yazarların bugüne kadar hissettiği en büyük fiziksel acı

sırasıyla 10 skalasında;
baş ağrısı -2
diş ağrısı -6
böbrek ağrısı -100

regl. oyoyoyoyoy o neydi yaaa. düşmanımın başına vermesin.

sırtımda kas gerginliği olmuştu çok feci bir ağrısı vardı.

diz kapağına 20 dikiş atılma acısı. ne bükebiliyorsun, yürüyebiliyorsun. tam anlamıyla felaket durumu. bu yüzden artık eski koşucu olarak anılıyorum. koşmaya çalışsam bacağımda hemen ağrı oluşuyor.

yalancı böbrek ağrısı denilen (sonradan öğrendim) illet. böyle bir şey olamaz. duvara kafa atacak hale gelmiştim lan.

bir de diş ağrısı tabi.

1.kemo sonrası vurulan kan iğnesini ağrısı
2.ilik alınan belin ağrısı
3.yirmilik dişin ağrısı
4.böbrek taşı ağrısı
birinci sıradaki ağlatarak uykumdan uyandırmıştır ve ben deniz uykumdan davulla uyanmam( denendi)

diş ağrısı. o kadar çok ağrıyordu ki kafamı kesmek istemiştim.

kafama salıncak çarpmıştı. aklıma geldi de tüylerim diken diken oldu.

tüm ağır ameliyatlar bir yana,
namussuz deniz anası bir yana.

böbrek taşı. tanımlayamıyorum tanımlamak istemiyorum.

kulağımın ısırılması.. yok böyle bi acı

böbrek ağrısı.en son acilde doktora ya öldürün ya da bayıltin duramıyorum dedigimi hatırlıyorum.

ilk defa iki tekerlekli bisiklet sürmeyi öğreniyordum. dengemi kaybedip dikenli çalıların üstüne düşmüştüm ve her tarafım kanamıştı. bunu gördüğümde aklıma o an geldi. yaşadığım en büyük fiziksel acı bu olabilir.

edit: 10-11 yaşlarındayken yaz tatilinde kuran kursuna gidiyordum. ayağımda pembe üstünde beyaz bir çiçek olan plastik terliklerim vardı. şadırvanda abdest alan arkadaşımı beklerken ıslak bir yere bastım ve ayağım kaydı. yaklaşık 5 basamak merdivenden popo üstü düştüm. sırtımı da basamaklara çarpmıştım ve uzun süre ciddi anlamda nefesimin kesildiğini hissettim. düştükten sonra sırtım ezilmişti ve bir süre ne düzgün oturabildim ne de eğilebildim. yaşadığım en büyük fiziksel acı bu nefesimin kesildiği andı. öleceğimi sanmıştım.

iki kat merdivenlerden düşmüştüm.merdivenin keskin kısmı sırtıma vurmuştu, nefesimin kesildiğini canlı canlı hissettim diyebilirim.

batın bölgesine kelebek yedim, afiyetle.
ne acıydı ulan, kan kusmaktan iflahım ..mişti.
edit: antalya üç kapılar tam önünde, sene 2017.

he bir de kaleiçi, tudors bar önü, kaşıma ukraynalı bir it tarafından çok şiddetli muşta darbesi, acıyı sonra yaşadım da, o an ruhum ahirete bir selam çakıp geldi.

çok hızlı yaşıyordum, kanım öylesine kaynıyordu ki, belamı bulmak için itina ile çaba sarf ediyordum o yıllar, sonra vücudumdaki yara izlerine bakıp bakıp ibret ala ala sakinleştim.

2 saat çakıl taşlarının üzerinde sürünüp peşinden 2 saat ördek yürüyüşü yaptıktan sonra hissettiğim acıdır.

regl ağrısı. zamanında anasını dinlemeyip atleti, çorabı ihmal edenler bilir.

regl sancısı... yaşayanlar bilir ki acıdan koltukları tırmalayacak, duvarları yumruklayacak kıvama gelirsiniz. ve en kötüsü de şu ki bunu neredeyse her ay yaşarsınız...

doğurdum. 5 saatte doğum yapınca etraftakiler çık kılıydı dediler bir de. ağrı eşiği yüksek biri olarak, içimde durmadan beni yumruklayıp tekmeleyen bir ejderha vardı sanki, arada bir ağzından ateş çıkarından hem de.

bisikleti yokuş aşağı salmışım, uçuyorum fiyuv fiyuv. sonra duvara çarparak durduğum, elimin yüzümün soyulduğu parçalandığı bir acı. bisiklet benim de değildi. kuzenimin bisikletini parçalamış olmanın utancı da var tabi. işte duble acı.