fransız yazar laurent gounelle tarafından kaleme alınan psikolojik kurgu romanıdır.

kitap baş karakter alan'ın etrafında dönüyor. hayatı boyunca küçük ya da büyük sürekli başka insanlar için fedakarlık yapan alan'ın hayatından zevk almaması nedeniyle intihara teşebbüs etmesiyle başlıyor kitap. tam intihar edecekken yanında beliren adam ona bir teklifte bulunuyor. kabul ederse eğer onun dediği her şeyi yaptığı takdirde hayatını düzelteceğini, yapmazsa da hayatına son vereceğini söylüyor. son anda ölmekten korkan alan bu teklifi kabul ediyor. alan'ın bu adamın verdiği görevleri yaparkenki maceralarını ve kendini geliştirmesini okuyoruz kitapta.

tamamen insan ilişkileri, manipülasyon ve özgüven duygularına odaklanmış bir kitap. okursanız size çok şey katacağını düşünüyorum. mutlaka bir şans verin.

okumaz, koklar. *
okumaz, rafında biriktirir.
okumaz, fotoğrafını çeker.
okumaz, sosyal medyada paylaşır.
okumaz, okur gibi davranır.
okumaz, sağı solu kırışmışsa, üstünde başında ezilmiş yeri varsa, kapağı birazcık yamulmuşsa zaten hiç okumaz.

kitapları aksesuar haline getiren tip, okumaz.

(bkz: utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürmek isterdim de siz ondan da anlamazsınız ki)

şahsımdır. kısmetimi kapattı bu rütbe resmen selam diyoruz senin selamını almam çeker vurursun beni diyorlar.

ne yapabilirim bu ışıltılı hayatı kendim seçmedim.

küçükken yetişkin insanların çocuk sahibi olmasına aklım ermiyordu. önce evleniyorlar evlendikten 1-2 yıl sonra da hastaneye gidip en beğendikleri, tatlı buldukları bebeği seçip evlerine götürüyorlar sanıyordum.*

bir jean giono kitabıdır.

everest yayınlarının iki gözümün çiçeği serisi açık hava serisinden çıkan bir kitaptır. kitapla ilgili konuşmaya başlamadan önce illüstrasyonlara bayıldığımı özellikle belirtmem gerek.

bağda bahçede çok zaman geçirerek geçen peter pan taklidi çocukluğum esnasında hep hayranlık duydum ağaçlara. hala da çok önemlidir benim için ağaçlar. herkes için de öyle olmalı. daha önce incir ağacından düşen yaşamaz tanımımda da ağaçlarla olan ilişkimden bahsetmiştim hatta.

ölüm geliyor aklıma ölüm
bir ağacın gövdesine sarılıyorum

ben de cemal süreya gibi ölüm korkusunun üstesinden gelmek diye görürüm ağaçları. artık eskisi kadar yakın değilim ağaçlarla, hem şehirde yaşadığım için hem de belediyelerin odunlar tarafından yönetilmesinden kaynaklı ağla kesme hevesleri yüzünden.

bu dönemlerde ayyuka çıkan ağaç kesme hevesinin nasıl bir akıl tutulması olduğunu anlamakta zorlanıyorum. maden için zeytin ağaçlarını kesmek mi dersiniz, manzarayı kapatıyor diye canım ağaçları dilim dilim etmek mi istersiniz. cinayetin her türlüsü makbul gezegenimizde.

ağaç diken çok insan var ama. sevmiyoruz gezegeni güzelleştirmeyi. piknik yaparken hoşumuza gidiyor ağaçların içinde olmak ama piknik bitince ağaçları unutuyoruz. benden sonra yangın. manzarayı kapatan ağaçlar var bazı zekasızların gözünün önünde. sanki ağaçtan güzel manzara varmış gibi.

her neyse, özetle söylemek istediğim her ülkeye bir elzeard bouffier şart. onun kim olduğunu da kitaptan öğreneceksiniz.

başka bir mecradan buraya gelmiş bin yıllık arkadaş, dost, yaren, sırdaş olur bu ikili. türkü aşıkları, bozlak aşıkları, rock aşıklarıdır... biri güzel sanatlarla diğeri her şeyle ilgilidir. tanıyorum ikisini de yakinen.

şimdi benim kafa yine bozuk. bir sözlük var diyorlar. yazarım biraz rahatlarım belki havasındayım. sanki düğün salonu burası, sahneye çıkıp kurtlarımı dökeceğim. neyse adını da çok beğendim bu arada* küfürsüz falan dediler derken biraz ağzı bozuk bir şair denk geldi. bak bak ironiye. neyzen'ede denk gelebilirdim, can yücel'e denk geldim. bak şu dünya'nın işine!
tam bunu yazacakken -ki bu şaşkınlıkta bana uyarmış- bir önceki cümleyi aldım. kuzguncuktaki ...... evet. nereden bileyim vişne dili ve edebiyatına, pardon felsefesine giriş yapacağımı.

bizi biz yapan, gerçekte olduğumuz ve ya başkalarına gösterdiğimiz tarafımız değil, iki farklı kişiliğimizin arasındaki farklardır.

kısa vadeli hayaller kurma taraftarıyım.
bu akşam için hayalim mesela.

peter pan.

tamamı "ben kanal istanbul'a evet diyen bir atatürkçüyüm. bunu benim gibi birisinin söylemesi çok önemli. kanal istanbul tartışmasını başka noktalara getirerek, arkalarına atatürkçüleri alarak muhalefet yapma döneminin bitmesi gerekiyor" şeklinde olan bir hulki cevizoğlu beyandır.

türkiye cumhuriyet tarihinin en ağır bunalımını yaşıyoruz . salgın kontrolden çıktı.aşı yetersiz. ekonomi çıkmazda. hükümet tcmb rezervlerini bitirmiş, nereye harcandığını açıklayamıyor. dış politikamız ekonomiden beter.ingiliz’i amerika’sı rusyası tepemizde boğazlardan karadeniz’e askeri gemi geçirme sevdasında. doğa tahribatı en yüksek seviyede. hükümet tabiat alanlarını imara açmış. patates soğanlar valilerce törenle karşılanıp, izdihamlar içinde aç millete dağıtılıyor. yoksulluk intiharları artıyor. 9milyon sığınmacı ile güneydoğu sınırlarımız güvende değil. ülkede tam olarak ne kadar mülteci var bilen yok.
ama konu yine bu.
takdiri sizlere bırakıyorum...
buradan

biri bana “sana bir şey soracağım/söyleyeceğim” dediğinde inanılmaz geriliyorum acaba ne oldu diye.

g** kılı olmaktan imtina etmeyen seçmen tipi.gurbetçi vatandaşların önemli bir kısmıda bu malum ampul partisinin seçmenlerini oluşturur.yaşadıkları yerde komunist kimse ona oy verirler çünkü sağa verirlerse gün yüzü görmeyeceklerini iyi bilir hergeleler sjsjsjsj.ama mevzu türkiye ise mutlak seçimleri sağ olur euro dolar yüksek olsun 2 hafta kral gibi yaşayalım diye.

emek vererek yazdığım yazının beğenilmesiyle ilgili bir mesaj aldığımda çok mutlu oluyorum. aslında eksik ifade ettim, okunup bir dönüş yapıldığında mutlu oluyorum demek daha doğru olacak. beğenilmesi şart değil, fikir belirtilmesi yetiyor. sonuçta yazmak ve okumak için buradayım ve birinin yazdığım tanımı zaman ayırıp okuması, beğenmesi/fikir belirtmesi ve bir kez daha zaman ayırıp haberdar olmamı sağlaması benim için değerli. en seçmem, bu tarz nadir mesajların hepsi güzel benim için. teşekkür ederim.

t: yazarların aldığı ve hoşuna giden mesajı ifade ettiği başlık.

öztürk - yalnızım

40 yaş altı olduğumu öğrendiğim başlık. tişikkirlir sipirmin.*

yeni bir topluluğa dahil olunca genelde söylenen '' hoş geldin, biz sana çok değer veriyoruz, iyi ki varsın '' gibi sözlerdir.

'' ben oldum demek ben öldüm demektir. '' asla öğrenmeyi, kendimi geliştirmeyi bırakmamak, olabileceğim en iyi halime ulaşabilmek için çabalamaya devam etmek ...

birine yada bir duruma heves etmek anlamında olan
içinde kıskançlık olmayan beğeni anlamında kullanılır.
hırs gibi hırpalayan yoran bir kelime değildir. bolca sakinlik dinginlik içerir.