yazarların yaşadığı en utanç verici anı

lisede kedi severken sırtıma tükürülmesi. daha sonra platoniğimin gelip "bunun sırtında neden tükürük var" demesi. üstelik platoniğimle ilk etkileşimimin bu olması... devam edemeyeceğim sanırım.

arabayla çarşıda fink atarken yaya geçidinde bekleyen iki kıza yol vermek için durmuştum. sağa sola mal mal bakıp karşıya geçmekten vazgeçtiler. öyle sinirlendim ki ayağımı debriyajdan hızlı çekip arabayı stop ettirdim çarşının ortasında. kızlar da dönüp güldüler. bende utandım. bu da böyle bir anımdır.

bayramda eve gelen misafire 'ne oldu niye geldiniz' demiştim herkes şok oldu devamını siz getirin daha fazla utanmak istemiyorum

pis bir tuvaleti kullanmak zorunda kaldığınız zaman, olur da sıradaki kişiyle göz göze gelirseniz, yüreğiniz çığlık çığlığa ''o kötülüğü ben yapmadım, bilesin '' der. *

ortaokulda piknikteyken hoca oturacağim sandalyeyi çekmişti ve bu yüzden düşmüştüm bu zevzek şakayi yapan bi arkadasım vardı o sanıp kalkar kalkmaz küfretmiştim arkami dönmeden sonrası zaten magmaya dek yerin dibine girdim.

2 yıl önce biraz acemice araba kullanıyorum, uzun yolda biri deli gibi sağımdan geçti selektör yaptım. frenledi yanıma geldi ne var lan diye bağırdı yaktım dörtlüleri sağa geçtim geldi elinde silah.
neyse baktı kadın silahı saklıyor bu acele neden dedim.
işimiz gücümüz var tın tın gidiyorsun dedi.
aceleniz var ise dörtlüleri yakarak gidebilirsiniz dememle sihı gösterdi. o ara nerden çıktı anlamadım trafik polisi geldi yanımızda durdu silahı altı elime verdi.
benim yüz kıpkırmızı hanfendi valla birşey yapmayın canımı bağışlayın diye bağırıyor.
neyse polis geldi silahı teslim ettim bu polise sarıldı birşey anlatmadım merkeze gidelim aracımda kamera var sesli lütfen onuda alın dedim.
meger adam aranıyormuş çok ucuz kurtuldum.

üniversitede sunum yapacaktık. bir gün öncesi akşam elime ulaşabildi anlatacağım bilgiler. kolay anlayabilecek bir konu değildi onu belirteyim:) neyse, sunum sırası bana geldi. anlatırken aklımdan heerşey silindi. unuttuum deyip hocanın gözüne baktım. bir kaç saniye bakıştık. hiç bir şey demedi. döndüm projeksiyondan yansıyan slaytı okudum bende.

yaşamadım ama misafire hazırladığım yemeklerin yetmemesi olabilir, ya da yemekten saç çıkması. yerin dibine geçerdim her halde.

zamanla solup giden anılardır. şimdi olsa utanmazdım. hatta genel anlamda utanç duymanın mantıksız olduğunu düşünüyorum artık.

üniversite yılları hiç unutmam, ingilizceden vize olacağız bende sınav içerisinde sözlük açacağım güya ama beceremem böyle şeyleri, elim ayağıma dolandı heyecan yaptım. sınav bitti o gerginlik ile lavaboya koştum ki yanlışlıkla kadınlar lavabosuna gitmişim kızın biri de gördü içerde beni geri koştum dışarı ama nasıl utandım, sevgilisine söylemiş kızcağız haklı. çocuk çekti köşeye beni dedim kardeş sapıklık değil mallıktan oldu kusura bakmasın kız arkadaşında dedim. bu utanç da benimle kaldı.

dolmuşta ayakta yolculuk etmekte iken, bir yerlere tutunma ihtiyacı ile koltuğun kafa yaslanan kısmına elimi koyduğumu sanmıştım vakti zamanında. koltuk başlığı kımıldanmaya başladığında bunun bizzat bir insan kafası olduğunu fark edince otobüsün tavanından tepeme dökülen kaynar sular beni benden almıştır.

italyadayım kampus te 4 kişi bir konu da tartışıyoruz ama akademik seviye de konuyu derine giriyoruz türk olmadığına emin olduğum kız ne boş muhabbet dedi sonra italyanca ya döndü konuyu daha da derine soktu.
neyse bunu çektim kenara sen türk müsün dedim hayır sevgilim türk öğretti bazı kelimeler hoşuma gidiyor dedi.
sınıfta ettiğim küfürler aklıma geldikçe kızarıyorum.

kafacılar affedin, sizin en utanç verici anlarınıza şu an hunharca gülüyorum. gözümden öyle yaş geliyor ki, okumamı engelliyor sjajwmkw. dur biraz toparlanayım devam edicem.

okuldan çıktım otobüse binip eve gideceğim. otobüsün içi tıklım tıklım ve sivas o gün nasılsa oldukça sıcaktı. klima zaten ne arar sivas otobüsünde camı açayım dedim. o sürgülü lanet otobüs camlarını bilirsiniz. o an tüm otobüs bana odaklanmıştı sanki. cama sağlam asılsam da kıpırdamadı. zaten 1 elimle tutunup tek elle açmaya çalışıyorum. ilk deneme sonrası hafif bir utançla biraz bekledim. ikinci denemede iki elle açmak için yeltendim. umarım otobüs ani bir hareket yapmaz diye dua ederek iki elle cama asıldım. öncelikle camın açılma yönü otobüsün hareket yönü ile aynı ve o şekilde açmak oldukça zordu. iki elle camın koluna tutunup açmaya çalışırken otobüs ani bir fren yaptı. ani frenle ben otobüsün önüne doğru gittim. giderken camı da yanıma aldım ve o lanet cam açıldı. bu da böyle bir anımdır.

küçükken tuvalete düşmüştüm..... ben o anı aşamıyorum hâlâ puhahhahahahzhqhzhahahahahhaha
bir de annemle kuzenim gelip kaldırmıştı hahshahshahzhahzh

öss'ye hazırlandığım dönemler...(o zaman öss vardı tabi...)

bir dergi dershanesindeyim. etüt bitmiş, nasılsa o gün test çözesim gelmiş, kalıp biraz test çözmüştüm. sonra sigara içmek için kantine doğru merdivenleri tırmanmaya başladım. bizim çocuklardan bir kaç kişiyi görür, iki muhabbet eder, eve giderim diye düşünüyordum. çıktım aval aval sağa sola bizim çocuklara bakınırken, içinde bir kaç tane aşırı güzel hanımın olduğu -ki biriyle bir kaç defa kesişmişliğimiz vardı- bir grup, kantinde bir masa etrafında muhabbet ediyorlarken terasa doğru hareket ettim. elimde telefon mesajlara falan bakıyorum yalandan galeriye girip çıkıyorum...

eşşoğlueşşekler o camı niye o kadar güzel silmişler bilmiyorum ama terasın eşiğinden adım atmak için hamle ettiğimde, yaz aylarında evin içine girip kendini camdan cama vuran amaçsız kara sinekler gibi cama yapıştım.

hanımlar çok delikanlı kızlarmış, bir iki kıkırdama hariç gülmediler bile... kesiştiğim kız yanıma gelip iyi olup olmadığımı sorana kadar utanmak aklıma gelmemişti. kız iyi misin diye sorunca 'sen bu soruyu sormadan önce daha iyiydim, en azından utanmıyordum' dedim...

sonrasında bir iki kahve derken, baya yakın arkadaş olmuştuk... tabii o gün gülmemelerinin acısını her hatırladıklarında çıkardılar, o ayrı...

askerlik anısı ama askerlikle bir ilgisi yok.

bursa'da askeriz. çarşı izninde mudanya'ya denize kaçtık. 8-9 sap sahile yayıldık. etrafta kızlı erkekli gruplar var. plajda voleybol oynuyorlar. hangi sivri zekalının aklına geldi bilmem, o gruptan bir çocuk yanımıza gelip maç teklif etti. sevinçle kabul ettik tabii. kızlarla tanışma fırsatı. yalnız bizim şöyle bir durumumuz var. hayvan gibi spor yaptırıyorlar bölükte. hayatımda hiç olmadığım kadar sağlıklı ve güçlüyüm. neyse biz çıktık bunların karşısına. karşı takımda 3 kız var ve biri çok güzel. diyorum ki içimden, maç falan derken tanışırız, ne güzel olur. derken maça başladık. gelen çok güzel bir pası değerlendirip bastım smacı. beni savunmak için karşımda duran o güzel kız daha zıplamaya bile fırsat bulamadan suratında patlayan topun etkisiyle bayıldı. bunu fark etmeyen ben sayı aldım diye sevinirken millet kızı ayıltmaya çalışıyormuş meğer.
kızcağız ayıldıktan sonra yüzüne bile bakamaz hale geldim tabii. zaten etraftakilerin kınayan bakışlarıyla sahilden ayrılmak zorunda kalmıştık. ulan tam da ayarlıyordum kızı ya.

küçükken kurban bayramı vardı. dernekte kutlanıyordu. belediye başkanı geldi gezmek için, o sırada ben etli ekmeğimle aradan geçiyordum. baktım adam el uzatmış.ben de elini sıktım tabii. arkamda başka biri varmış onunla bayramlaşıyormuş. adamın şokunu benim umursamazca ekmek yediğimi iyi hatırlıyorum. bir yıl sonra anladım kafama dank etti.

iddaa kuponum son saniyede yattıktan sonra o sinirle arkadaş yerine yanlışlıkla alakasız bir kadına ağız dolusu küfürlü mesaj yazmıştım.tabi o zamanlar yazdığını silme özelliği de yok whatsapta. mesaja cevap gelmediğine sevineyim mi üzüleyim mi şaşırmıştım o an.

4-5 sene evvel bi anlık bir deli cesareti ile saçımı erkek traşı yaptırmıştım. akşam babam eve geldiğinde sey demisti..."babasının prensesinden babasının delikanlisina dönmüşsün kızım bu ne?"

ınsan ailesini seçemiyor arkadaşlar. *
daha kötüsü bir süre gerçekten erkek çocuğu sever gibi sevmesi oldu. (bunda beni abime batak atmayı öğretirken görmesi büyük bir etken olabilir tabii de neyse..)