"elalem değil elli âlem de konuşsa, ben kendimden eminsem, el alkışlar, âlem izler."
diye bir söz okumuştum. biraz atarlı giderli bir söz*. ama çok doğru gelmişti. boş verin elalem ne derse desin onların tek işi boş konuşmak zaten. siz kendinizden emin olun gerisi önemli değil.

viral dertlerimizin eksik olmadığı şu günlerde pimpirik nedenidir.

dünden beri boğazımdan kulağıma kadar ağrıyor zıkkım. yutkunurken kanalde ana haberde yüksekliği nedeniyle boğaziçi köprüsüne sürtünecek mi tedirginliği yaratan yük gemisini izler gibi pür dikkat izliyorum hareketi. zorlanıyorum, yıpranıyorum.

türkçe ile diğer yabancı diller arasındaki pek çok kelimede k>s geçişi bulunur.

korku - sorge (almanca "endişe")
kırk - sorok (rusça "kırk")
kaldı - saldo (rusça "bakiye")
kün (eski türkçede "güneş") - sun (ingilizce "güneş")

tanım: nerdeeen nereye dedirtebilen dillerin birbirleriyle etkileşimlerini gösteren bağlantılardır.

kaynak: fatih şengül, “homeros’a göre kimmer kavim adı etimolojisi”, karadeniz araştırmaları, cilt: 5, sayı: 17, bahar 2008, s.33-42.

dayıları olarak katıldığım yaş grubu.
(bkz: yaş sadece bir sayı dostum)

bir maden parçasına büyük bir anlam katmak sacma.parmağını sıkmıştır sıkılmıştır terliyordur vs vs ne bileyim. sevgi -aşk bu kadar somut anlatılmaya kanıtlanmaya ihtiyac duyulmamalı bence

1999 senesinde 250 milyon tl fatura ödemişliğim var.
ey gidi...

o zamanlar daha güzeldi ama internete girmek.
internette karşılaştığın kişi kimse, enteresan bir bağ kuruyordun hemen.

sanki okyanusta gemin batmış da, yüzerek ıssız bir adaya ulaşmışsın ve biriyle karşılaşmışsın gibi oluyordu.
yaş grubu hemen hemen aynı... 17-25
30 yaşında birinin internette takılması, ayıp karşılanıyordu yani, düşünün.

girmeyi de beceremiyorlardı zaten, hep senden yardım istiyorlardı.

o nesil gerçekten efsaneydi.
80'li yılların başlarında doğanlar...

ı-ıh bence. alışmış, kudurmuştan beterdir diye bir laf var. boşuna söylenmiş olamaz.

evet bu sefer gidişi sessiz oldu ama dönüşü great gatsby gibi olur inşallah diyeyim. kafa dinlicem dedi ama gene o kafayı bişeye mi taktı o da muallak. evet başka giden olmamasını kalanların baki olmasını temenni ediyorum ne diyeyim*

dişleri fırçalamak
bir insan diş fırçalamadan, su içmeden nasıl uyumaya gider ya

bu gibi durumlarda parti ismi belirtmek yaşanan rezaletin önüne geçiyor maalesef. şimdi ne gereği var bir parti ismi vermenin? mide bulandırıcı bir şey işte bunun siyasetle ne ilgisi var yahu hayret bir şey ya. dur sakin ol çomar deme hemen.

dışarı çıkmak.maskeyle dahi olsa dışarı çıkıp arkadaşlarla,aileyle,değer verdiğim insanlarla yemek yemek, dolaşmak,sahilde deniz havasını içine çekerek yürüyebilmek,sosyalleşmek ve pandemi öncesi bize göre rutin haline geldiği için değerini bilemediğimiz bir çok şeyi daha tahmin edemeyeceğim kadar özlüyorum.

insanın yazı yazma ihtiyacını ve zorunluluğunu yerinde bir şekilde gösteren, sait faik abasıyanık hikâyesidir. sait faik'in 1952 yılında yayınlanan son kuşlar adlı öykü kitabında yer alır.

sait faik diğer öykülerinin aksine bu öyküsünde anlatıcının ta kendisidir. öykünün hissiyatı tam olarak böyledir ve bireyin iç dünyasına yönelmiş, duygu, düşünce ve arayışlarını gözler önüne sermiştir.

hikâye o kadar güzel, en önemli yerinde öyle kalbe dokunan bir hikâye ki, okumamış olmak büyük eksiklik olacaktır.
hayatta çoğu zaman arayış içerisindeyizdir. bazı şeylerden sıkılırız, bazı şeyleri yapmak içimizden gelmez, her şey monotonlaşmıştır ve kendimize artık hiçbir şey için canımızı sıkmayacağımıza ve can sıkan şeyleri umursamayacağımıza dair söz veririz. fakat yaşam öyle ilerlemez ve verdiğimiz sözü bozmak zorunda kalırız. çünkü biliriz, sessiz kalmak rahatsız olduğumuz şeyleri daha berbat ve içerisinden çıkılmayacak bir hâle getirir. işte bu zamanlarda insanın yazı yazma ihtiyacı doğar. hatta bu zamanlarda artık bir zorunluluk hâlini alır. çünkü sait faik'in de dediği gibi,

"yazmasam deli olacaktım."

gece yarısından beri muhteşem tekno yayını yapan süper radyo kanalı.

sanırım 4-5 yaşlarında iken çok kuzeyde yaşadığımız zamanlardan sağ yanağımda kalan artık belli belirsiz belli olan yusyuvarlak izdir.

singer dikiş makinesinden hatıra kalan bu yara izini kaybolana kadar hep çok sevdim. kar altında geçen çocukluk zamanlarımı hatırlattığı için belki de.

bu dikiş makinesi benim için uzay gemisi gibi bir şeydi o zamanlar. alt tarafta bulunan kısmı tahterevalli olarak kullanmaktan tutun da yine alt tarafta olan tekerleği araba direksiyonu olarak kullanmaya kadar onlarca şekilde kullanabilirdim onu. o benim kişisel tardis’im idi hatta.

yine zekama haksızlık etmek için saçmasapan hareketler yaptığım bir gün dikiş makinesini neye benzeteceğimi şaşırmış deli deli koşarken sandalyeye çıkıp makinenin üzerinden atlamak geldi içimden. o zamanlar da şimdi olduğum kadar zekiydim çünkü.

benim yaşımdaki her çocuğun yapabileceği salaklıklar her seferinde bana bir ceza olarak dönmüştür zaten. o gün de öyle oldu. sandalyenin üzerine çıkıp atlamaya hazırlanırken sandalye altımdan kaydı ve makinenin üzerindeki silindirik şey - artık o neyse- yüzüme battı.

çok kan akmasa da yanağımda nur topu gibi bir yara izi uzun süre kaldı. hala az da olsa bellidir iz ve ben bu izi hala çok severim. ve o günden beri yoknaz ile tanıştım yoknaz ile çalıştım.

babam kazandırdı kitabın ismini hatırlamıyorum ama ilgimi çekmek için kitabın bir sayfasına kadar okudu sonra okumayı bıraktı bende merak edip okumaya devam ettim . merakımı uyandırması böyle bir yol izlemesi şimdi düşündükçe çok mutlu ediyor .

tam da benden bahseden başlık. bilenler bilir. bir gece, gece olmadı sabah, o da olmadı ikindi, daha da olmadı bir akşam ansızın gelebilirim. öğle vakti pek beklemeyin yalnız, zamanım müsait olmuyor.

bir dönemlerin efsane kanallarından cnbc-e’de yayınlanan muhteşem komedi dizisidir. kendine has komedi anlayışını bölüm bölüm izleyicilerine kabul ettirdikten sonra gönüllerdeki tahta inmemek üzere kurulmuştur.



bir hastanede geçen olayları anlatan dizide bazı bölümler kesinlikle kült mertebesine erişmeyi başarmıştır. insanın o bölümleri izledikçe izleyesi gelir. şahsen benim 10 kez izlediğim bazı bölümler mevcuttur.

6. sezon 6. bölüm

dizinin karakterlerinin ilki j.d. salaklıkta sınır tanımayan ama iyi bir doktor olan çok eğlenceli bir karakterdir.



turk en az j.d. kadar salak olan ve en az onun kadar iyi bir doktor olan arkadaşıdır.



ikilinin ilişkisi turk’un eşi hemşire carla espinosa’yı zaman zaman delirtmektedir.

jd and turk meets

dr.cox seri şekilde laf sokabilen, internlerden hiç haz etmeyen, memnuniyetsiz ama çöl eğlenceli bir doktordur. dr. kelso bir ayağı çukurda başhekim, janitor * hastanede herkesten çok söz sahibi olan kişidir. dr.elliot reid ise dizimizin güzel doktorudur.



dizinin açılış şarkısı ise lazlo bane’in söylediği i am no superman’dir ve diziye cuk oturmuştur.

buradan

(bkz: agzindakikanisilipistesimdikizandovuscu) baş örnektir bence.

beleş çip dağıtıyorlar de millet aşılansın,al sana kampanya.

online kısmının yanındaki takip seçeneğine tıkladığında takip ettiklerinin girdiği tanımları görebiliyorsun. ki açıkcası bu benim çok işime gelen bir özellik. çünkü tanımlarını okumayı sevdiğim insanları takibe alıyorum ve ara sıra oradan girip yazdıklarına hemencik erişebiliyorum.