yapılan işin doğru düzgün yapılmaması

bir şeyi yapıcaksam en iyisi olsun isterim. bunun için emeğimi de zamanımı da harcamaktan çekinmem. dikkatsiz, yarım yamalak, yapmış olmak için yapılan şeylerden nefret ederim.

oğlak burcu olan kişiyi çıldırtır.

özel kamu fark etmiyor artık her yerde olandır. ücretler tatmin edici değil çünkü enflasyon yüksek ve ucretler yapılan işe gore düşük. boyle olunca kimse işini iyi yapmıyor ve yapmayacak da. bence dogru olan da bu üç kuruşa beş köfte yok ne kendimi yoracağım parami alir gecerim.

bu konuda ortamın havasına sinmiş bir durum var: vasatlık
ilgili durumla ilgili konuşmak isterdim ama bunun yerine sizleri tam olarak mevzunun özeti olan şu videoya yönlendiriyorum: -vasatlık-

eşittir türkiyem );

sinirleri hoplatır.

liyakatsizliğin kol gezdiği ülkemde beklenen sonuç. daha doğal ne olabikirdi ki.

maalesef geleneksel alışkanlığımız. iyisini bekliyoruz haliyle ve eleştiriyoruz ama bence kötünün iyisiyiz. bizden daha kötü yerlerin olduğunu tahmin ediyorum.

çevremizden başlayarak iyileri ödüllendirir, kötüleri cezalandırırsak bu kötü alışkanlığı yok edebiliriz. bi 3000 yıl sonra falan

akşam başını yastığa rahat koyamayacağın şekilde yaptığın işe dair hissedilemeyen çürümüşlüğün bu denli normalleşmesine tahammül edemediğim olay.

aynı şekilde işini düzgün yapanı tebrik ve teşvik etmez, işini savsaklayanı başınızın üstüne koyarsanız aksini bekleyebilmeniz için sağlam karakter bahşedilmiş olması gerekiyor karşı tarafa.

her işinizde kendinize has bir imzanız olmalı…

günümüzün hastalığı.

insanoğlu kaytarmaya, az çalışıp çok kazanmaya meyillidir. herhangi bir denetim olmadığında varacağı yer kaçınılmaz olarak burasıdır.

bir de bilinçsiz kalabalıklar konusu var tabi. ortak bir ses çıkaramadıktan sonra "beğenmeyen gitsin kardeşim bize adam mı yok" yaklaşımı hep sürecektir.

insan kazanmanın yerini para kazanmak aldığında döner dolaşır volvo överiz, iskandinavya güzelleriz.

fakir ülkelerde olan şey.

en iyisi şiiri bu başlığa uygun düşer, her ne olacaksan en iyisi ol, en iyisini yap:

dağ tepesinde bir çam olamazsan,
vadide bir çalı ol.
fakat oradaki en iyi küçük çalı sen olmalısın.

çalı olamazsan bir ot parçası ol, bir yola neşe ver.
bir misk çiçeği olmazsan bir saz ol.
fakat gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.

hepimiz kaptan olamayız, tayfa olmaya mecburuz.
dünyada hepimiz için bir şey var.
yapılacak büyük işler, küçük işler var.
yapacağınız iş, size en yakın olan iştir.

cadde olamazsan patika ol.
güneş olamazsan yıldız ol.
kazanmak yahut kaybetmek ölçü ile değildir.
sen her neysen, onun en iyisi olmalısın.

douglas malloch

sinir krizlerine sebep olan şey. isteksiz yapılan iştir bi kere. boşuna yapılmış olur üstüne yeniden yapılır ve yorar. yapmak istemiyorsanız yapmayın istemeyenide zorlamayın.

depremde sonuçları çok acı şekilde yüzümüze vurulan gerçek, her zaman işi iyi yapmaktan kat kat maliyetli olur. kurnaz ama akıllı olmayan kişilerin tercihidir.

akapenin hiç doğru bir işini görmedik ki.

az paraya çok ve ağır iş sonucu olusan durumdur.

meslek olarak düşünürsek, ülkemizde liyakatsizkurumlar ve işveren çok haliyle her dalda yapılması beklenen işlerin yapılmadığına şahit olduğumuz cümle. asıl deneyim sahipleri değil de onun dayısı, diğerinin yeğeni iş başı yaparsa ortaya çıkan duruma da üzülmemek gerek...

her şey eğitim sistemi ile başlıyor. ölçme ve değerlendirme ile ilgili sıkıntılarımız var.

tüm sınavlar test. öğrenciler test çözüyor ve açık uçlu düşünmüyor. problem çözme becerileri, iletişim becerileri sınırlanıyor.

sistem belli meslekleri öne çıkarıyor diğerlerini tukaka ilan ediyor. öğrenciler istese bile veliler puanına yazık olmasın diye belli mesleklere yöneltiyor. istemediği alanda eğitim görenler ya mezun olduktan sonra başka alana giriyor ya da yaptığı işi yüksek performans ile yapamıyor.

her insanın istediği mesleği seçme hakkı olmalı mı diye soruyorum. temel hak ve özgürlükler açısından evet ama inşaat mühendisliği diploması olan her yeni mezun kağıt üstünde imza atarak rezidans dikebiliyor.

sistem tepeden tırnağa çürüdüğü için önce ölçme değerlendirme mantığından başlayarak eğitim sistemini yeniden kurgulamalıyız.

eğer milli eğitim bakanlığı bütçesinin 5 katı bütçe alan ve parayı nereye harcadığı belli olmayan bakanlıklar olmazsa daha çok okul binası yapılabilir. daha kaliteli öğretmen yetiştirmek mümkün olabilir.

üniversiteye giriş sistemi tamamen değiştirilebilir. mesleki eğitim yaygınlaşırsa yığılma azalır. resim , müzik , sinema , tiyatro, heykel gibi alanlarda çalışacak insanlara tarım sektöründe olduğu gibi destek verilirse daha üretken daha mutlu insanlar yetişir.

tüm toplumun hayat kalitesi artarsa üretkenliği de artar. bugün hayat pahalılığı nedeniyle saçma sapan diziler izleyerek sözde eğlenen ama özünde zehirlenen bir toplum var.

ikinci dünya savaşının ertesinde dümdüz olan ülke için bedava çalışan almanlar gibi halk devlete çalışsın demiyorum.sadece yanlıları düzelterek bile ilerleme imkanı var.

türkiye gerçeği