yazarların bugüne kadar hissettiği en büyük fiziksel acı

diş ağrısı ile ile migrenimin birleştiği gece...

diş ağrısı,kulak ağrısı ve migrenin aynı anda olduğu o günler.

sünnet dikişi fermuara sıkışmıştı sonra fermuarı aşağı çekmiştim.. yazarken öldüm..

yumurtalık kisti.

yine bir yaz çıraklık yapıyordum, akşam üstü malzeme götürmek için bisiklete bindim arkadan bir ses duymamla dönmem ve direksiyonun dönmesi bir oldu sevgili belediyemin 30 yıldır yenileyemediği ya da her gelenin yeniden yol yaptığı bir kasiste düştüm, düşmemle kaseyi ve sol elimi incittim, dizlerim ise orada paramparça oldu halen izini taşırım. sevgili belediye ve belediyecilik anlayışı sizi her zaman hatırlayacağım.

(bkz: gözü kaynak alması)

parmağımın bir boğumunu kesmiştim bir kere. nefesimin kesildiğini hatırlıyorum. bıçaklananlar dehşet bir acı yaşıyorlardır eminim. düşman başına.

sinirlenen bir hanımefendi çok fena ısırmıştı. bunu yaşamayan bilemez.

pankreatit olduğumda çektiğim karın ağrısı. bunun tarifi yok allah düşmanıma vermesin.

ortaokula giderken kolumu kırmıştım 1 ay alçıda kalmıştım. yalnız kolu kırınca hiç bir acı hissetmedim. daha sonra bilekte feci bir ağzı oldu.

ayak serçe parmağımı evin içinde koştururken sert bir şekilde duvarın alt kısmına çarpmıştım. evin giriş tarafındaki duvarlarının alt kısmında da mermer döşeli, o anda aniden fark edemedim ama mermerden dolayı kesilmişti parmağımla tırnağımın arası biraz. acısı bir kaç saniye sonra geldi. kanadığını görünce de aha dedim parmağım koptu.*hala o anı hatırlayınca içim gıcıklanır. küçüktüm bir de acısına mı ağlayayım parmağımı kesecekler diye korkudan mı ağlayayım bilememiştim. tabii sonra hastaneye gittik apar topar, pansuman yapıp gönderdilerdi.*

midem delindiğinde evden çıkarılıp ameliyata alınana kadar çektiğim acı.... allah kimseye yaşatmasın. canım midecim. artık gözüm gibi bakıyorum. o yüzden diyorum ki, kafaya takmayın tokadan başka bir şey!

baş ağrısı. o kadar şiddetli bir ağrıydı ki uyurken acıdan uyandırıyordu. üç gün o ağrıyla geçti.

kuzenimle boğuşurken gözüme tekme yemiştim. nefesim kesilmişti. göz acısının yerini hiç biri tutamaz ben de

geçen yıl ekim sonu gibiydi. evimizin bahçesindeki elma ağacından birkaç elma topladıktan sonra aşağıya inerken yaklaşık 1 mt. yüksekten yere atladım. sol ayağım zemine temasıyla birlikte bileğimin burkulması, ardından dizimin dönmesi, bacağım sol yana doğru açık kalırken bütün vücut ağırlığımın dengesiz bir şekilde bacağımın üzerine yüklenmesi, diz kapağımın yerinden çıkacak gibi zorlanması ve içeriden gelen kırbaç sesini andıran bir ses... anlattıklarımın hepsi saniyenin onda biri kadar zamanda meydana geldi.

ardından inanılmaz bir acı... diyebilirim ki çok büyük bir güçle ayağımdan asılarak dizimden aşağısını bedenimden ayırdılar. o anda sanıyorum tansiyonumdaki ani bir değişim sonucu baş dönmesi,mide bulantısı, gözlerimde kararma vs. olduğum yere yığıldım. bir süre sonra bacağımı sürükleyerek yerimden kalkabildim.

çekilen mr'ın sonucu, o bir anlık hareket diz kapağının yerinden çıkması ve ön çapraz bağ kopması gibi bir hasara sebep olmuş*. üzerinden geçen birkaç aylık sürede oluşan çok yoğun ödemin dağılmasını beklerken idare etmeye çalışsam da, sürekli olarak dizin boşa çıkması, denge kaybı, merdiven inip çıkarken düşme endişesi, istemeye istemeye de olsa bir ameliyat sürecine zorluyor artık. yakın zamanda o da olacak gibi duruyor.

bel fıtığı ameliyatı sonrası dikişlerim patlamıştı. ne yanıma dönmeye çalışsam bi elektrik veriliyordu sanki belimden. epey acılıydı ve çok uzun sürdü. allah kimseye yaşatmasın.

kendimi kaba etimden kesme acısı. ışın kılıcım belimdeyken işediğim sırada yanlışlıkla açılmıştı. sonrası malum.

enfeksiyon sebebiyle olan 20lik diş ağrısı. çaresizlik, öfke, üzüntü gibi duyguların hepsini bir arada yaşatır. acı geçsin diye şeytana ruhunu sattırır. evet gerçekten anlattığım kadar abartı bir durum. ileride başınıza gelirse aklınızda bulunsun o acıyı geçirten tek şey ağzınızda alkol tutmak olur, tercihen rakı.

az su içtiğim zamanlar kanlı idrar sıkıntım olmuştu. o an kopsa diye dua ettiğimi hatırlıyorum.

geçen sene ankara ya iki parmak kar ya yağdı ya yağmadı o kadar az bir karda kaydım düştüm, .dirsekten kırıldı kol,ilk kırıldığını hissettiğim an o zamana kadar ki en büyüğüydü,neyse 3 hafta alçıda kaldıktan sonra kolum donmuş vaziyette alciyi çıkardılar ve fizik tedavi süreci başladı.28 yaşımda acıdan ağladığımi bilirim. fizik tedavi acı eşiğimi çok üst noktaya taşıdı bambaşka bir acı deneyimi fizik tedavi .