tadı hayal kırıklığına uğratan yiyecekler

(bkz: brüksel lahanası)
birer minyatür lahana gibi sevimli görünürken tadı nasıl bu kadar kötü olabiliyor aklım havsalam almıyor

arabaşı çorbası. çok methedildi yedim ama benlik değil. normal tavuklu çorba

künefe...
tatlının her türlüsünü çok severim. birkaç sene önce alibaba'ya gittik. yemek falan derken künefe söyledim. söylemez olaydım. öğkk... belki de her yerde her şey yenilmez o yüzden olmuştur ama o günden sonra künefe yiyemiyorum

oreo. i̇lk yaygınlaşmaya başladığında merakla gidip almıştım. bir ısırık alıp bu ne lan dedim. hiç böyle hayal etmemiştim.

net olarak hindistan cevizi. o çizgi filmlerde vs. görüp durduğumuz, hep özendiğimiz "coconut"tan aldık sonunda 90'lar başı gibi. daha 10 yaşında falanım ama senelerdir çizgi filmlerde, filmlerde vs. görüp duruyorum bu meyveyi. kim bilir nasıl efsane bir tadı vardır diye düşünüyorum. neyse, sonunda aldık bundan. zaten kırmak/kesmek, sütünü akıtmak vs. bir dertti. babam sonunda baltayla yarabilmişti diye hatırlıyorum. tadı net hayal kırıklığıydı. kötü diyemem ama çok daha efsane bir lezzet beklemiştim.

annemin yaptığı çorba hayal kırıklığına uğrattı tuz koymayı unutmuş.

pastaların üzerine dökülen hindistan cevizi .
pastasız hiçte güzel değil ..

ejder meyvesi, kötü değil ama yıllar önce ilk yediğimde övülecek bir tadı olmamakla beni hayal kırıklığına uğrattı.

arabaşı yazacaktım nazo yazmış. rahmetli yapmıştı ikram ederken de:
-oğlum bunu yaptım ama korkuyorum her gece istersin diye
demişti.
ben de :
-merak etmeyin asla sizi yormam
demiştim...

kadının memesinden yalanan, yenen herhangi bir şey.

ne hayaller kurmuştuk oysaki. memeden nutella yalama fikri ne de cazip gelmişti başta. sonuç ise tam anlamıyla hüsran. yapış yapış, çikolata-tükürük karışımı bir şeyler kokan iğrenç bir memeyle karşı karşıya kalmak ne de acı.
meme ucuna üzüm yapıştırıp bunu tek hamlede ham yapacaktık. yaptık da. lakin ne üzümün memenin tadına ne de memenin üzümün tadına bir etkisi oldu. ikisi ayrı ayrı güzeldi, birleşince daha da güzel olur dedik, fantezi olur dedik ama bizi ucuzlaştırmaktan gayrı bir işe yaramadı bu atraksiyon. klişe bir çift yaptı bizi. bazı şeyler hayallerde güzelmiş meğer. nimetle şaka olmazmış.

belki de spontane iken güzeldir böyle şeyler. l koltuğa yayılmış bir yandan dizi izler bir yandan da hunharca meyve yerken sevgilimiz bir anda kafamızı memelerine bastırıp zorla ağzımıza portakal dilimi tıkıştırsa, "sen artık meyveni buradan yiyeceksin" dese azarız kim bilir. öteki tarafta kızın yatağa dilimlenmiş ayvayla falan gelmesi çok itici ama. zorlama. konsept yaratmak için kasmaca bu. fahişelik gibi. samimi bulmuyorum kesinlikle.

memeden şarap içmekmiş, tuz yalayıp tekila hüpletmekmiş geçin bunları beyler. az yaratıcı olun. delikanlı adam şarabını içer, sonra da adam gibi vuruşur. klişeye düşmeyin, düşürmeyin.

soğuk baklava

yukarıda bir arkadaş karadeniz ile alakalı yazdığına aynen ben de katılıyorum. bununla beraber bahsi dolaylı geçtiğinden, başlıkla direk alakası olmasa da "alman ekmeği" denen nimetten bahsetmek istiyorum. yiyin ve yedirin. ha diyebilirsiniz ki bir ekmek ne kadar güzel olabilir. gözlerinizi kapatın ve geçmiş hayatınızda zevkten dört köşe olduğunuz bir anı düşünün. işte alman ekmeği o zirvenin ekmekleşririlmiş halidir. herşey bir yana ikinci yememde inanılmaz bir hüzün kapladı içimi. adamlar ekmekte bile bizden 100 yıl belki daha fazla ilerde. sebebi ise tahmin edebilinecek şeyler; karadeniz yok, buğday politikası, katkı maddeleri vb...

ejder meyvesi.

peynir helvasıdır. bir trakyalı olarak tadını bambaşka düşündüğüm ama berbat bir tadı olan tatlıdır veya ekşidir veya her neysedir.

mantı: tadının kötü oluşundan değil insanların baya övmesi beklentimi arttırmıştı. ama normal yemek yani pek abartılacak bir yanı yok. aynı harcı makarnaya yapınca da aynı tadı alabiliyorum.
menemen: domatesli yumurtaya menemen diyenler vardı. bu beni çok şaşırtmıştı.

suşi değilse dalyan yengecidir.

bal ve boza bence. balı dışarıdan görünce aşırı tatlı bir şey gibi geliyor ama yediğinde acı-tatlı garip bir tadı var. beklediğim tatlılık o değil. boza da dışarıdan lezzetli duran ama asla hayalimdeki gibi tada sahip olmayan diğer bir besin

capri sun. birkaç arkadaş övmüştü de oradan bir beklentiye gitmiştim. acı bir meyve suyu tadından başka bir şey değil.

kokoreç.

üzgünüm ama rezalet ötesi. baharatlı sakız gibi.

benim için midye.

birkaç yıl önceydi, teyzemlere gitmiştim. kuzenlerim toplanmışlar; önlerinde de kocaman, bir sürü midye var. ama nasıl iştahla, nasıl mutlulukla yiyorlar görmeniz lazım. yaa, dedim. bu böyle güzel bir şeyse ben de yiyeceğim. ön yargılıydım. denememiştim o güne dek. midye, hayatı boyunca ona yetecek tüm övgüyü o gün duymuş olabilirdi. midye mutluydu, gururluydu. kuzenlerim mutluydu, huzurluydu.

ama ben, yeşil şurup, değildim. aman allah'ım korkunçtu. bir parça yememle banyoya koşmam bir oldu. o kısacık sürede bile, ağzımdaki o küçücük lokma kocaman oldu. bunları yazarken yüzümün ekşiliği, yüzümün hayal kırıklığı gözümün önünde.