunan tipleri engelliyorum sıfır sıkıntı.

bir kaç gündür birbirlerine gereksiz yükselen yazarlar var. bunlar yüzünden bazı gereksiz tanımlar ve başlıklar ortaya çıkıyor. ve bazı yazarlarımızın mod tanıdıkları var diye istediklerini yapabileceklerini düşünmeleri o kadar boş ve anlamsız ki hele mod ların bu olaylara karşı yaptıkları daha da anlamsız. koca insanların küçük hareketleri.

yükselmeye gerek yok. her başlıkta olaya müdahil eden ergen gerileri var oldukça bu huzursuzluklar bitmez. lan ben ne alaka olaylarla. kimi nickime takar, kimi damak tadımın hesabını sorar.
bunca garip insanı bir arada görmek hakkaten enteresan.

kaçınılmazdır. durun dinleyin bir.
siz biraz tanınır olunca kesin birisi gelir laf atar. ya sizi kıskanır.
ya sizi sevmez ya düşüncenizi ya etrafınızdakileri. kinlenir böyle. ön yargı oluşur.
popülerlik arttıkça bundan kaçınamazsın.

çevren arttıkça kavga etme ihtimalin daha çok artar. çünkü dmde senin kankan olan öven öbürüne eleştirir . dedikodunu yapar.

çok uç siyaset din ırk futbol vs şeyler yazıyorsan kavga edersin. mutlaka birisi bir şey der.

yoneticiysen kesin kavga edersin. bunun nedenleri belli yazmiyorum bile. ithamlar ön yargılar bilinmemezlik şüphe kankacilik vs.

her şeye atarlaniyorsan racon kesiyorsan ben haklıyım diyorsan kesin kavga edersin.

maalesef burda oluyor mu bilmiyorum. kadinsan falan yüz vermesen ayrılsan fake hesapla gelip laf atar rahatsız eder işte öyle şeyler.

eleştiriye kapalı tek tip egolu ukalalar çok kavga eder.

sonuç kendi halinde bir yazarsan bile kavga edebilirsin. birisi seni bulur. sen bir şeye kızarsın . bir oydan bile kavga çıkabilir.

sonuç bir süre bu sözlük kavgası alışkanlık yapıyor. adrenalin zevk heyecan . kendini gosterme işte dikkat çekme seysi gibi mi.

bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum siz daha iyi bilirsiniz abilerim ablalarim.

can sıkıcı olay.

bulaşmayın işte arkadaş! kendi hâlinde yazan insanlarız bazılarımız. hakaretten, küfürden uzak durmaya, milletin nick altına gidip yahut çeşitli başlıklarda üstü kapalı şekilde laf sokuşturmamaya özen gösterdikçe biri gelip sataşıyor illa ki.

bir de ettikleri küfür yahut hakaretler silinince seni moderatör kankası ilan ediyorlar. arkadaş, uludağ sölük değil burası! o tür ifadeler siliniyor işte, anlayın artık bunu. bunun için moderatör tanımaya yahut yalamaya gerek yok. şimdi gideyim birine ya da bir kitleye sağlam bir hakaret edeyim mesela. moderatörler de bunu görsün. yazan benim diye silmeyecekler mi sanıyorsunuz? insan hatayı bazen kendisinde aramalı.

neyse. özet; boş işler bunlar. birbirinizle uğraşmayın. ne demiş kadın; kaliteli insan işiyle boş insan kişiyle uğraşır

birçok farklı görüşün olduğu yerde fikir çatışmaları olmazsa olmazdır ama bunun da bir seviyesi olmalıdır. hele ki sözlük gibi bir yerde.
öyle güzel çatışmalı ki o fikirler, onların arasında gidip gelmeliyiz.
yok ama o kadar tuhaf bir hal alıyor ki o kavgalar başlığa bile giresi gelmiyor insanın. en tuhaf kavgaların yaşandığı başlıklar ise genelde siyaset başlıkları oluyor. biri ile aynı fikirdeyim mesela ama öyle çirkin* ifade etmiş ki kendini fikrimden soğuyorum.
adam akıllı siyasetçinin olmadığı bir ülkede böyle çirkin siyaset konuşmak daha da berbat etmez mi her şeyi?

yıl 1790. robespierre'in kafasına sözlük fırlatmıştım. ilk sözlük kavgası böyle başladı. bugün ise geldiğimiz yerde konunun yeşil soğan olması bir hayli garip.