zengin olunca yapılacak ilk şey

bir telefonla her şeyin ayağıma geleceği bir lokasyonda güzel bir ev alır/yaptırır, ömrümün geri kalanını dört duvar arasında hapis hayatı şeklinde geçiririm. öyle "yok kitap okurum, geliştiririm kendimi" falan değil, bildiğin boş bomboş bir şekilde duvarlara bakarak yaşarım.

kurumsal işimden istifa etmek. amatör yazı hayatıma geri dönmek. alışveriş yaparken cebimde ne kadar var, ne kadar kaldı diye düşünmemek. mutlu olmak. ailemle daha çok vakit geçirip, sevdiğim şeyleri yapmak. ailemle gidebildiğim her yere gitmek. çok uzar bu liste sözlük. çook.

zengin olduğumu hissetmek için market alışverişine gidip bir şeylerin fiyatına bakmadan almak istediklerimi alıp kasaya yönelirim :))

dünya seyahatine çıkarım. param bitene kadar da gelmem.

dünya turu yapmak sonra türkiye
sonra araba ve motor ve müstakil bir ev almak olurdu ve çocuğumu yurt dışına eğitimlere göndermek olurdu....daha uzar bu

diğer zenginlerle tanışmak.
onlar gibi takılmak.
yeterince fakir takıldım.

tatlı bı tane vosvos arabam olsun.
kaybolarak dünyayı gezeyim.plansiz programsız. tamamen rastgele

istifayı basmak

dan bilzerian 'dan para nasıl harcanır dersi almak.
benim vizyon, iskenderi 1.5 söyleyip, ayran bitince bir büyük ayran daha söyleyecek kadar.

fotograf makinesi ve profesyonel paten almak.

iş yeri whatsapp grubuna kallavi cümleler yazmak. bu benim yıllardır hayalim.

maddiyata göre insana değer biçen, içten içe hor gören, burun kıvıran tiplerin suratına bir deste para fırlatıp "işte sizin ederiniz bu köpekler! diz çökün lan!" demek. (olası türk filmi sahnesi)

bu ufak raconun dışında da ilk hedef zenginliği daimi kılacak yatırımlar yapmak olmalı. böylece tekrar fakirleşme ihtimalini ortadan kaldırarak istediğiniz zaman hak edenin suratına para fırlatabilirsiniz. zira etraf paranın köpekleriyle dolu.

paraları yakıp fotosunu buraya koyacağım!

hiç bir iletişim aracına (telefon, internet, sosyal medya vs) gereksinim duymadan, hiç bir ülkede, kıtada, şehirde ve ya bir muhitte "stabil" olmayan daha motorize bir yaşamın "öznesi" olurdum büyük bir ihtimalle. pahalı aktivitelerden ve gösterişe dayalı bir yaşamdan ziyade daha fazla sakinlik ve dinginliğin arayışında geçerdi; bir ülkeden başka bir ülkede. amazon nehirlerinden, kızıl denizlere, okyanuslara.. nefes alabildiğim sürece "gezdirirdim" ruhumu.

farklı kültürlerden; farklı insanları tanımak, sohbet etmek ve o insanların yaşadığı kültürü/yaşayışı bilmek, öğrenmek isterdim valla.

zor ama..

cadillac alıp karşısında çekirdek çitleyeceğim, sonra da satıp ihtiyaçlılara dağıtacağım.