yarın için yaşamak

bugünü kaçırmaktır.

böyle böyle bir bakmışsın ki ecel gelmiş kapıyı çalmış bugünü yaşayamadan.

her gün saat tam 3:45 için yaşamaktan iyidir.

üçüncü dünya ülke vatandaşlarının günlük sporudur.

bugünü yaşayamıyorum ki yarını nasıl düşüneyim.

afili lakırdı.

geçmişte ve şu an hayatından memnun olmayan kişilerin, geleceğe ve çevresindekilerden ziyade kendisine verdiği gaz, söz de olabilir. hatta film ismi gibi mübarek .

bugünü harcamaktır. bence israf.

hakan günday

aslında bunun hiç bir garantisi yok.

ama yarını düşünmeden de nasıl yaşanır ki? çok gamsız, sorumsuz, umursamaz birisi olman lazım. zaten böyle biriysen yaşayan ölüsün demektir o yüzden yarını düşünmene gerek yok.

gerçi biz düşünüyoruz da ne oluyor ki, 1 hafta sonrası için plan yapsak o hafta içinde elli ayrı vukuat oluyor planların hepsi haydi yallah çöpe.

sil baştan yeniden başlıyoruz.

doğada yaşayan bir hayvan değiliz ki sadece anlık yaşayalım. insanlar yarınını düşünür. tabi ki sürekli geleceğini düşünüp yaşayamazsın ama rüzgarda savrulan bir yaprak da değilsin. hayatının bir amacı, planı olmalı. hele hele türkiye gibi bir ülkede yaşıyorsan, aileden koca bir servet kalmadıysa paşa paşa düşüneceksin.

bugünü ihmal etmeden olduğunda gayet akıllıca bir yaşayıştır.

aklıma şu şarkıyı getirmiştir.

"ağlamak yok gülmek var
düşmanlık yok dostluk var
yarınlarda seni sevmek var
yarınlarda mutlu günler var
yarınlar benim yarınlar senin
yarınlar onun yarınlar bizim"

ali rıza binboğa

yarınlarda,yarınlarda... dedirten başlıktır.

gün sonunu nasıl getireceğimizi bilmiyoruz ne yarını.

yarın için yaşıyorsanız sıkıntı.
sadece bugün ve şu an var.
şu anı hakkıyla yaşarsanız yarının derdine düşmezsiniz.

yarınlar, sahip olanlar için güzel şeydir, güzel sebeptir. yaşamak anlamlıdır.
ama yarınlarını kaybedenler? işte onlar içinse sadece hayat denen yolu bitirmeye bir adım daha yaklaşmaktır.

bizimkisi yaşamak değil vakit öldürmek

bu da şey gibi oldu biraz, sanat sanat için midir? toplum için midir?..

hayır tamam, kabul. hiçbirimiz, toplum için yaşamayız, onu hepimiz biliyoruz ama yarınlar için de yaşanmaz be kardeşim, onu da biliyoruz yani.. .
çünkü: bugün kötü, yarın daha kötü olacak. hepimiz bunun da derinden blincindeyiz vesselam.

e o zaman biz ne için yaşıyoruz arkadaş?..

sanırım ne yaparsak yapalım, farkında olmadan hayaller kuruyoruz. en hayalperest olmayanınız ben bile. evet evet ben. * ancak yarınlar hep merak konusudur. gelecek, kaygı dolu olsa bile... tek bir ışık olmasa bile... güneş hiç doğmasa, yüzünü hiç bu küreye göstermese.. . biri bize vaatte bulunmuş gibi, sanki kendi güneşimizi kendimiz yaratacak gibi, sanki ışığın kaynağı içimizdeymiş gibi bitmek bilmez ve nedense sağlam bir inançla, her heni güne, yeniden yeniden uyanıyor, umut ediyor, hatta salak salak kahvaltıyla güne başlıyoruz...
evet öyle.....
hanş garantimiz yoktu?
yarınlar yoktu?
bak işine kardeşim bak işte...
demekki umutsuz nefes dahi alınmıyor. zira bende de öyle oluyor bu feveran her daim. nasıl sirküle ediveriyor. bu nasıl beceridir hayret doğrusu...
kusmuk gibi ağladığım, kafamın patlayacak forma ulaştığı, eğer manen ölçülse belki dünya yüz ölçümünü ikiye katlayacak kadar. beyin loblarımın ağrıdan büyüdüğü bir gecenin sabahında, acıktım. evet evet acıktım.
sabah dediysem de aldırmayın öyle... öğleni buldu...
tuttum minik bir tencerede, iki patates, iki yumurta haşladım. ama böyle iyice haşladım. tıngır mıngır... saatlerce. ne uğraşıyorsun, düdüklü çözer demeyin. o, işte işin miri miri... öyle esprisi falan da değil haa.. böyle basbayağı cüppeli, müppeli, kepli mepli miri...
işte ne diyordum?..onlar fokurdarken ben de beynimi fokurdattım. böyle tıngır mıngır... ama yok öyle düşünerek değil haa durarak... öylece durdum. e acıkmıştım. açlık önemli. dünyadaki her şeyden daha önemli. ha bir de sağlık var ki onla da sınandığım tanımlara gelemedik henüz. bir gün onun için de şişiririm başınızı...

her neyse sözlük. demem o ki yarını bile bulmuyor. bir kaç saat için yaşıyoruz.. hatta dakika... salise.. yarını bilsek... bilsek ki yarın ne olacak? .. inanın merak falan kalmazdı içimizde.. ölür giderdik.
lakin (gbkz: yaşamalıyım çünkü hikayemi merak ediyorum diyor ya şair. öyle işte.. yarın bile değil, an için, hem için, dem için yaşıyoruz... ama ne için yaşıyoruz değil asla . var hepimizin bişeyleri, öyle içten içten...

yarın için yaşarken bugün elden gidiyor, gören yok.

oldum olası olduğum kişidir... devlet baba sağ olsun bütün gelecek planlarımı bir bir yıkıyor.

bizi öldüren de yarınlar değil midir?