tanımadığın biriyle sohbet etmek

bazen tanımadığın biriyle sohbet etmek gülümsetir.
rahatlatır.
farkındalık katar hayata.
objektif yaklaşmanı sağlar.
tanışmış olursun.

bazıları oldukça sallıyor, dinlemek güzel oluyor. sürekli yabancı insanlarla muhatap oluyorsan, bunu kolayca çözümlüyorsun.

sonrasında da inanıyormuş gibi yapmak hoş oluyor.

aklıma eski bir anımı getirmiş başlıktır. zamanında ankara'da üniversite okuyorum kendi halinde, içe dönük bir gencim tanıdığım insan sayısı da bir elin parmağını geçmez. eski yurdumdan başka yurda geçmişiz çok olmamış. o zamanki oda arkadaşımla da pek iyi anlaşıyoruz yeni yurda birlikte taşınmışız, aynı odada kalıyoruz. yediğimiz, içtiğimiz ayrı gitmez ankarayı karış karış gezmişiz hastaysak birbirimize bakıyor üzgünsek birbirimizi teselli ediyoruz aile gibi olmuşuz bir nevi. ne oluyorsa bir gün oda arkadaşımla tartışıyoruz konuşmuyoruz o akşam. ancak sonrasında uzatıyor küslüğü aynı odadayız oda bana dar gelmeye başlıyor. bana düşman gibi davranan bir insanla 4 duvar arasında olmak boğuyor, boğuluyorum. bir iki gün sonra anılar da hücum ediyor zihnime daralıyorum çok daralıyorum yurda henüz gelmemiş katlanamıyorum gene aynı suratı görüp maruz kalacağım aynı tavra. o zamanlar dramatiğim de biraz*. ani bir kararla çıktım gittim yurttan. nereye gittiğimi bilmiyorum baya yürümüşüm başka semtteki eski yurdumun önünde buldum kendimi. sanki o zamanlara geri dönmek istemişim gibi. mutluydum oradayken o mekana o zamana tekrar dönmek istemişim gibi. eski yurt kapandı diye biliyoruz kimseler de yoktur kapısı kilitli. öfke de basmış içimi kapının önünde dikiliyorum vuruyorum kapıya. kimse yok diye dusunuyorum teğit edeceğim. belki kimse yoksa tırmanıp bahçeye gireceğim oraya geri döneceğim. kapı açılıyor bir anda, yurttaki güvenlik görevlisi ağabey. tanıyor beni ama bir iki giriş kartı alma harici muhabbetimiz yok adımı bile bilmiyor. beni görünce epey şaşırıyor içeri buyur ediyor bahçedeki sandalyelerden birini işaret ediyor oturuyorum. sigara ve soda ikram ediyor sonra konuşmaya başlıyoruz. yurt kapalıymış el değiştirecekmiş yakında yine de bekçi dursun yurdu gözetsin diye tutmuşlar, orada bekliyormuş sabaha dek. yurttan, hayattan konuşuyoruz. her akşam tek başına oturmaktan sıkılmış olacak ki anlatıyor uzun uzun, karısından boşanmış çocuklarını göremiyormuş pek, meğer şarkıcıymış pavyonlarda söylermiş gençken. ilgiyle dinliyorum her anlattığını. arabesk müzik icra edenlerle resimlerini gösteriyor ibrahim tatlıses, ferdi tayfur vs arkadaşlarmış. kendi çapında ünlü imiş camiada o zamanlar, şaşırıyorum. arada ben de anlatıyorum bir şeyler. sarıyor muhabbet adama metal müzik açıyorum bir ara*. rahatladığımı fark ediyorum. kendi dertlerim küçülüyor ve bakış açım genişliyor. ikişer soda ve bir paket sigara içiyoruz beraber geceye doğru abiye hoşçakal deyip ayrılıyorum eski yurttan. yeni yurduma variyorum geçmişim giriş saatini telefonum kapanmış aramış ulaşamamışlar. uyarı yiyiyorum yurt görevlisinden neredeydin diyorlar cafede arkadaşlarlaydim zamanı kaçırmışım diyorum. o gece kafayı koyduğum gibi uyuyorum, günlerdir çekmediğim kadar rahat bir uyku çekiyorum.

sohbeti iyiyse güzel bir deneyimdir, ama iki cümleyi bir araya getiremeyen cahilse hemen koşarak uzaklaşırım.

sevdiğim olaydır. toplu taşımada ya da bir sırada beklerken daha çok meydana gelir. genelde gençler kulaklık taktığı için yaşlılarla daha sık denk geliyor bu konuşmalar. bazen "telefonunu çıkar" kasa amcalar can sıkıyor.
sosyal medyada ya da sözlükte sohbet etmek de güzel, insana insan lazım.

sözlükte ilk başlarda olan eylemdi ama artık ister istemez belli kişilerle tanışınca iyi kötü bilmiş oluyorsun.
keza onlar senin hayatını biliyor.
yüzyüze gelmek şart değil, yeter ki muhatap dürüst olsun.

sevdiğim bişeydir. can sıkıntısından kurtarır. otobüste filan bazen teyzelerle konuşuyorum ya da gençlerle trafikte yolculuk daha da kısalıyor gibi geliyor.

sohbet etmek değildir aslı birbirini yargılamadan/yaftalamadan dinleyebilmektir. hiç tanışmadan bi kahve eşliğinde konuşmak, karşınızdaki kişiyi dinlemek her iki tarafa da bir şeyler katar. bu sohbetlerde sorulmadıkça, ısrar edilmedikçe karşımdaki kişiye asla yorum yapmaya, akıl vermeye kalkışmam belki sadece kendi tecrübemi paylaşırım. çünkü zaten onu tanıyanların yargılamasından akıl vermesinden kaçmıştır. sadece gerçekten dinlenilmek istiyordur.

bazen aşırı ihtiyaç duyduğum. hayatımda olan insanlardan uzaklaşma isteği ile doluyorum bazen, rol yapmaktan sıkılıyorum çünkü. rol yapmadığım kadar yakın olanlar ise bazen yanımda olamıyor. o zaman tanımdağım insan ilaç gibi geliyor. şu an o moddayım misal.

o tanimadigim biri bi daha karsima cikmayacaksa ya da sonradan bana tekrar yazmayacaksa guzel olan eylemdir. aksi takdirde bi numarasi kalmaz

çift karakterli insanların keyif alacağı eylem yavşak gibi bi hayat yaşayıp özsaygısını yitirmiş bi zavallı olarak yaşayan hayvanlarla dolu ortalık.

gerçek hayatta konusuna göre çok sevdiğim eylem. yeni hayatlar, yeni yüzler görmek kadar güzeli ve gülünen ortak şeyler kadar eğlencelisi yok.

zordur. zaten meraklı bir insan değilseniz yürümez. ne birine soru sormaktan ne de cevap vermekten hoşlanmıyorum.
genel olarak konuşmayı sevmeyen insanlar için hiç cazip, zevkli bir şey değildir. rahatsız hissettirir..
herkes hep aynı zaten. boş iş.

bence kesinlikle denenmesi gereken birşey çünkü kendinizi parka yeni adım atmış bir çocuk gibi düşünün hiçbirşeyi bilmeyen atlı karıncanın karıncayla ilgisi olmadığını daha doğrusu karıncayı bile bilmeyen çarpışan arabalarda oynayanları belki de yüzlerine bakmasa kavga edeceklerini düşünen (ki bizim ülkemizdeyse onu da yadırgamamak lazım!) vs. işte bizim de hayatımıza yeni birlerini bu yüzden almamız gerekiyor kim bilir belki bugün kim dediklerimiz yarınımızın sahipleri olacak yazarın dediği gibi "biri gelir ve bir gülümsemesiyle sana tüm dertlerini unutturur ve sonra senin tüm derdin onun gülümsemediği anlar olur"

çok yapmak istediğim şeydir.tanıdıklarımızdan hayır gelmediği içindir bu da.

çok sevdiğim bir eylemdir. tanımadığım hatta hiç görmediğim insanlarla sohbet etmek zevkli geliyor bana.
onları anlamaya çalışmak, hayatlarına dokunmak hatta boş yapmak bile güzel. çünkü hoşlanmadığın bir durumda iletişimini basit bir şekilde kesebiliyorsun. sınır koyabiliyorsun.
önyargı almıyorsun, önyargısız yaklaşıyorsun. güzel yani.

en çok vakit geçirmeye yarar.

sevdiğim eylemlerden biri. sinirlari kontrol altında tutabildigim surece cok okayim bu tur muhabbetlere. yeni insanlar tanımaya enerjim olmuyor ama tanimadigim biriyle sohbet etmek ve orada bırakmak devamının gelmemesi falan güzel bi sey bence.

sevdiğim olaydır, böyle tanımadığın biriyle dertleşip takılıcaksın. yok mu abi birileri yaa.

gelin tanış olalım genşler.