düzeni ve de dikkati sevdiğinden başak burcu olduğunu düşündüğüm yazar. umarım öyledir. yazar arkadaşım, hem de burçdaşım olması beni hayli sevindirir. iyi ki vardır kendisi. yazması daim olsun, eksik olmasın. *

şöyle bir örnekle katkı sağlayabileceğimi düşündüğüm bilgilerdir.

çin ve japon ırkında alkolizm daha nadir görülürmüş. çünkü bu ırklarda alkol dehidrogenazın aktivitesi fazla olduğu için asetaldehit daha fazla birikir ve alkolden tiksinme hissi olurmuş.

güvenmek senin salaklığın olabilir ama güvenini kırmak karşındakinin karaktersizliğidir. *

imzamı karalamak durumunda kaldım.*

bir martin scorsese filmidir.

martin scorsese ve robert de niro işbirliği tam dokuz film boyunca sürmüştür ve bu filmlerin hepsi de birbirinden güzeldir. birçok oscar adaylığı kazanan bu filmler içinde en özel olanlardan biri taxi driver’dır ama çoğu insanın düşündüğünün aksine bu film de niro’ya en iyi erkek oyuncu oscarı kazandırmamıştır. bu oscarı yine martin scorsese filmi olan the raging bull ile kazanmıştır usta oyuncu.

travis bickle ruhumun aynasıdır, ruhumuzun aynası. üzerine en çok film yapılmış savaşlardan biri olan vietnam savaşının sağ kalanlara neler yaptığının ustaca bir anlatımıdır.

travis bickle topluma ayna tutar. işe yaramak isteyen, doğru ile yanlış hakkında fikri olan, savaş sonrası sendrom ile savaşmak için insomniayı seçen gececi bir taksi şoförünün hikayesidir.

travis bickle aynadan yansıyandır baktığımız zaman küçük bir kız çocuğunu kurtarmaya çalışan yaralı ve gururu kırılmış bir adamın hikayesidir. pornoya sığınan bu adam bir sapık değildir çünkü aşırı cinsellik insanı düşünmekten alıkoyar. travis bickle düşünmek istemez artık.

filmi izleyin ve aynanın karşısın geçip kendinize sorun: are you talkin’ to me? çünkü burda yalnızca ben varım.

yeniden günaydın değerli yazarlar,
iyi geceler sözlük başlığına yazacaktım, baktım ki sabah olmuş.
ne olacağımız belli değil!

koskaca abd nın vietnamlılara karşı düzenli savaş veremediği bu nedenle de rezil rüsva olduğu bir savaştır, aynısını koskaca sscb afganistanda da kaçınılmaz şekilde yaşamıştır.

aynı sorun 1984 ten beri güneydoğuda bizimde başımızı ağrıtmakta,hem abd hemde sscb nin tecrübesinden farklı olarak kendi topraklarımızda mücadele etmenin avantajını ( ? ) ve dezavantajını ( ? ) yaşamaktayız.

hollywood'da (bkz: vietnam savaşı filmleri) janrası (türüne) yol açan savaştır. çok dolduruş filmler hariç genelde amerikalılar neden geldim vietnama tarzında kendilerini sorgular filmlere imza atmışlardır.

trafoya giren kedileri tespit edebilen bakanlığımız, bu işte ustalar.

miko'mun karizmatik sesi karşısında büyülenip, hebele hübele konuşacağım bir yayın olacak, hepinizi bekleriz.

her nedense insanı kötü hissettiren durum. o nedenle çoğu insan bilmese dahi direkt bilmiyorum demez, önce şöyle bir düşünür, taşınır, sonra valla bilemedim ama şu az ilerdeki dükkana sorarsan bilirler der. yani illa bilinecek o adres.

köy çileği namı diğer hamuçora.
from trabzon tabikine.

gülhatmi çiçekleridir efendim. yol boyu o kadar ama o kadar çok görmüştüm ki...

odunpazarı yakınında küçük bir el sanatları pazarı vardı. ürünlerin fiyatlarını görünce çok şaşırmıştım. izmir'de 20 tl'ye satılacak bilekliği 5 tl'ye satıyorlardı.

masal şatosu arka kısmında türk dünyası ile ilgili üniversite binasının içindeki müzik aletleri müzesi de muazzamdı.

bir de eti müzesinden gorsel bırakalım.

bozkırın ortasında deniz kabuğu bulunmuş bir şehirdir diyerek de bitirelim.

bu fotoğrafa iyi bakın. dönemin yunanistan başbakanı aleksis çipras ve karşısında ki vatandaş. duruşunu değiştirmeyen vatandaş başbakan ile sohbet ediyor. recep tayyip erdoğan senin benim bizim,oylarımızla seçilmiyor mu? yetkisini bu ülkenin vatandaşlarından almıyor mu? vatandaş onu görünce istifini bozmak zorunda değil. kısacası gereksiz bir adabı muaşeret gösterisidir.

"etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz! gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğunu bilmiyoruz bile! kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız."
"ne kadar çok anladıysam, o kadar derinlere battım, sıkıştım kaldım."
-yeraltından notlar-

"böylesine güzel bir gökyüzünün altında,
bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyor?"
-beyaz geceler-

sözlüğün yenilerinden biri olarak başlığı açan arkadaşımı yerden göğe haklı buluyorum. gündeme ne zaman baksam ekşiden araklama kakara kikiri başlıklar ya da anket başlıkları görüyorum. aslında başta twitter olmak üzere tüm sosyal medya zaten bu istikamette gidiyor. insan siyaseti, tarihi veya ekonomiyi daha derinlikli konuşabileceği açıkça söylemek gerekirse entelektüel seviyesi daha yüksek bir ortamın özlemini çekiyor. sadece bunlar da değil, mesela kendimi eksik görsem de sinemanın, müziğin, felsefenin de konuşulduğunu başlıklarda yer aldığını görmek isterim. güzel bir tavsiye veya hazneme katacağım bir bilgiyi burada bulmak imkansız gibi. her şeyin mizah ve eğlenceye endekslenmesi (ki fikrimce mizah seviyesi de öyle yüksek değil) içinde yaşadığımız siyasi konjonktüre de uymuyor. bir umut belki böyle bir halka vücut bulabilir sözlükte. yönetim de ayrı klasmanlar açarak veya farklı yöntemlerle bunu teşvik edebilir. mizahın alternatifi çok ama ötekinin alternatifi az, sözlük için de bu boşluğu doldurabilmek faydalı olacaktır.

felsefe'nin amacı çözüm bulmak değildir. onlara göre her cevap, yeni bir soru doğurur. aslolan da budur; yaradılışı sorgulurken çözüme gidemezsiniz.

felsefe'ye giriş yaparken karşınıza ilk şu çıkar; felsefe sistematiktir ve birikerek ilerler.

sadece aile hayatı değil, bence tüm insan ilişkileri biraz sorunludur. tabii sorundan ne anladığımıza göre değişir. şimdi bazı ailelerde şiddet var, bu da bir sorun. bazı ailelerde de ilgisizlik var, bu da bir sorun. öyle ya da böyle ailemiz bizim kişiliğimizi belirliyor. net olan tek konu bu.

yazarların yaşı, yazarların ismi, yazarların çocukluk fotoğrafı, yazarların saçları , gözleri, yazarların en' leri, yazarların elleri- ayakları, yazarların mezun olduğu yıl, yazarların memleketi, yazarların yazarların yazarların.... ohoooo. tc kimlik numaramı bırakıp gideceğim !

uzak nedir?
kendinin bile ücrâsında yaşayan benim için gidecek yer ne kadar uzak olabilir?