yazarların bugüne kadar hissettiği en büyük fiziksel acı

o gidince,

46 yılda yaşadığım en büyük 2 fiziksel acı oldu.
burnumdan etler alınmıştı lokal anestezi ile, 10 dakika sürmüş ama bence 1 saatti.
kırık dişimi aldırmakda kötüydü.
başıma bir çok iş geldi ama bu ikisi en acısı.

yüzümde şut patlamıştı. o top kaç km hızla gidiyordu hangi alçak iman gücüyle abanmıştı inanın hatırlamıyorum ama yüzümü hissetmiyordum... nakavt olmak filan hikaye. sohbet ederken kör kurşun gibi geldi buldu beni...
yazık olmuştu bana ama bozuntuya vermemiştim...

bir kere de uçurumdan aşağı düşmüştüm. beş altı metre vardı rahat... bu sefer daha ufaktım tabi... top oynuyorduk ben pas isterken geri geri geri geri gitmişim sonra bir bakarım ki ayaklarım yerde değil ve ben uçuyorum...

o bir iki saniyede öldük dedim... ilginç bir şekilde iki ayağımın üzerine düştüm ama düşerken duvara gömülü ve enlemesine adeta birer buz sarkıcı gibi uzanan inşaat demirleri burnumu güzelce sıyırmıştı . burnum kan içinde kalmıştı... çok acıyordu.

bir tane daha anlatayım ve kapatayım... ilkokuldaki kahpe arkadaşlarım beni öldürmek için. evet kesinlikle öyle, öldürmek için kafama kocaman mermerden bir taş atmışlardı saklanbaç oynayalım ayağına beni öldürmek istemişlerdi.. biri geldi ve öldürücü darbeyi attı ve ben yere serildim. kim yaptıysa allah belasını versin o kadar canım yanmıştı ki. kahpelikti bu... on dakika yerden kalkamamıştım. hepsi evine dağılmıştı öldüğümü zannederek...

iltihaplanan dikişlerin temizleme amacıyla sıkılması ve bir kaç gün sonra kapanmayan o yaranın dikişlerinin alınması. hemşire ip çektikçe havaya kalkıyordum küçücük boyumla.

bakın; regl yaşadım, günler süren diş ağrısı + çene ameliyatı yaşadım, çatlak yaşadım ama hiç biri kesinlikle o acıyla kıyaslanamaz. 11 yaşındaydım hala içimde onun acısı.

regl ağrısı ve diş ağrısıdır. regl ağrısından dolayı istifra edenler ne demek istediğimi anlayacaktır bence. diş ağrısı da kötüdür ama yanınızda ağrı kesici varsa onu da bir şekilde çözersiniz. allah daha beterinden korusun. kanser hastalarının ağrılarına bizzat şahit oldum çünkü.

aha şöyle denize dalarken ters döndüm ve az daha omurgamı kırıyordum. günlerce ayağa kalkamamıştım ve bildiğin ölüm korkusu yaşadım. o günden sonra bir daha denize öyle balıklama atlamadım. *

küçükken bademciklerim sıkça iltihaplandığından, babam beni özel bir doktora götürürdü. adam işinin ehliydi ama değişik yöntemleri vardı. bende uyguladığı yöntemi hiçbir yerde görmedim de duymadım da.

ağzımı sonuna kadar açtırırdı. sonra biri kafamı, biri kollarımı, biri de ayaklarımı tutardı. doktor da eline iki adet muayene çubuğu alırdı ve bademciklerimdeki iltihapları tek tek sıkardı. arada bırakırdı, kan tükürürdüm; sonra işkenceye devam. 7-8 yaşlarımdaydım ve o acıyı unutmama imkan yok.

haliyle gitmek istemiyordum o doktora. babam da beni ‘adam şeklindeki kurabiye’ alacağım diye ikna eder; ben de o kurabiye için o işkenceye katlanırdım.

gözü kaynak alması ve parmak ameliyatından sonra anestezi etkisi geçince oluşan acı yarışır benim için.. ikisinde de başımı duvarlara vurasım geliyordu..

doğum sancısı bide diş ağrısı.

günlerden bir gün sahilin kıyısında mayom ile iskeleden atlayıp duruyordum. iskele taştan, alt tarafı da midyeden geçilmiyordu. her neyse, iskeleye çıkıp çıkıp atlamaktan sıkılmıştım, ben de en son az ötedeki denize yavaş yavaş inen merdivenleri kullanayım dedim. gittim, dalgalar sürükledikçe ben direndim, yüzdüm de yüzdüm, ancak yaklaşık 15 dakika sonra ondan da sıkılmıştım. denize indiğim merdivenden yukarıya çıkmak için kenara yüzdüm. ama dalgalar nasıl ittiriyor beni... tam merdivenlere yetişmeden önce kaya tahmin ettiğim sert bir zemine ayak basmak zorunda kaldım. hiçbir acı falan yok yalnız. ben çıktığımda azıcık bir ağrı hissettim ayağımda. baktım, siyah siyah bir şeyler ayağımın içine batmış. oradan bir de ailemin olduğu mekana kadar yürümem mi ben o ayakla? meğer deniz kestanesi batmış ayağıma!

beni bir koşu hastahaneye yetiştirdiler, odaya aldılar falan, ben ne olduğunu bilmiyorum tabi. doktor geldi, babamla bir şeyler konuştular, ben korkuyorum ama iğne falan yapacaklar diye. doktor odadan çıktı, aradan biraz zaman geçti, ben babamla konuşuyorum, acıyacak mı diye soruyorum gibi bir tartışma. çocuksun ya işte, kendini rahatlatmaya çalışıyorsun. sonra doktor geldi, elinde ekipman vardı. babam beni direk öne döndürdü. ben de yüzüstü yatıyorum o hastahane yatağında. birden ayağımda bir acı hissettim. ama dayanılamaz bir acı. ben bağırıyorum, hastahaneyi ayağa kaldırıyorum resmen. babam da beni susturmaya çalışıyor. çok net hatırlamamaka beraber, sanırım 1 saat boyunca devam etti bu acı. sonradan öğrendim doktor uyuşturucu iğne bile yapmadan ayağımı dilim dilim etmiş, sonra cımbızla almış deniz kestanesinin dikenlerini... hayatımda böyle acı görmemiştim ben o zamana kadar. o doktora sesleniyorum buradan, çok mu zordu bir uyuşturucu vermek be adam, kıvır kıvır kıvrandım o gün orada!

sonrasında sanırım bir ya da bir buçuk hafta dikiş ve yaslanma çubuğuyla gezmiştim.

böbrek taşı çok fenaydi. ilk defa ağrıdiginda ne olduğunu anlamadım o yüzden panik oldum elim ayağım uyuşmuştu.

ayak bilmediğimi kırarken aynı anda topuğumu da kırdım, düşerkende sağ kolumu ve omzumu kırdım. baya baya kombo yaptım diyebiliriz. canım öyle yanıyordu ki ağlayamıyordum bile, kitlenmek neymiş öğrendim

mide ameliyatı olmuştum. ameliyathaneden çıkar çıkmaz, batın bölgeme mızraklar saplanmışçasına bir ağrı, yaklaşık 1 saat devam etmişti.

daha acısı, acıdan ölmek olurdu herhalde.

sünnetimde vurulan 3 adet uyuşturucu iğnenin acısı. ulan testise iğnemi sokulur? ve o zaman ki iğneler, şimdiki gibi saç teli kalınlığında değil boru gibi iğne (şu alüminyum kapta kaynatılan cam şırıngalar) 3. de yeterrrrr diye bağırıp adamın elini tuttuğumu hatırlıyorum, ulan iğne vurmadan kessen daha az acırdı.

böbrek ağrısı. taş düşürürken idrar kanalımda kalmış. bende allah'ıma kavuşuyordum tabi o ara, ben hayatımda böyle bir acı ve ağrı görmedim.

kanal tedavisi ilk seansı sonrasında iş bilmez stajyerler yüzünden enfeksiyon kapan ve de enfeksiyon bölgesinin etrafındaki açık yerlerle birlikte ağzımın bir tarafını şenliğe çevirip bana o geceyi geçirtmeyen, konuşturmayan, sabaha kadar 1 kutu ağrı kesici bitirten, bir ara ölüyorum zannedip o saatte uyanık birileri var mı acaba beni hastaneye götürse diye ele telefonu aldıran blok halinde diş ağrısı.

hayır acı eşiği de yüksek adamımdır. kaza sonrası kırılan ayağı saatler sonrasında kaza geçirdik hadi bir hastaneye gidelim belki bir şey olmuştur diyerek ezkaza doktordan öğrenmiş adamım. doktor sormuştu hani hiç mi bir şey hissetmedin ¿ kırılmış bu diye.

anestezinin yetersiz gelmesi ile atilan kesiyi hissettim. icimdeki parmagi falan. muthis bir aciydi. kopardigim cigligin ardindan hemen bir propofol.

şu ana kadar yaşamadığımdır herhalde. benimki en fazla kapıya sıkışan ayak serçe parmağı acısı olabilir. ustteki yazılan şeylere gercekten üzüldüm

trigeminal nevralji

buharda elim yanmıştı.