21.
gülüm diyorum ama gülme öyle bize de yazık...
devamını gör...
22.
“ıstırap bir öğretmen. tahammül ve direnç, insanın erdemleri. bir ağrıyı bedenimizde gezdirip dinlendirerek de olgunlaşırız. bir hüzün nöbetinden güçlenerek de çıkabiliriz. ve nihayet hayat, çözülmesi gereken bir sorun değildir.”
kemal sayar
kemal sayar
devamını gör...
23.
tanrı bir midir? bizim tanrımızla çinlilerin
tanrısı bir midir?
papaz gülümseyerek “evet” cevabını verdi.
yamtar’ın aklı bu işlere bir türlü yatmıyordu:
- öyle ise biz çinlilerle savaşırken bu tanrı
hangimize yardım eder?
- tanrı savaşanlara yardım etmez. çünkü bütün insanlar kardeştir. kardeşini öldüreni tanrı sevmez.
hüseyin nihal atsız - bozkurtların ölümü
devamını gör...
24.
"insanın, gerçeğine katlanamadığı bir hayata dişiyle tırnağıyla sarılması iğrenç değil de nedir?"
-alper canıgüz
-alper canıgüz
devamını gör...
25.
jean paul sartre
"birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. enerji, kendini veriş, körlük ister. hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum."
"birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. enerji, kendini veriş, körlük ister. hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum."
devamını gör...
26.
" 'bak' dedi tanrı, 'senden olduğundan değişik bir insan gibi yararlanamazdım. benim adıma göçebe bir yaşam sürdün, yerleşik insanlara biraz özgürlük özlemi taşıyıp götürme misyonu üstlendin. benim adıma sersemce işlere kalkıştın, başkalarının seninle alay etmelerine ses çıkarmadın; senin şahsında benimle alay edip bana sevgi gösterdiler. nihayet sen benim çocuğumsun, benim kardeşimsin, benden bir parçasın; hiçbir zevk, hiçbir acı yoktur ki, senin şahsında ben de yaşamış olmayayım.' "
hermann hesse, knulp
hermann hesse, knulp
devamını gör...
27.
sanatın enleri olabilir mi? artistlik yapmak için ortamlarda ''sanatın en leri olmaz üstadım'' diye poz keser dururdum. ama bal gibi oluyor işte. insanın en sevdiği şair de oluyor romancı da. öncelikle edebiyat harici en sevdiğim yazarın en sevdiğim alıntısını bırakayım sonrasında gevezeliğe devam ederim.
''çelişkili gibi görünse de kaliteli bir birlikteliğin ilk şartı bireyin kendi yalnızlığıyla olan ilişkisidir'' erich fromm.
edebiyat alanında nasıl olabiliyorsa benim en sevdiğim şair ve en başarılı bulduğum şair ayrı yazarlarımızdır. benim en sevdiğim şair arkadaş zekai özgerdir. bazen de ahmed arif. 24 yaşında ankara'da katledilen arkadaş zekai'nin tüm cümleleri benim en sevdiğim şiire dönüşür. ahmed arif şair midir? çok sevsem de üzerimize metafor sıkmaktan başka bir şey yapmıyor gibime gelir bazen. ama şiir nedir sorusunun evrensel anlamda cevabı edip canseverdir. ve onun çağrılmayan yakub isimli şiiri.
aşağıya ahmed arif ustanın en sevdiğim mermilerini bırakıyorum.
sus, kimseler duymasın.
duymasın ölürüm ha.
aydım yarı gecede
yeşil bir yağmur sonra...
yağıyor yeşil.
en uzak, o adsız ve kimselersiz,
o yitik yıldızda duyuyor musun?
bir stradivarius inler kendi kendine,
yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
önce bendim diyor ve sonra benim...
ölümsüz, güzel ve çetin.
ezgisidir dolaşan bütün evreni,
bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları.
canımı, tüylerimi sarmada şimdi
kendi rüzgarıyla vurgun...
sarıyor yeşil.
rüya, bütün çektigimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
ağıyor yeşil.
yivlerinde yeşil güller fışkırmış,
susmuş bütün namlular...
susmuş dağ,
susmuş deniz.
dünya mışıl-mışıl,
uykular derin,
yılan su getirir yavru serçeye,
kısır kadin, maviş bir kız doğurmuş,
memeleri bereketli ve serin...
sağıyor yeşil.
aydım yarı gecede,
neron, çocuk kitaplarında çirkin bir surat,
ve sezarsa, bir ad, yıkıntılarda.
ama hançer taşı sanki
koca kartaca!
hani, kibrit suyu vermişlerdi üstüne
bak nasıl alıyor, yigit,
binlerce yıl da sonra
alıyor yesil.
vurur dağın doruğundan
atmacamın çalkara,
yalın gölgesi.
kuş vurmaz, tavşan almaz,
ama aç, azgın
köpek balıklarıydı parçaladığı
bak, tiber saygılı, suskun.
bak nilüfer dizisi zinciri.
bunlar bukağısı, kolbağlarıdır,
cihanın ilk umudu, ilk sevgilisi,
ve ilk gerillası spartakus'un.
susuyor yeşil.
sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu.
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum...
mısra çekiyorum, haberin olsun.
çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o olüm namussuzu...
ve ahmedin işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
sanırım edebiyattan çok anlamadığım için en sevdiğim romancı ve en başarılı bulduğum romancılarımız da farklılık arz ediyor bende.
en sevdiğim romancı vedat türkali dir. onun romanları sayesinde yakın tarihimizde deli gibi okumalara girişmişimdir. iç ses disiplinimi bile onun romanları sayesinde geliştirdim. kendimi bir an için ikircikli yakalamak güzel bir şey. harika bir farkındalık sağlar. ve en önemli uğraşımız olması gereken kendimizi tanıma çabamızda en büyük silahımızdır.
ama bence ahmet hamdi tanpınar ustamızın yazdıkları gerçek romandır. ironi nedir? hüzün nasıl elde tutulan somut bir nesneye dönüşür onun romanlarında algılarız. ve bunu olabilecek en dolaylı tatlarda yaşarız.
''çelişkili gibi görünse de kaliteli bir birlikteliğin ilk şartı bireyin kendi yalnızlığıyla olan ilişkisidir'' erich fromm.
edebiyat alanında nasıl olabiliyorsa benim en sevdiğim şair ve en başarılı bulduğum şair ayrı yazarlarımızdır. benim en sevdiğim şair arkadaş zekai özgerdir. bazen de ahmed arif. 24 yaşında ankara'da katledilen arkadaş zekai'nin tüm cümleleri benim en sevdiğim şiire dönüşür. ahmed arif şair midir? çok sevsem de üzerimize metafor sıkmaktan başka bir şey yapmıyor gibime gelir bazen. ama şiir nedir sorusunun evrensel anlamda cevabı edip canseverdir. ve onun çağrılmayan yakub isimli şiiri.
aşağıya ahmed arif ustanın en sevdiğim mermilerini bırakıyorum.
sus, kimseler duymasın.
duymasın ölürüm ha.
aydım yarı gecede
yeşil bir yağmur sonra...
yağıyor yeşil.
en uzak, o adsız ve kimselersiz,
o yitik yıldızda duyuyor musun?
bir stradivarius inler kendi kendine,
yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
önce bendim diyor ve sonra benim...
ölümsüz, güzel ve çetin.
ezgisidir dolaşan bütün evreni,
bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları.
canımı, tüylerimi sarmada şimdi
kendi rüzgarıyla vurgun...
sarıyor yeşil.
rüya, bütün çektigimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
ağıyor yeşil.
yivlerinde yeşil güller fışkırmış,
susmuş bütün namlular...
susmuş dağ,
susmuş deniz.
dünya mışıl-mışıl,
uykular derin,
yılan su getirir yavru serçeye,
kısır kadin, maviş bir kız doğurmuş,
memeleri bereketli ve serin...
sağıyor yeşil.
aydım yarı gecede,
neron, çocuk kitaplarında çirkin bir surat,
ve sezarsa, bir ad, yıkıntılarda.
ama hançer taşı sanki
koca kartaca!
hani, kibrit suyu vermişlerdi üstüne
bak nasıl alıyor, yigit,
binlerce yıl da sonra
alıyor yesil.
vurur dağın doruğundan
atmacamın çalkara,
yalın gölgesi.
kuş vurmaz, tavşan almaz,
ama aç, azgın
köpek balıklarıydı parçaladığı
bak, tiber saygılı, suskun.
bak nilüfer dizisi zinciri.
bunlar bukağısı, kolbağlarıdır,
cihanın ilk umudu, ilk sevgilisi,
ve ilk gerillası spartakus'un.
susuyor yeşil.
sus, kimseler duymasın,
duymasın, ölürüm ha.
aymışam yarı gece,
seni bulmuşam sonra.
seni, kaburgamın altın parçası.
seni, dişlerinde elma kokusu.
bir daha hangi ana doğurur bizi?
ruhum...
mısra çekiyorum, haberin olsun.
çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
derimizin altında o olüm namussuzu...
ve ahmedin işi ilk rasgidiyor.
ilktir dost elinin hançersizliği...
ağlıyor yeşil.
sanırım edebiyattan çok anlamadığım için en sevdiğim romancı ve en başarılı bulduğum romancılarımız da farklılık arz ediyor bende.
en sevdiğim romancı vedat türkali dir. onun romanları sayesinde yakın tarihimizde deli gibi okumalara girişmişimdir. iç ses disiplinimi bile onun romanları sayesinde geliştirdim. kendimi bir an için ikircikli yakalamak güzel bir şey. harika bir farkındalık sağlar. ve en önemli uğraşımız olması gereken kendimizi tanıma çabamızda en büyük silahımızdır.
ama bence ahmet hamdi tanpınar ustamızın yazdıkları gerçek romandır. ironi nedir? hüzün nasıl elde tutulan somut bir nesneye dönüşür onun romanlarında algılarız. ve bunu olabilecek en dolaylı tatlarda yaşarız.
devamını gör...
28.
geçmişi inkar etmek, geleceği inkar etmektir. insan kendi alın yazısını kendi yazamaz: ya kabul eder, ya inkar eder. eğer üvez ağacının kökleri derinde değilse, başı göğe ermez.
ursula k. le guin - en uzak sahil.
ursula k. le guin - en uzak sahil.
devamını gör...
29.
orhan pamuk
"hayatımın en mutlu günüymüş bilmiyordum."
/masumiyet müzesi
"hayatımın en mutlu günüymüş bilmiyordum."
/masumiyet müzesi
devamını gör...
30.
"yolda önüme çıkan taştan tut kahvaltıda yediğim peynire kadar ömrühayatında bana rast gelmiş ve gelecek olan ne varsa hepsine öfke doluyum"
en sevdiğim yazar olan frances glass'a ait. kendisi bu satırları bi geceyarısı masada notlara kitaplara göz gezdirerek gördüğü şeylerin aklında kaldığına dair kendini kandırmaya çalışırken - saat 3 sularında, ki aynı günün sabahı sınavı vardı - öfkeyle telefonunun notlar kısmına yazdı, hatta parmaklarıyla klavyedeki harfleri oldukları yere gömdü desek daha doğru olur. fonda da the smiths'ten asleep çaldığı rivayet edilir.
en sevdiğim yazar olan frances glass'a ait. kendisi bu satırları bi geceyarısı masada notlara kitaplara göz gezdirerek gördüğü şeylerin aklında kaldığına dair kendini kandırmaya çalışırken - saat 3 sularında, ki aynı günün sabahı sınavı vardı - öfkeyle telefonunun notlar kısmına yazdı, hatta parmaklarıyla klavyedeki harfleri oldukları yere gömdü desek daha doğru olur. fonda da the smiths'ten asleep çaldığı rivayet edilir.
devamını gör...
31.
kıçımla verdimse referans,
bağışlayınız ekselans…
çünkü bir hz.dangalak zorla geçmişse başa,
onu kıçıyla selamlamak düşer;
her onurlu yurttaşa
aziz nesin
devamını gör...
32.
sana çarpan arabanın plakasını almak için çırpınacağına, öl !
küçük iskendet- ikinci waliz.
küçük iskendet- ikinci waliz.
devamını gör...
33.
“beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna.”
oğuz atay - tutunamayanlar
oğuz atay - tutunamayanlar
devamını gör...
34.
hangi birini yazayım ki;
insan "birbirinin kurdu" değil, kendi kendinin kurdudur.
(bkz: oruç aruoba)
kendimi aramaya çıktım, ama yolu kaybettim hangi sokakta olmam gerekiyor bilemiyorum. ve artık kendimi aramanın yolunu da kaybettim. hangi caddeye çıkmam gerekiyor bilemiyorum.
(bkz: oğuz atay)
yaşadıklarımız hakkında konuşmayı sevmiyoruz. onları yaşamış olanların hiçbir açıklamaya ihtiyacı yok. o olayları yaşamayanlar ise ne
o zaman hissettiklerimizi ne de şimdi hissettiklerimizi anlayabilir.
(bkz: victor e. frankl)
bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
hep böyle mi bu?
bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
(bkz: nilgün marmara)
insan "birbirinin kurdu" değil, kendi kendinin kurdudur.
(bkz: oruç aruoba)
kendimi aramaya çıktım, ama yolu kaybettim hangi sokakta olmam gerekiyor bilemiyorum. ve artık kendimi aramanın yolunu da kaybettim. hangi caddeye çıkmam gerekiyor bilemiyorum.
(bkz: oğuz atay)
yaşadıklarımız hakkında konuşmayı sevmiyoruz. onları yaşamış olanların hiçbir açıklamaya ihtiyacı yok. o olayları yaşamayanlar ise ne
o zaman hissettiklerimizi ne de şimdi hissettiklerimizi anlayabilir.
(bkz: victor e. frankl)
bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
hep böyle mi bu?
bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
(bkz: nilgün marmara)
devamını gör...
35.
ölmüşüm, kendime gelmişim.
küçük iskender.
küçük iskender.
devamını gör...
36.
birini nasıl oluyor da en sevdiğim diye seçebiliyorsunuz anlayamıyorum. her birinin size kattığı o kadar ayrı dünyalar var ki birini daha fazla seviyorum dersen diğerine ayıp olacak. o yazarlardan biri ve alıntısı;
"insan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanır."
- victor hugo
"insan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanır."
- victor hugo
devamını gör...
37.
''biz bu çağın fiyakalı kaybedenleriyiz.''
murat menteş
murat menteş
devamını gör...
38.
h.p. lovecraft - "i love coffee exceedingly..." *
devamını gör...
39.
bu gün denk geldiğim einstein sözü olabilir.
hayat iki şekilde yaşanır
ya hiç mucize yokmuş gibi
ya her şey bir mucizeymiş gibi
bence ikincisi.
hayat iki şekilde yaşanır
ya hiç mucize yokmuş gibi
ya her şey bir mucizeymiş gibi
bence ikincisi.
devamını gör...
40.
insan, yalnızlığıyla alay edebildiği sürece hayatta kalır.
bundan vazgeçer geçmez de ölür.
küçük iskender/ galileo'nun pergeli/ sayfa 11.
bundan vazgeçer geçmez de ölür.
küçük iskender/ galileo'nun pergeli/ sayfa 11.
devamını gör...