azrail'le iş birliği yapan yaşlı kadın.
sinop'ta eşi vefat eden teyzenin 6 günde 41 farklı evde misafir edilmesinden dolayı 200 kişiye covid-19 geçirme olayı.

kaynak

neden gittiği hakkında bir fikrim olmayan yazar. dün geceki mevzu yönetime karşıydı bu yazarın adının geçiyor olması, bazı ithamlarla karalanmaya çalışılması sanırım canını sıktı ve gitti. biri bana da "bakın bu din düşmanlığı yapıyor, kutsalıma saydırıyor" diye hedef gösterse ben de rahatsız olurdum.

bu yazarı hedef alan, her lafı evirip çevirip haklılığını getiren, yazara kendi üslubuyla cevap vermek gerekirse "ekimde değilsin" bundan sonra.

köklerini, milattan önceki mısır uygarlıklarının gelenek ve mitlerinden alan, mısır piramitlerinin firavunların mezarı olarak değil, mistik ve ruhani çalışmalar yapılan yerler olarak inşa edildiğine inanan, 17. yüzyılda kurulmuş olan örgüt.

örgüt aslında bir anda yerden biter gibi ortaya çıkmamış. eski mısır uygarlıklarındaki mistik öğretiler ve bunlardan etkilenerek bunları kendi ülkelerine de taşıyan yunanlı filozoflar; ardından orta çağ'da avrupa'da yayılan kabala ve tapınakçı öğretileri; ölümsüzlüğü arayan ve her şeyi altına dönüştürebilmekle uğraşan simyacılar... bazen gizliden, bazen açıktan çalışan bu tip hareketler, gül haçlıların temeli olmuş ve örgüt tüm bunların görüşlerinin bir meyvesi olarak ortaya çıkmış.

17. yüzyılda fama fraternitatis adıyla yayımlanan gizemli bir yazı sayesinde, örgütün kurucusu christian rosenkreuz yavaş yavaş tanınmaya başlamış avrupa'da. 17. yüzyılın sonlarında ise, özel bir gemi ile amerika'ya giden bir grup tarafından öğretileri orada da yayılmış. benjamin franklin, thomas jefferson gibi isimlerin örgütle yakından bağı olduğu bilinir. hatta leonardo da vinci, gottfried wilhelm leibniz, isaac newton ve edith piaf gibi çok meşhur birçok kişinin de örgütle bağı olduğu söylenmektedir.

sözlükte bu tarz etkinliklerin artması sevindirici. tavla oynamayı bilmediğim için üzülerek katılamayacağımı bildiriyorum. ama kim bilir? belki gaza gelir fuzzy lee'den ders alır bir saatte öğrenir katılırım. umarım eğlenceli ve kalabalık bir turnuva olur.*

ben ekonomi ve iş kolu konuşup fikir alışverişi yapabileceğimiz bir kulüp kurmak istiyorum. buradan yetkililere duyurulur.

-okul bitince ne yapacaksın?
+tarihi eser kaçakçısı olacağım diyorum. pat bozuluyorlar hemen. sanane kardeşim ? seninle birlikte mi okudum ben bu okulu? seni ne ilgilendirir bitince ne yapacağım.

-bir şey sorabilir miyim?
+sor.
-niye bu kadar güzelsin?
+senin soracağın soruya da sana da... zaten bir şey sorabilir miyim ? diyorsa biri direkt engelleyin. soracak adam lafi gevelemeden sorar zaten.

-eee hala yok mu hayatında biri? biraz dalgavari soruyor. dalgavari de güzel kelime oldu.
cevabı vermem için önce sakinleşmem gerekiyor.

t: karşı tarafın bazen patavatsızca, bazen kasten bazen de sırf merakından sorduğu sorulardır.

genelde terslerim ki aynı soruyu bir daha sormaya cesaret edemesin.

bostancı-kadıköy minibüs hattı üzerinde olan çoğu yer benim için. üniversiteden dolayı 4 yılım ziverbey,kuyubaşı,göztepede geçti. ulaşımı çok iyi insanı güzel yerlerdi. karşıya taşınınca söylediğim yerlerdeki rahatlığı bulamadim hiç bi zaman.

“buzun sosyal bir hayatı var. değişebilirliği, yakınında yaşayanların kültürünü, dilini ve hikayelerini şekillendirir” der robert macfarlane. bazen bir çocuk bir kedi yavrusunu sahiplenince annesi "buz – ice" ismini koyarım der. iki canlı yavrusu da birbirlerine duydukları sevgiyle büyür, hayatları boyunca da sevgiyle çevrelerini şekillendirirler.
kafa sözlük’teki ice isimli yazar da hayvan sevgisini sözlüğe taşıyarak sözlüğü sevgiyle şekillendiriyor. sevmek için yürek, sürdürmek için senin gibi sevgi dolu yazarlar gerek sözlüğe sayın yazar.

güney kore’nin başkenti seul'de han nehri üzerine kurulmuş mapo köprüsü'ndeki intihar vakaları çoğalınca “ölüm köprüsü” olarak anılmaya başlamış. intiharları azaltmak için köprünün adı "yaşam köprüsü" olarak değiştirilmiş.
köprünün üzerine hayat ile ilgili güzel sözler eklenmiş. mesajlar arasında “en iyi günlerini daha görmedin”, “seni seviyorum”, “bir şey yedin mi” gibi sözler yer almış.
ertesi sene intihar oranı yüzde 77 düşmüş. ancak daha sonra intihar oranı 6 kat artmış. güney kore, intihar vakalarının en fazla görüldüğü ülkelerden biri olarak biliniyor.
bugün bir köprünün tam ortasında durdum, aşağıda alevler, arkamda melek, önümde şeytan. ikisi de aynı soruyu sordu… kimsin sen? kimin tarafındasın…aşk mı, intikam mı, mahkum mu, cellat mı… hep ikisinden birini seçmem istendi… ama hep bir üçüncü şık var… o da ateşe atlamak” (ramiz dayı).

bir samimi gülüş.

vakti zamaninda fbi tarafindan bulunamayan suikast sonrasi kayiplara karismis, hakkinda en ufak bir bilgi kirintisina bile ulasilmamis kadin. isminin dahi bilinmemesinden oturu babushka lady olarak anilmistir. suikast anindaki rahat tavirlarindan oturu, cinayette parmaginin olabilecegi iddia edilmistir hatta.

kendisine vefasız desem "ben günde 5 saat uyuyorum" gibi bir cavapla karşılaşacağım için demiyorum.

istanbul'da ismine sık rastladığımız bir kelime. gerçek anlamından sıyrılarak yankesici veya kapkaççı kelimeleriyle benzer hale geldi.
çünkü, kanuna aykırı şekilde vatandaşın hakkı olan alanları gasp eden bu şahıslar, buralara park eden araç sürücülerinden haksız ve usulsüz şekilde para topluyorlar. tamamen kanunlara aykırı ve cebire giren bir suçtur.

tüm rezil anılarım film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor.

kişiye filmin sonuna doğru acaba öyle mi böyle mi düşüncelerini sordurtan kore yapımı film.

süresinin biraz uzun ve yavaş işlenmesinden dolayı bazı insanlara sıkıcı gelebilir ancak düşündürten yapısı denemeye değer demek mümkün.

hikayede kısaca çocukluk arkadaşı ile şans eseri tanışan karakterin sonu filmin ismine benzer bir görüntüde bitiyor.*


kore filmine ilgi duyan insanlar için izlenebilir nitelikte bir film. keyifli seyirler.

regl olağan bir durum tabii ki. serebral palsili kızının her gelişimine duyduğu sevinç gibi kızının regl oluşuna sevinmesi de son derece normal.
insanların tartıştığı konu olağan olan her durum paylaşılmalı mı? bir kadın olarak ben de reglin utanılacak bir durum olmadığını sonuna kadar savunmakla beraber bunu cümle aleme ilan etmeyi de mantıksız buluyorum.
bu bize ceyda düvenci'nin paylaşımı hakkında söz söyleme hakkı verir mi? vermez tabii, istediğini paylaşabilir.
peki ben benim adıma böyle bir paylaşım yapılsın ister miydim? hayır, istemezdim.

başta çok değerli moderatörümüz uykusuzkahve'ye olmak üzere tüm yönetim ve moderasyon ekibine ve yardımcı olan, maddi ve manevi olarak destek veren tüm yazar arkadaşlarımıza çok teşekkürler.

(bkz: güç zehirlenmesi)

büyük sözü dinleyin ve ıkisinin dışında bir seçenek olarak, hayatınızdan çıkartın.
çünkü bağışladım desenizde içiniz soğumuyor. ya da bir tek benim mi soğumuyor bilemedim şimdi.
fakat bu işin sonu hiç hoş değil onu bilin.

bir dönem bana büyük kötülük yapan birini bağışladım. bağışlamamışım, ben öyle zannetmişim. sonra ilk fırsatını bulduğumda intikam aldım. hem de kendime saygımı yitirme pahasına. o intikamı almasaydım mı daha kötü olurdum, yoksa aldıktan sonraki ben mi daha kötü oldu, ondan emin değilim.
tek emin olduğum şey, benden bir şeyler götürdüğü.

hem istanbul’un içinde olup hem de dışında olmak herhalde burada olmak demek. şile ’yi geçtikten sonra yemyeşil ağaçlar arasından ağva’ya ulaşırsınız.
buraya ne kadar istanbul demek mümkün bilemiyorum. doğa değişiyor, ağaçlar,bitki örtüsü; evler de artık karadeniz’de olduğunuzun sinyallerini veriyor.
önceki yıllarda toprak ya da bozuk olan yollar güzelce asfaltlanmış buraya kadar sıkıntı yok,ancak yeni yapılacak yollar için ağaçlar o kadar çok kesilmiş tepeler öylesine kel kalmış ki üzülmemek elde değil. bir de bu yeni yapılacak yollara neden ihtiyaç duyulduğunu anlamadım, zaten ağva’da trafik çok da yoğun değil.

bir çok köy geçerek ağva’ya ulaşıyorsunuz.yolda karşınıza her an koca gözlü bir büyükbaş çıkabiliyor, oralar onlara ait, aman dikkat.

ağva latincede su demekmiş bir kaynağa göre.içinden geçen bir ırmak var.dört ila beş metre derinliğindeki bu ırmak deniz bisikleti ya da küçük motorlarla geçilebiliyor.yeşilin aksi suya düştüğünden yemyeşil bir nehir var karşınızda, dibini hiç göremiyorsunuz.
ırmağın etrafında bulunan küçük oteller ve restoranlar doğaya saygılı bir şekilde uzanmış.bu mekanlardan bisiklet ya da sandal kiralayabiliyor ya da daha büyükçe teknelerle de ırmakta bir gezinti yapabiliyorsunuz.


ırmağın sonu denize çıkıyor koyu lacivert deniz, sarı kumlar.yüzmek için mutlaka cesaret lazım, zira şile hem çok rüzgârlı hem de çok dalgalı bir denize sahip.yol üzerinde de birçok plaj bulunuyor ama yüzmenin yasak olduğunu bildiren afişler asılmış.riayet eden de yok ne yazık ki.


dönüşte, köylülerin açtığı tezgahlarda sergilenen çeşitli sebzeler ve mısır ya da salça, tarhana reçel alınabilir.

atv araçlarla orman içinden safari de yapılabiliyormuş, biraz da macera isteyenler için bu da bir tercih olabilir belki.

hani denir ya, şehirden kaçmak, ağva’ya gitmek tam da böyle işte: bolca yeşil ve mavi.