ben ve tüm tanıdıklarım.
müsebbibi genler mi psikoloji mi bilemiyoruz. maşallah süphanallah barekallah bize.

gereksiz bir avamlıktır.
cahil oldukları için eleştiriyorlar.

canı gönülden desteklediğim kampanyadır.

arkadaşlar sözlük mağazasına giriş yapmam lazım fakat puanım yeterli değil. lütfen az çok demeyin şu kardeşinize yardımcı olun. hadi bakalım.

bir islam ülkesinde yaşamak

"epigrafik mırıldanmalar

ı/
baba diyorum, incinmiş yazdan
bir ıslık çamların ağzına yakışık

çok orman ki sığla geçitlerinden
güneyli yaz sağanakları kaçkını

nane kokuşlu iç bahçelerimde
eksilmiş narlar dalında kallavi

alnıma inmiş toroslar dikine,
mor pürenleriyle ön balkonda

ıı/
anne diyorum, hayal defterinde
çulluklar geçiyor boylamımdan

gölün üstünde erguvan çemberi
balıkçı türküleri, ağlardaki kefal

al diyorum dumanlı kamışlardan
rüzgârın fısıldadığı paslı mızrağı.

ııı/
kesilmiş içimde incirin kar sütü
bakırcılar çarşısına uzak geçmiş

rampada bitsin diyorum asfaltın
nilüferlerin sınandığı yerde safir

ney ağzımıza lehimli sülfür şarkı
zımpara taşı, annesiz, babasız döl

varlıkla yokluk arası cinnet valsı
ilk ölüm vuruşu tekleyen akrebin

ıv/
baba biçiyorum, silinmiş atlastan
bir fırtına vadilerin ağzına alışık

anne çiziyorum, unutma defterine
kuşlar göçüyor, şehrin çatırtısından"

güçlü_

eğitim sistemimizin geldiği noktayı gözler önüne seren bir sonuçtur. ilahiyat profesörünün mimarlık fakültesi dekanı olması, her mahalleye bir üniversiteye anlayışıyla dikilen binalarla üniversite eğitimi verildiğinin sanılması ile ortaya çıkan acı bir tablodur bu.




buradan

çünkü haklıyızdır . bizi eleştirme hakkınız size verdiğimizde ne yaptınız bir düşünün bakalım .
erkekler bizi eleştirmiyor .bize karışma hakkı buluyor kendinde.
ne giymeleri gerektiğini söyleyenlerden tutun da, "bunu giyin" diyenlere kadar pek çok işsiz kişi kadınlara kendi zevklerini dayatmaya çalışıyorlar.
birtakım şeylere sahip olmayan, bazı şeyleri yapamayan, onu giyemeyen, bunu taşıyamayan kadınların kendine kadın dememesi gerektiğini düşünüyorlar . hem de bunu yalnızca erkekler yapmıyor . kadınlar da hemcinslerini aynı şekilde gömmek için sıraya giriyorlar. bir insan bir insanın neden getir götürünü yapsın arkadaşlar sadece tipi yerinde diye? ayrıca, kime göre ve neye göre konuşuyoruz?
yaşadığımız coğrafyada bu elbiseyi giyebilecek kadın yok paylaşımlarını da unutmayalım.buradan
bir yandan türk kadınının dış görüntüsüyle ilgili eleştiri yapmaya çalışırken, diğer yandan da giyim zevkine bulaşıyor.
pardon da siz kimsiniz ? biz iki kadın görünce salya akıtan tipler yüzünden kendimiz olamıyorken , siz kim olarak bizi eleştiriyorsunuz ?

siz ne zaman doğru insan olursanız birileri için işte o zaman bulursunuz. kendinizle ve hayatınızla mutlu olmaya bakın, aradığınız zaman bulunmuyor aramadan hayatınıza bakın.

yoğun bakım ünitesi - ybu
ıntensive care unit - ıcu

ciddi ve hayati tehlikesi bulunan hastaların sıkı gözlem altında olduğu hastane ünitesidir. genelde her hastanede bulunurlar.
hastaların hemen yakınlarında bu tip durumlar için özelleşmiş hemşire ve hekimler bulunur. sürekli gözlem altındadırlar.
bu gözlemlenmeye ihtiyaç duyan hastalar genellikle ağır cerrahi geçirmiş hastalardır. ancak günümüz 'covid-19 pandemisi' sürecinde pandemi yoğun bakımları oluşturulmuştur.

1994 yapımı, daha jeneriğinde çalan muhteşem şarkıyla insanı etkisi altına alan ve defalarca izlemekten bıkmadığım, bana göre john carpenter'in en iyi filmi. sam neill' in muhteşem performansı başta olmak üzere kurgusu, sahneleri, diyologları, her şeyiyle harika. ayrıca, profil kapak fotoğrafim da bu filmin en sevdiğim sahnelerinden birine aittir.



filmin başında çalan şarkı;

ve böyle buyurur nikolay vasilyeviç gogol

“ölüm olmasaydı hayat bütün güzelliğini kaybederdi.”

vakit tamam olunca, ölünüz efendim.

bekleme yapmayınız.

bir çok hata yapmana sebep olur .çünkü o eksikliği gidermeye çalışırken aptalca şeyler yaparsın ve daha da hırçınlaşırsın.ilerde kendi çocuklarına sevgi veremeyebilirsin .

dosti tekel bayilerinden prim mi alıyorsun hayrolsun??

şükriye tutkun - arda boyları
musa eroğlu - candan ileri

teşekkürler, iyi çalışmalar.

vücudun kontrolünü tamamen mantığın ele almasıdır.

bu başlığa yazmak için çok bekledim. katil olma eşiğine geldim, birkaç saniye ile katil olmaktan kurtuldum soğukkanlılığımla.
bu olayı anlatıp anlatmamak konusunda çok kararsızım, defalarca yazdım sildim.
yaklaşık 1 ay önce az kalsın katil oluyordum.
korkunç bir (hata demeye dilim varmıyor) mesleki tehlike başıma geldi. üstelik elimin altındaki küçük bir erkek çocuğuydu.
donup kalamadım bile. tehlike kendini belli eder etmez, arada milisaniyeler dahi yoktu, beynimden çocuğun şoka girmesi dahilinde neler yapabileceğim geçti aklımdan. ekipmanlarım tamam dedim, pozisyon ver dedim, hastayı sevk et dedim. yemin ederim milisaniyeler. ben bunları düşünürken ellerim harekete geçti, bunu yapmayı düşünmediğime yemin edebilirim, robot gibi çalışıp düzelttiler durumu. 15 saniye sonra da işlem bitti.

işlem biter bitmez çocuğa baktım, beni izliyordu, göz bebeklerini kontrol ediyordum, yüzünün rengini. düzelttim mi ben bunu gerçekten dedim, kalbim gerçekten hiç bu kadar hızlı atmamış ve hiç bu kadar korku dolmamıştım. beynimde tek bir düşünce vardı "az önce katil oluyordun!"

sakince kaldırdım çocuğu, içimde ardı ardına kıyametler kopuyordu. kaydını tamamladım, geçmiş olsun deyip gönderdim. onlar gider gitmez dizlerimin bağı çözüldü.

direkt ter boşaldı, ağladım, zangır zangır titredim. az evvel neredeyse katil olacaktım.

bu olayın etkisini atamadım bir türlü. oturup düşünüyorum, soğukkanlılık mıydı bu, el alışkanlığı mı, gerçekten katil olabileceğinin farkına varan beynim tüm duygularımı bastırıp bana doğru olanı nasıl yaptırmıştı?

sonra o çocuk 3 defa daha geldi. çocuğu her gördüğümde kalbim hızlandı. sakinliğimi korudum, ellerimin titremesine izin vermedim, işimi devam ettirebildim.

bugün hala kendimi suçlasam ve bu mesleği yapıp yapmamak konusunda kararsız kalsam da, sanırım soğukkanlı olmak, anın korku ve heyecanına kapılmamak tam olarak bu.

öyle işte sözlük. gerçekten katil oluyordum.
hatırladıkça nasıl sakin kaldığımı hala algılayamıyorum.

gerçekten gidiyorlar mı? tek yön değilmi geri gelmeyecekler.

pulmoner arterle aort arasında fetal dönemde aktif olan açıklığın, doğumdan sonra kapanmamasıdır. normalde bebek doğunca ilk nefes alışla birlikte kapanması gerekir.

(bkz: 10 aralık 1998 arkadaşımın eteğini kaldırmam)

kırşehirli halk ozanı.

birilerinin nefretiyle haşir neşir olmuş yazar başlığı. (yani sanırım.)

hepsi değildir diye temenni ediyorum. yok yav değildir. mesela ben ponçiğim hah.

okulda olan kitap okuma yarışında en çok kitabı okuyarak birinci olan öğrencim, türkçe sınavda 20’de 13 yapmıştı. mesele çok kitap okumak değil anlayarak okumak. önce bu öğretilmeli.