sana şu kadar olur abicim/ablacımmm

üsküdar’da adile sultan kasrı içinde,1975-1978 arasındaki çekilen dört bölümünde hababam’a sınıf olmuş odayı ziyaret edebilirsiniz.
kasr 1853 yılında, istanbul’daki birçok mimari yapıya imza atan balyanlar tarafından çizilmiş.şimdilerde öğretmen evi olarak kullanılıyor.ve fotoğraf çektirmek için gelmiş üç dört gelin de görmeniz mümkün, neden orayı tercih etmişler anlamış değilim :)
giriş ücreti olan beş lirayı ödeyerek orada canlandırılmış atmosferi görüntüleyebilirsiniz. odayı bir kalabalık eşliğinde gezebiliyorsunuz, bu da rahatça fotoğraf almanızı ve tabii salgın zamanı korkmadan etrafı dolaşmanızı engelliyor.içeri alınacak kişi sayısı sınırlandırılmalı mutlaka.

sıralarda oyuncuların resimleri bulunuyor. duvarlarda filmden kareler var.kel mahmut, hafize ana’nın silikon modellerini, filmdeki iskelet ve sobayı da görebilirsiniz.


(insan çekmek istemediğim için fotoğraflar güzel olmadı, ne yapalım)


girişteki merdivenlere çıkmanız yasak,binanın üst kısımlarını göremiyorsunuz.

ah! kimler geldi kimler geçti, değil mi,diyerek ayrılıyorsunuz mekandan.
yazar rıfat ılgaz,senarist ertem eğilmez,yönetmen kartal tibet ve filmin birçok oyuncusu hayatta değil artık.

bahçesinde, çoğu oldukça yaşlı olan ağaçların gölgesinde oturup bir çay içebilirsiniz.

not: dış plan çekimleri de çamlıca kız lisesinde gerçekleşmiş.o da tarihî bir bina olan ahmet ratıp paşa köşkü, mimar kemalettin bey’e yaptırılmış. keşke onu da gezebilseydik.
şuraya da çamlıca kız lisesi fotoğrafını bırakalım:

dahil olduğum insan çeşididir. bir tane kardeşimden öte sevdiğim arkadaşım var. on seneye yaklaşmışızdır. aylarca buluşmasak trip atmayız. bir hafta içinde her gün telefonlaştığımız da olur, iki hafta sustuğumuzda. anlayış olgusu yönetiyor arkadaşlığımızı. iyi kötü kasırgalar da yaşadık, ya ben özür diledim, ya o elinde çiko ile geldi kapıma. özel günlerde çiçekte alırız birbirimize ve tanıştığımızdan beri her yılbaşına birlikte gireriz. tam bir bestie anlayacağın.
bir kaç tane de yüzeysel arkadaşlıklarım var el mahkum devam ettirilen. görünce selam verilir, kahve içilirse dert anlatılmaz boş yapılır türden.

boş beleş az kalır bana it kopuk daha yerinde benim için

sevgili iyi olan geceli sözlük.

uzun süre yoktum. 1 allahin kulu da çıkıp da bu whis nerde? demedi. görünmez falan mı oldum ben ilhami abi söyle?
varlığımla yokluğum bir mi benim? bari bi hoş geldin diyeydiniz. hani geceler iyiydi? hani aileydik? hani her şeyindim ben senin hani kor dudak...
beyaz show'a katılıp valiye küfreden kız gibi küfredeceğim şimdi.

neyse sakinleşip yatayım dedim. son kez yatmadan önce rutin sözlük kontrollerimi yaparken 104. takipçi sayımın 103'e düştüğünü gördüm. seni bulacam oğlum seni bulacaaam diye bir hışım kalktım yataktan. uyku muyku kaçtı tabii ama sorsan hala iyi geceler.
size soruyorum iyi mi geceler? iyiyse kime bu geceler?

"muhtaç bırakıp yardım etmek, planlanmış cinayettir. "
che guevara

“kendimi bir balkondan aşağı daha rahat bırakabilirim, bir insana bırakmaktansa. öyle çok korkuyorum insandan.”
sabahattin ali

bizzat gün aşırı yaşadığım bir durum. önüne geçemiyorsunuz ve ço dikkat etmek gerekiyor zira yediğimiz içtiğimiz şeylere karışabilir veya solunum yolu ile ciğerlerimize kadar gidebilir. elbisedeki tüyler için özel üretilen yapışkan roll-on tarzı birşey kullanıyorum epey faydası oluyor.

nabza göre şerbet falan filan, on lafın dokuzu yalan.*

müzikte extended play'in kısaltması olarak kullanılan tabir.

albümlerde single olmayan ama maxi single'dan da hallice olan bir içeriği* temsil eder.

üst üste beğendiğim yazıları olunca sözlüğe istemsiz olarak çabuk öndeki yazarı takip et dostum, gözden kaybetme diyorum.

bir andrej nikolaidis kitabıdır.

bu kitabın sunuş yazısını popstar filozof slavoj zizek yazmış ve yazarı umberto eco, dashiell hammett ve orhan pamuk’un bir karışımı olarak nitelemiş. üç yazarın da bütün kitaplarını okumuş bir okur olarak bu sunuş elbette dikkatimi çekti ve hemen okumaya başladım kitabı. iyi ki de okumuşum, kitap bütün beklentilerimi karşıladı.

bir dedektif üstüne aldığı görevi ne olursa olsun, başına ne gelirse gelsin, sonunda hiçbir işe yaramayacağını bilse bile sebatla çalışarak yerine getirmek zorundadır. günümüzde artık pek bir anlam taşımayan meslek ahlakı bunu gerektirir.

mesela kıyametin kopmaya yaklaştığı bir zamanda bile olsa dedektif araştırmasından vaz geçemez. yazın ortasında lapa lapa kar yağsa, seller ortalığı silip süpürse, depremler koca şehirleri yerle yeksan etse bile. aklınıza gelebilecek kıyamet esnasında olabilecek her türlü doğu üstü olaydan herhangi bir gerçekleşse bile meslek ahlakına sahip olan dedektif yılmayacaktır.

dünyanın sonu belki böyle gelmeyecek, belki bambaşka şeyler olacak ama o dedektif işine yapmaya her halükarda devam edecek.

eğer iyi bir kıyamet romanı okumak istiyorsanız hiç kaçırmayın bence.

madem geldim bu dünyaya, hakkını vermek, anlamak isterim ben. kendimden yola çıkıp insanı, toplumu, dünyayı, yaşamı, ölümü... sevmeyi, sevmemeyi. o güzel ve aydınlık yüreklerle birlikte, çirkin ve karanlık yanını insanın. ve becerebilirsem anlayarak sevmek isterim.
gülümseyemediğimiz her gün ziyandır.

günümüzde o kadar yanlış insanların dilinde dolaşan bir tabir oldu ki okuyup araştırmayan bir neslin sadece bayan değil kadın ibaresinden feminizm hakkında bilgileri olduğunu sanması içler acısı. ha bir de bunun dalga konusu olduğu bir zamandayız tabi ki. lütfen biraz okuyun

hatırlar mısın bilmiyorum ama ben o gün konuşulan her şeyi daha dün yaşamış gibi hatırlıyorum. işte o gün halil abinin evini ziyarete gitmiştik.
kapı açıldığında yemek sofrası ortadaydı. yer sofrası kurulmuştu. boncuk gibi dizilmişti herkes sofranın etrafına. açlığını dindirmeye çalışan çocuklar hızlıca aynı kaba kaşık sallıyorlardı. tek kap yemek vardı sofrada. doymadan kalktıkları ifadelerinden belliydi. soymadan üzerlerini iki kardeş iki gözlü evin diğer odasındaki yer yatağına girmişlerdi. duvarlarda derin çatlaklar oluşmuş, neredeyse boya kalmamıştı duvarların üzerinde. evin ağabeyi, halil abi uzun uzun öksürüyordu. yırtık çoraplarını gizlemeye çalışırken derinden bir of çekmişti. mahcup bir ifade ile çayımız bitti kusura bakmayın diyerek, konuşmaya başlamıştı. görüyorsunuz hastayım çok hastayım dermanım yok. hanım çalışıyor üç beş kuruş getirebilirse eve işte onunla geçiniyoruz. daha doğrusu karnımızı doyurmaya çalışıyoruz. allah ondan razı olsun. bunca yıl benimle ilgilendiği yetmezmiş gibi kardeşlerimle de ilgilendi. hayattaki tek şansım o benim. allah uzun ömür versin ona. önce küçükler doysun diyerek, aç uyuduğu günleri iyi bilirim. çok merhametlidir. ah hiç gücüm yok. keşke birazcık olsa da onu çalışmak zorunda bırakmasam. bu durum canıma okudu benim. beylerim kafanızı şişirdim özür dilerim sizden. ama içim kanıyor. görüyorsunuz halimi. yüreğim sızlıyor dostlar ah nasıl kötü günler yaşıyoruz.
sizleri iyi bilirim. yüreklerinizi görürüm de öyle konuşurum sizlerle. söyleyin bana neden geldiğinizi.
seni ziyarete geldik halil abi. herhangi bir şeye ihtiyacının olup olmadığını öğrenmek için.

165 milyon dolarlık bütçesiyle 657 milyon dolar hasılat elde eden, imdb puanı 7,8 olan don hall ve chris williams tarafından yönetilen en iyi animasyon film oscarı'nı kazanan animasyon film.

dizisi de var, dizisinin imdb puanı ise 7,2.

filmin afişi:


filmin fragmanı:

sonradan pişman olmamak için yapılması gerekir.

sözüm yemi kayıt olup yazarlığını bekleyen arkadaşlarıma değildir.
çaylak cezası yiyip hala tanım spamlayan sapıklaradır.
cezayı neden aldığı belli, hala aynı hareketlere devam ediyor.
az utan kardeşim.
bari düzelt kendini, madem yazma aşkıyla tutuşuyorsun.
formata uyacaksın o zaman.