keşke gördüğümüz tüm korkunçluklar bu kadar zararsız ve sıradan olsaydı dedirtir.

yazım ve imlâ yanlışlarıyla dolu yazıları ciddiye alamama durumudur. bir insanın yazdığı yazıdan, üslubundan, kelime tercihlerinden ve imlâ kurallarıyla ilişkisinden hareketle okuyup okumadığını anlayabiliriz. bazılarının durumu tamamen umutsuz vaka. yapılabilecek herhangi bir şey yok. mesele sadece -de/da eki vesaire değil üstelik. ne demek istediği anlaşılmıyor yahu, öyle bir anlatım bozukluğu seviyesinde ki... bir de genel bir yanılgı var ona değinmek istiyorum. doğru düzgün yazamayan insanların üniversiteye gitmediği için bu dertten muzdarip oldukları sanılıyor. hiç öyle değil, korkunç bir yanılgı bu. üniversite mezunlarının veya öğrencilerinin hâli de çok farklı değil. hattâ bazı üniversite hocalarının durumu bile içler acısı... kelimeleri yanlış telaffuz edip yazanı mı dersiniz, noktalama işaretlerinden bihaber olanı mı dersiniz... öyle çoklar ki insan hayret ediyor. bu işin yolu bellidir, kitap okumak. isteyen istediğini düşünebilir, elime aldığım kitap özensiz bir baskıysa okumayı bırakan bir insanım. sözlükte filan tahammül etmem mümkün değil. hele de iki kelimeyi bir araya getiremeyip büyük büyük laflar eden bazıları var ki...

edit: haruki murakami adlı yazar iyice suyu bulandırmış. öncelikle ben kimseden nefret etmiyorum. bu size ait. de bağlacıyla nefretinize beni bağlamayın, yazıda böyle bir ifade yok çünkü. engelli kelimesini hakaret veya kötü anlamda kullanmadım. daha doğrusu sizin imâ ettiğiniz anlamda fiziksel veya zihinsel engellilere dokunan bir tarafı yok benim kullanımımda. bu sizin aşırı yorumunuz. niyet okumaktan ibâret anlamsız bir itham doğrusu. engelli kelimesi özürlü kelimesinin yerine geçmiştir türkçede. dile yerleşmiş, kabul görmüş bir kelimedir. özürlünün biraz kötü bir çağrışımı olduğunu ben de kabul ediyorum. ama bunların yukarıdaki yazıyla ve benimle ne ilgisi var yahu? engel yani, engel. yolda bazı engeller vardı desem, beni mi paralayacaksınız? bir konuda engeli olmak, bir engelin hâsıl olması, engellenen evlilik... biraz tartarak ölçüp biçerek yazmak lâzım. bu işin suyunu çıkarmaya başladınız çünkü. o kelimeyi kullanma, bunu kullanma. üstelik imâ edilen şeyle uzaktan yakından ilgisi yok. kör demeyin sakın... görme engelli demek gerekir. iyi de saramago'nun romanını körlük olarak değil de görme engellilik olarak mı okuyacağız? orhan kemal'in topal eskici ve oğulları vardır. yürüme engelli eskici ve oğulları diyelim mi? çolak salih'i filan ne yapacağız? sayonara...

yakın bir arkadaşıma söylemiştim üşendi ama açtık bi hesap birkaç bir şey yazıp bıraktı sıkıldım dedi çocuk.

akıl sağlığı.

bilgelik ile çok bilmişlik arasında çok ince bir çizgi vardır. bu çizginin hangi tarafında duracağımıza da hareketlerimiz karar verir. bilgili insan hiçbir zaman dışlanmaz. aksine saygı görür, sevilir. bir sorun varsa ilk fikir ondan alınır; çok bilmiş insan narsisttir. zikrinin olmadığı yerde fikrine rastlanır. bu kişiler sevilmez.

aşırı bilgili biri olduğunu düşündüğüm, henüz yeni keşfettiğim yazar. yorumları ve bakış açısı da güzel geldi.* tanımlarına bir de görsel eklendiğini varsayarsak, profilinde gezerken bir afrika+amerika turu yapmış gibi olurdunuz. teşekkürler efendim. *

1967 yılı olay anında tesadüfen orada bulunan rocco morabito ‘’hayat öpücüğü’’ anını yakalar ve bu an fotoğrafçıya pulitzer ödülü’nü kazandırır.

elektrik işçileri randall champion ve j. d. thompson her zamanki gibi bakım için elektrik direğine tırmanmışlardı. ama randall champion yanlışlıkla bir elektrik teline dokunur ve bütün vücudundan 4000 volt akım geçmesi sonucu kalbi durur. güvenlik kemeri sayesinde direkte asılı kalan arkadaşına hayat öpücüğü veren thompson, champion’un nabzının tekrar atmasını sağlar. hemen aşağıya indirilip hastaneye kaldırılan champion gördüğü tedavi sonrası sağlıklı bir şekilde hayatına devam eder. ta ki 64 yaşında kalp krizinden tekrar kalbi durana kadar.

fotoğraf dünyanın dört bir yanında yayınlanmış ve ilk yardım konusunda dünyayı bilgilendirmesi sağlanmıştır. dünya sağlık örgütünün binasında binasında asılıymış efendim.

fotoğrafı çeken rocco morabito 2009 88 yaşında öldü. çektiği tek bir fotoğrafla dünyada kaç insanı bilinçlendirdi. kaç kişinin canını kurtardı bilinmiyor.

insan türü yani homo sapiens in kuzeni, şu anda yaşamakta olan insanların genlerinde %2 ve 4 arasında neandertal geni bulunmaktadır, yalnızca afrika kökenli insanlarda bulunmamaktadır çünkü neandertaller hiçbir zaman afrikaya ayak basmamıştır, metopotamya da insanlarla ilk kez karşılaşmışlardır ve insanlarla iç içe yaşamışlar, hatta çiftleşmişlerdir bile zaten genimizde bu yüzden neandertal kalıntısı vardır, biz insanlardan daha güçlü fakat daha sosyal olmayan insan türüdür, biz daha sosyal ve zekasını daha iyi kullanan bir türk olarak sanırım neandertallerin sonunu getirdik, umarım ilerde bu konu hakkında daha çok bilgiler öğrenebiliriz.

son zamanlarda duyduğum en ilgi çekici tespit. çok konuşanlar bizi çok fena silkelemiş olabilir. şöyleyim şu an:

"belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla."
kitaplığımda da birçok kitabı olan okumaktan asla bıkmadığım kitapları kısa olsa da fazlasıyla etkileyici bir yazardır.

yalnızca seyreden yazarlar olarak düzenlemesi gereken yazarlardır.

babama söylemekten çekindiğim bir şey olmadığını fark ettiren başlık.

beyin ve omuriliği saran sinir dokularından oluşur.
bu sistemin görevi, tüm bedensel fonksiyonları birleştirmek ve koordine etmek, gelen tüm sinir iletilerini işlemek, ve bedenin farklı kısımlarına komutlar göndermektir.

"bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor." (bkz: simyacı)

2 temmuz 1993 tarihinde sivas madımak oteli'nde gerçekleşen katliamdır. bu katliam cuma namazı sonrası cihat vazifesini alevi insanlar üzerinde gerçekleştirmek isteyen bir grup yobaz tarafından çıkarılmıştır.

o yıllarda hürriyet gazetesinde çalışan çiçeği burnunda bir gazeteciydim. pir sultan abdal şenlikleri kapsamında sivas'a gidip tüm olayları canlı canlı gördüm. bu ülkenin gördüğü en acı olaylardan biridir. özellikle yangın sırasında "allahım bu senin ateşin" diye bağıran insanları görünce şok olmuştum. müslümanlık şehrine gelen misafirleri yakmak mıdır? diye çok düşündüm. umarım ülkemizde bir daha böyle olaylar olmaz.

çok tanım değil kaliteli tanım girin.

eğer kapalı bir mekandaysan camı açıp toprak kokusunu içine çekmektir.

günaydın sözlük, günaydın diğerleri.

çorba içeyim dedim daha olmamış, bu vakitte nasıl olmaz ya? bu basmane de çok bozdu! türkan şlap şlup zıkkımlanıyor karşımda, ben çaya talim!

hayat çok adaletsiz, hayat minnak bir hıyar için çok kırılgan, hayat... yok lan yok şaka şaka, mis gibi hayat işte, yaşayın?

ha bu arada, gideni değil de kalanı var ayrılık diyorlar, doğru mu?

düşünür düşünür gider patates haşlarım.*