sözlük yazarlarının kendine en yakın bulduğu şair ya da yazar

edgar allen poe

(bkz: şafak güçlü)

(bkz: arkadaş zekai özger)

ve başlar sıkıntısı kuralsız bir çelişkinin
yapışkan bir sevişmenin sancısı doldurur boşlukları
ve tutku aç bir güve gibi kemirirken sevdayı
dölün pasıyla bulanırken sevginin beyazlığı
ah şimdi kim inandırabilir bu eski çocuğa
aşkın ve dostluğun varlığını
bir gün ansızın yiter dostlar ve sevgililer
etin ve kemiğin sıcaklığıyla solar sevdalar
işte o gün herşey ölür

şimdi bu yüreği nerelerde beslemeli
bütün saksıları kırılıyorken güneşin büyüsüyle
ve ölümler ilençliyorken en masum sevinçleri
ve her sevgi kendisiyle çelişiyorken
şimdi bu nasıl doğmaklar olur yeniden beyazlara
ama şimdi kim kandırabilir sizi
bir ölünün hayat kokan ağzını öpmek için

(bkz: mary shelley) *

(bkz: ömer hayyam)

arkadaş zekai özger.
şiirlerindeki his ve düşüncelerindeki o tat.. çok yakın buluyorum, çok değişik ve karmaşık bir kafası varmış gibi düşünüyor ve hissediyorum. benim de öyle, bir şeyler yazmaya kalktığımda benzer şeyler dökülüyor dilimden..

(bkz: can yücel)

yalnızlık alıp karşına kendini,
öteki kendinlerle konuşmaktır.
bakışmaktır, öteki kendinlerle;
dövüşmektir.
kimi zaman da, öldürmektir
içlerinden sana en çok benzeyeni,
benzemiyor diye.

yalnızlık, öldürmektir.

hasan ali toptaş - yalnızlıklar

üçüncü şahsın şiiri
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım

ne vakit maçka\'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgar aklımı alırdı
sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felaketim olurdu ağlardım

akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım

atilla ilhan-üçüncü şahsın şiiri

siyah beyaz

beni dünyadan ötelere götürdün
kollarımı bağladın dur dedin
tuz kokan geceler dur dedi
durdum bekliyorum, gelme

ay aydınlık gece kara
gözlerimin ardında karanlık ölesiye
canlı ve cansız ne varsa sımsıkı
bu saat daha yakın daha el ele
şimdi yalnızlığımdan utanıyorum
durdum bekliyorum, gelme

bunu ta başından biliyordun
bir gün buralarda sonuncu kalışım olacaktı
ellerinin bir anlık şeklini tutacağım
bozkırdan günün son treni geçecek
ben her şeye ardından bakacağım
bunu ta başından biliyorum
durdum bekliyorum, gelme

artık ne sen konuşmalısın ne başkası
yaşamak adına geçtik bütün değerleri
beyazın en orta yerinde duydu yürek
bu rüzgar tutmaz insanı uzun boylu
bu rüzgar serseri

şimdi kavramların ve cümle rüzgarların dışında
durdum bekliyorum, gelme.

gülten akın

herkesten biraz biraz herkesi bütünüyle sevmek huyum değil müzik dinlerken de aynı herkesi dinlerim kimsenin bütün şarkılarını dinleyemem.

caner yaman :)

shakespeare hazretleri, jose saramago, necib mahfuz, sohrab sepehri.

john maxwell coetzee...utanç,petersburglu usta,düşman,barbarlari beklerken vb. gibi mükemmel eserlerin yazari.özellikle su kitabi iyi diyemiyorum çünkü adam hepsini iyi yazmis.

kendine yakin bulmaktan ziyade bu adamin gercekciligine hayran olmamak mümkün değil.kurgusal bir ülkede gecen "barbarlari beklerken"de bile "bu vahset gercekte de yasaniyor belki de bircok ülkede" diyorsunuz.yazdiklarinin gercek olma olasiligi caninizi sıkıyor.

tomris uyar

(bkz: koylu yazardan ironiler) a.k.a sıddıka rahime

neyzen tevfiktir, net!

goethe..

""uzakta da olsan, ben yanındayım sen yanımdasın.
gün söner, yıldızlar ışır gökte ah...
burada olsaydın..""

bunun yanı sıra goethe yalnızca şair değil, filozof. şiraziyi referans alıp ebussuud efendiye teşekkürü bile başlı başına ders konusu olmalı.

cahit zarifoğlu .
çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum..

tezer özlü.