türkiye'de doğurganlık oranının düşmesi

suriyeliler bu açığı 3 ile çarpıp 5 ile katlar

alım gücünün düşmesi sebebiyledir. yoksa, insanların doğurganlığında bir sorun yok.

ben, şu anda rahat diyebileceğim bir hayat yaşıyorum. bekarım. yalnız yaşıyorum. x birim kazancım var diyelim. şimdi hikayeyi değiştirelim. evliyim. eşim de x birim kazanıyor. evimize 2x giriyor. birimizin kazancıyla, ev ihtiyaçlarını hallettik diyelim. diğeriyle yaşamımızı sürdürebiliriz. hala sorun yok.

bir de, çocuk ekleyelim. masraf bir anda 3,5 x oluyor. halihazırdaki kazançlarımız yetmeyeceği için daha çok kazanacağımız bir şey yapmak zorundayız. bu da, sosyal statüye göre ya daha çok çalışmak ya da daha stresli çalışmak demek. kendimize ayıracağımız hiç zaman kalmaması demek. zira, çocuk zaten kendimize kalması gereken zamanımızın çoğunu alacak. bakıma muhtaç bir canlı çünkü. kalan çok az süreyi de kazancı arttırmaya verdiğimiz zaman bize bir şey kalmıyor. en iyi ihtimalle, çocuk 20 yaşına gelene kadar bunun aynı şekilde devam edeceğini düşünürsek, çok afedersiniz ama, s.kerler öyle aşkın ızdırabını.

gördüğünüz gibi doğurmakla ilgili sorun yok, büyütebilmek sıkıntılı olan şey. sorunu doğru yerde aramazsanız, çözemezsiniz.

maddi koşullar bir yere kadar geçerli sebeptir. insan varlıklı olup hala çocuk yapmıyorsa bu yaşadığı çevreyi sevmediği içindir.
güler yüzlü, güvenli bir toplumda birey kendini topluma ait hisseder. aksi durumda dünyaya yeni birini getirmek istemez.
bu benim tezim tabi eleştiriye açık.

tüm dünyada olduğu gibi, covid aşısı adı verilen ama gerçekte mrna gen terapisi olan uygulamanın etkilerinden biridir.

iyi ebeveyn olabilecek insanlar çocuk yapsınlar ve ortaya sağlıklı bireyler çıksın da artık 2389 yılında nüfusumuz ne olur onu bilemem. önemli olan nicelikten çok nitelik.

yoksa zaten o zamanı biz göremeyiz. hatta o yıllara kadar ben dünyaya üç kere insan, iki kere meksika kedisi, birkaç kere kulaklı kertenkele ve birkaç kere de madagaskar fili olarak gider gelirim. çok uzun bir zaman bu.

ayan beyan ortada olan bir gerçektir. ben daha çok sağlık sorunları sebebiyle çocuk sahibi olamadım ama makro düzeyde düşününce ilk sebep gelecek kaygısı diye düşünüyorum. gelecek kaygısı olmasaydı da çocuk sahibi olmamayı tercih edecek çok insan var bu arada bence. çünkü ebeveyn olmanın çok farklı alternatifleri var artık. ebeveyn olma duygusunu farklı şekilde tatmin edebiliyor insanlar. akla ilk gören örnek tabii ki evcil hayvanlar.

türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler genç nüfus ve buna bağlı ucuz işçilik gibi avantajlar taşır normalde. ama ülkemiz sağolsun yine ayrıksı bir durum sergiledi ve genç nüfus da azalmaya başladı, sebebinin ekonomik şartlardaki her geçen gün derinleşen kötüleşme olduğunu söylemeye gerek bile yok ama buna rağmen olayın sadece sezaryen doğuma ya da sanki insanlar tembelliğinden çocuk yapmıyormuş gibi bir eksene çekilmesi komik oluyor.

dünyaya gelecek çocuğun koşullarını kenara bıraksak bile artık kendimize yetebilen bir ülke değiliz. hastaneler dolu, sınıflar 40 kişi, tarım yok. insanlar yapmamakta çok haklı.

ülkedeki gençlerin (20-30) yarısı evde, hala kendi düzenlerini kurup ayakları üzerinde duramamış insanlar.
hayattan beklentileri her geçen gün düşüyor.
onların derdi ilk önce "özgür" bir birey olmakken siz kalkmış evlenip, çocuk doğurmasını bekliyorsunuz.
iyi, aferin. bekleyin.

onlara öyle kötü yıllar, öyle kötü bir gençlik yaşattınız ki geçim korkusuyla evlilik falan istemiyor hiçbiri.
çok da haklılar.
he bir de, korunmayı biliyorlar. bilinçliler.