yarın öleceğini bilsen bugün ne yapardın sorunsalı

bütün günü kızlarımla geçirir, söylemeyi zamana yaydığım şeylerin hepsini söylerdim. beni sevenler için de kısa bir video çeker iyi dileklerimi iletirdim.

camide olurdum. son an önemli.

bugün intihar ederdim, maksat artistlik olsun. ayrıca beklemekten de hoşlanmam.

tövbe ederdim heralde.

hiç birşey yapmam, zaten yarın ölücem niye uğraşayım? umursamazlığın tarifsiz ferahlığını yaşarım.

hayatımdaki var olan her insana onun hakkındaki düşüncelerimi ve demek istediklerimi yazardım bir kağıda.

azraille anlaşmaya çalırdım doctor who nun 13. sezonunu izlemeden ölmek istemiyorum.

bu konuyu esas alan bir kitap var adam slıvera'nın yazdığı ve sonunda ikiside ölür gençlik kitabı diye adlandırılıyor bilginize.

o bekleme sürecinde çekeceğim acıdan kurtulmak adına kendimi öldürürdüm muhtemelen.

komşunun arabasını düz kontak yapıp, bangır bangır müzikle çeşme'ye giderdim.

bir günde yapılmaz ki.
ilk kitaba koyamadığım şiirleri ikinci bir kitap düzenlemesi ve tabiki yarım kalan roman var ama bir günde olmaz. benden başka kimsede onlara iyi bakmaz çöp ederler.

altıma zıçarım ne yapcam lan.

ağıt yakardım.

depresyona girerdim. yatağa geçip ölmeyi beklerdim.

sevdiğim herkesle konuşmaya çalışırdım. sonrası huzur

sevdiğim bütün insanlara onları çok sevdiğimi tekrar tekrar dile getirirdim.

arkaya tchaikovsky koyar, şarabımı açar, veda videosu çekerdim, sonra sözlükte efsane olurdum. şaka şaka *.
espriyi anlayanları beğeniye alalım.

sanırım birer mektup yazar, ailemle ve dostlarımla güzel bir yemek yerdim. sonra da herkesten kendini harabetmeme sözü alıp bir küçük sahil kasabasına giderdim. kulağımda dalgalar burnumda deniz kokusu, ellerimde kum, dudaklarımda şarabın kekremsi tadı, öylece şiir okumak isterdim. sonra ölümüme az vakit kala denize girer derinlere yüzer, huzur için de giderdim..

yarin öleceğimi bilemem, bilmekte istemem. oturup buna ciddi ciddi cevapta veremem. düşününce bile mantıklı hiçbir şey gelmiyor aklıma. yaşamı sevdiğimden değil, o psikolojiye normal ya da basit bir şeymiş gibi bakamıyorum sadece. düşünemiyorum da zaten, saçma geliyor.

uyurdum. belki de ilk defa huzurla dolu bir uykuya dalmış olmak için uyurdum. huzurla dolu çünkü yarın ne olacağını biliyorsun. artık bir sürpriz yok her şey net. hele bir de ertesi gün tam güneş batarken yani gün ölürken ölmek. ama öncesinde bugüne kadar ne yapıyorsam ölüm anına kadar aynını yapmaya devam ederdim. tabii geleceği düzene koymak için yaptığım şeyleri yapmazdım. her zamanki kahvaltımı yapardım. her zamanki şeyleri yapardım işte ama bir an bile ruhumu daraltan, geleceğin belirsizliğini düşünmezdim. hem ne düşünücem yaşayacak olanlar düşünsün. bundan büyük özgürlük yok aslında en azından benim için. yarını düşünmeden hemde öyle uzak geleceği düşünmeden değil hemen yarını düşünmeden yaşamak

muhtemelen aklımı oynatırdım. o yüzden de bir şey yapamazdım.
doğumu mutlulukla bekleyen insanoğlu, ölümden haberdar olmak için yaratılmamış.
allah dengeyi kurdu mu, milim yerinden oynamıyor.