tecrübeyle öğrenmek vs nasihatle öğrenmek

nasihat en kılçıksız olandır. ancak onu sana verecek şahıs bulunmaz hint kumaşı gibidir. tecrübe etmek ise bazen acıtır, yaralar... yine de seni mezun etmeden bırakmaz. keskindir.

sorunun nerede olduğuna kadar her şeyi öğrenmiş olup, öyle nasihat eden insan başkadır ve sebep-sonuç ilişkisi kurar.
örneğin;
"bak ben az su içtiğim ve çok şeker tükettiğim için gözlerimin altı kararmıştı, artık iyileşti."
"bu arabada yakıt olarak ince yağ kullanırsan, sızıntı olur. çünkü bu tesisat ince yağın akışına uygun değil."

ancak kuru nasihat bambaşkadır ve dogma kurallar doğurur.
örneğin;
"kocan o senin, döver de sever de."
"bu erkeklerin/kadınların hepsi aldatıyo/kahve"
"devletin malı deniz, yemeyen keriz..."

bir de yanlış sebep-sonuç ilişkileri var tabi.
"cuma'ya giden adamdan zarar gelmez."
"havlayan köpek ısırmaz."
"zengin olmak için çok çalışmalısın."
vs... vs...

tecrübe edinerek öğrenmek sebep-sonuç ilişkisini doğru kurduğun takdirde en iyi öğrenme yoludur. içeride ateş yaktığım için ev yandı deseydik hala yemekleri evin dışına kurulan ocaklarda pişiriyor olurduk.

başkalarının tecrübelerinden yalnızca nasihat ile öğrenmezsin, onları ya da yaptıkları işi gözlemleyerek de öğrenebilirsin. bu da bir bakıma tecrübe edinmek oluyor aslında.

sonuç olarak öğrenmenin en iyi yolu doğru sebep-sonuç ilişkileri kurmaktan geçmektedir.

nasihatleri can kulağıyla dinlesek bile bazen bir kulağımızdan girip diğerinden çıkabiliyor bunlar. söz uçar, yazı kalır misali biraz. fakat bir şeyi kendi kararlarımızla, düşüncemizle, aklımızla bizzat kendimiz deneyimlersek gerçekten öğreniriz onu. sonuç olumluysa öz güvenimiz artar, olumsuzsa da artık bu durum sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yer meselesine döner. sevdiğim bir hocam demişti ki hayattaki en pahalı şey tecrübedir çünkü kazanmak için kaybetmek gerekir. bazı şeyleri kaybetsek de kendimizi kazanıyoruz yavaş yavaş. evet her şeyi tecrübeyle öğrenecek kadar uzun bir ömrümüz yok fakat en etkili öğrenme yöntemi de budur şahsımca.

artık hayatımın nasihatle öğrenme dönemine hızla geçmek istiyorum.

nasihatle birşeyler öğrenip anlayabilseydik, hepimiz birer alim olurduk değil mi?
annem,benim yanmamdan çok korktuğu için,emeklemeye başlayınca çaydanlık ve sobaya, bebeğe göre sıcak olacak şekildeyken ellerimi değdirmiş,tabi bunu yaşayan ben hiç o çaydanlığı merak edip mıncıklamamışım. fiziksel olarak yanmadan geldim bu günlere. teşekkür ederim anne.

her şeyi nasihatlerle öğrenemediğin gibi tek tek tecrübe etmeye de ömrün yetmez. biraz ondan biraz bundan yaşayacaksın işte.

bu yaşa kadar çook nasihat dinledim hiç biri yediğim kazıklar kadar etkili ve öğretici olmadı.

sanırım derdimi anlatabilmişimdir, teşekkürler günaydın.

bir musibet bin nasihatten iyidir.

nasihatlerin çoğu zaman işe yaradığını söylemek zor bir kulaktan girip ötekinden çıkıyor. çünkü yaşayan ve içinde olan kişi siz olmadığınız sürece bir cümleden öteye gidemiyor.

ama yaşayarak öğrenmek böyle değil hem teoride hem pratikte yaşamış oluyorsun. tabiri caizse insan kan revan içinde kalınca anlaması daha kolay oluyor. beyine daha çok oksijen gidiyor ve bir daha aynı duruma düşmemek için yeterli birikimi elde etmiş oluyorsun.

keşke nasihatten anlasaydık ama yok illa bu burun yere sürtecek aga.

(bkz: bir musibet bin nasihatten evladır)

nasihat vermeyi bilmeyen neslin evlatları olarak tecrübe kazanmayı baş üstüne koymamız gereken versus.

önce biraz çile çekeceksin, yapma etme diyenleri kısa metraj film niyetine hatırlayıp kafanı bir iki duvarlara vuracaksın, ne anlamı var yoksa hata yapmanın.

(bkz: nush ile uslanmayanı etmeli tekdir tekdirle uslanmayanın hakkı kötektir)

ya tatlı amca teyze bak ne güzel anlatacak şeyler biriktirmişsin yaşayarak. bırak ben de yaşayayım. ben de kendi torunlarıma şey mi diyeceğim, teyzem bunu nasihat etti, bence de yapma vardır bi bildiği? hayır hayır bırakın düşeyim bk çukuruna ama sonra kendim çıkayım. sonra ben de diyebileyim süper bi deneyimdi. max çok üzülürüm sonra geçer gider. ölüm hariç neredeyse her şeyin bir çözümü bir alternatifi var kasmayın bu kadar teyzeler amcalar.

çok nasihat dinlerim söylenenleri haklı da bulurum ama asla tecrübe edip bir bokluk çıkarmadan öğrenemem.

nasihat sevmem. tecrübe lütfen. gelsin görem.

dayakla öğrenmek.

tecrübeyle öğrenmek.

nasihat dediğin nedir allasen her kafadan bir ses çıkıyor. herkes kendi tecrübe ettiği yerden ya da duyduğu ya da öğrendiği yerden kabul ettiğini anlatıp duruyor. sonra beyin yanması dumanlar kafa güzelliği yaşanıyor.

tecrübeyle öğrenmenin sonunda iş, dinlemediğin insanların dediklerine gelince de çok da kendine kızmamak da lazım, kızıyorsan da uzatmamak lazım. sonuçta yaşayıp gördüğün için o sonuca geldin bir şekilde. aksi de olabilirdi.

neyse canımız sağolsun.

eylem her zaman öndedir(en azından büyük bir kısmı için). fitness kitabıyla kas yapmayacağınız gibi, nasihatle de köy kuramazsınız. eyvallah gardeşim, yaz bunu güzel laf bu.

'' bir musibet bin nasihatten iyidir'', derler ama esasında tutulmuş bir nasihat, binlerce musibete engel olabilmektedir.

aman boş ver tecrübe oldu diye diye burnumuz b*ktan kurtulmadı. söz dinliyorum artık. maceraya gerek yok.

bizzat deneyimlemeden tam anlamıyla ikna olabildiğim hiçbir şey yok desem, zerre abartmış olmam.