metin altıok

bergama'lı şair,ressam ve felsefe öğretmeni. cumhuriyet tarihindeki en büyük lekelerden olan sivas katliamında yitip giden 35 candan biri.


bir kabuk içinde
birbirinden ayrılmaz

aşk ve acı yüreğimde
ikiz badem içidir.

(bkz: ikilem)

birçok şiiri, bilhassa mazlum çimen tarafından bestelenmiş, yitirdiğimiz değerli sanatçı.

mazlum çimen bestelerindeki kaval ve ezgi, şiirin derinliği ve şairin hazin sonu bilgisiyle birleşince ayrı bir yeis-üzüntü bırakır insanda.

zülfü livaneli'nin bestelediği yangın yeri adlı ataol behramoğlu şiiri de hem makûs olaya hem de şaire ithafendir.

türk şair.

madımak'ta acımasızca katledilmiştir.

'bu yaşa geldim içimde bir çocuk hâlâ
sevgiler bekliyor sürekli senden.
insanın bir yanı nedense hep eksik
ve o eksiği tamamlayayım derken,
var olan aşınıyor azar azar zamanla.

anamın bıraktığı yerden sarıl bana.

anılarım kar topluyor inceden,
bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.
ama yine de unutuş değil bu,
sızlatıyor sensizliği tersine.
senin kim olduğunu bile bilmezken.

sevgiden caydığım yerde darıl bana.'

sivas katliamı sırasında içeride mahsur kalan metin altıok, behçet aysan ve uğur kaynar bir merdivenin başına otururlar. uğur kaynar, tüm kargaşaya rağmen ''eğer olur da birimize bile bir şey olursa ne yaparız?'' diye sorar. metin altıok'un hafızalarımıza kazınan o sözü dökülür dilinden: ''kalanlar ölenler için şiir yazar.'' bu söz ve şu fotoğraf hiçbir zaman unutulmayacak.



bu insanları katlettiler.

sivas katliamında kaybettiğimiz çok değerli sanatçıdır...
kalemi aynı kendisi gibi nahif olan, okunduğunda insanın yüzünde buruk bir gülümse bırakan şiirlerin sahibidir.

bebeğine bakarkenki bir fotoģrafı var, internette, içimi dağlayan bir fotoğraf.
yeni doğmuş bebeģine öyle sevinçle bakıyor ki anlatmak mümkün değil.
şiirlerini de okuyorum fırsat buldukça, görüyorum ki sakalından cehalet , uçkurundan dert, dilinden nalet akan insanlar ve işini kötüye kullanan sözde din adamları, ömründe kitap okumamışlar, ve cahilliğe övgü mektupları yazıp kendine postalayanlar! hep onların yüzünden, kaleminden ilim bilim akan insanlar damgalandı yaftalandı,, hastalandı, yakıldı, öldürüldü!
katarsis ' te bir yorum görmüştüm, madımak videosunun altında. aklıma mıh gibi çakılıp kaldı. '' ölüleri yakamayacak kadar dindar,
dirileri diri diri yakacak kadar müslümanız ! diye... aynennnn öyle...

türk şiiri, türk edebiyatı, biz türkiye'lilerin dünya da en çok gurur duymamız gereken üretimlerinin başında gelmelidir. asla antik yunan, antik roma, veya antik arap edebiyatı kadar köklü bir geleneğimiz olmasa da modern türk edebiyatı evrensel anlamda büyük saygınlık kazanmıştır. hatta türkçe den yabancı dillere çevrilen eser sayısı modern yunan edebiyatından kat be kat fazladır.
ferhan şensoy'dan okumuştum. paris'te o zamanlar çok büyük bir tiyarocudan ders almak için yanına gider. adam kibirli mi kibirli, ters mi ters bir adam. ferhan ustayı önce geri çevirir. sonra çağırır ve sorar ''sen nazım hikmet'in türkiye'sinden mi geliyorsun?'' evet yanıtını alınca, bu kibirli adam yelkenleri suya indirir. ferhan şensoy'un dediğine göre türk olmak dünyada bir tek o zaman işine yaramıştır.
şiirlerimiz çok güzeldir. ve şiirlerimizi enaz o şiirin kalitesi değerinde besteleyen modern bestecilere de sahibiz iyi ki de. büyük şair ve demokrasi şehidi metin altıok'un kavaklar şiiri de bu nitelilktedir.

bedenim üşür, yüreğim sızlar.
ah kavaklar, kavaklar...

beni hoyrat bir makasla
eski bir fotoğraftan oydular.

orda kaldı yanağımın yarısı,
kendini boşlukla tamamlar.

omzumda bir kesik el,
ki durmadan kanar.

ah kavaklar, kavaklar...
acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar.

madımaktaki acımasız yangından sağ çıkarılıp fakat hastanede kaybettiğimiz şairimiz
şiirlerinde insana hissettirdikleri hep sanki başına gelecekleri biliyormuş gibi değil mi sizcede

metin altıok benim için türkçenin en büyük şairidir. herkesin önündedir benim dünyamda. onun şiirleri gibi içime işleyen şiirler hiç olmadı, belki de hiç olmayacak.

metin abiyi ilk okuduğumda büyük bir depremin sarsıntılarına kapılmıştım sanki, seller gövdemi ordan oraya savurmuştu. “ bir maden ocağını onulmaz göçüğü” altında nefessiz kalmıştım. bir yangında gözüm gözümü görmez olmuştu.

yangın demeseydim daha mı iyiydi, iki gözüm metin abi? daha mı az canın yanardı.? daha mı az dumanlanırdı şiirlerin?

tahmin ettiniz belki, belki de aklınıza bile gelmedi. zaten insan olanın aklına metin abimi yakmak gelir miydi ki? ama yaktılar şairi.

hepsi öldü metin abimi yakanların; en azından insanlıkları, vicdanları öldü ama metin abim dimdik ayakta hala.

bir acıya kiracı yaşıyor aramızda.

"...ben birini sevdiğim zaman
göğünü durmadan genişletir.
ama herkes rahattır kozasının içinde,
o sevgi artık kimsesizdir.

ölsem ayıptır, sussam tehlikeli
çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli."

metin altıok - yerleşik yabancı

kaç zamandır inatla bir sevdayı sürerim,
bilinmedik yüzünde balkıyan sis peçesi.
yolları ezberden ben hep ona giderim,
içimde düğüm düğüm bir bozlak cerbezesi.

sahi o bozlağı ben ilk nerde duymuştum?

ben ki çağ dışı bir uyumsuzluk delisi,
kendi ipimi belki kendim çekerim.
gölgeme dadanmış bir tuhaf güz kedisi,
her yere peşimden onu da sürüklerim.

sahi o kediyi ben ilk nerde görmüştüm?

durmadan garlara garajlara düşerim,
gayri bilmem ne olur size kalmış gerisi.
adıma arasıra törenle mum dikerim,
ölümüme gönülden bir merhaba yenisi.

sahi o ölümü ben ilk nerde ölmüştüm?

bozlak kedi ve ölüm

muhteşem dizelerin sahibidir.

koyup zarfın içine, üstünü acıyla pulladım
sana bir sevinçlik menevişli kuş yolladım
son kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın
geçti artık göğsümde kuş barınmaz anladım
esti rüzgâr bozuk bozuk, örselendi yüreğim
eksik gedik nem varsa ezberden tamamladım
bende sönen şavkıması sürsün diye yaşamın
bu kuşları senin için gözlerimde sakladım
kim sürmüş altıok metin dünyanın sefasını
kirletilmiş bir zamanı yürürken adım adım.

 şiiri okurken de dinlerken de kayboluyorum. sonra kendimi unuttuğum yerde buluyorum bazen.
dinleyin ama bir gece vakti.

“ölsem ayıptır, sussam tehlikeli. çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli.”

aşk olsun be şair.

türkiye'nin en iyi şairlerinden birisidir. çünkü şiirleri sıradan değil mecaz anlamları ve betimlemeleri çok iyi kullanır idolümdür.

geri kafalı insan müsveddeleri tarafından arkadaşları ile beraber canice yakılan türk şair.

onu ölümüyle değil yaşamıyla anlatmak isterdim ama şairleri şair yapan biraz da nasıl öldükleridir...

''sahi o ölümü ben ilk nerede ölmüştüm'' der bozlak kedi ve ölüm şiirinde.

sen o ölümü ilk sivas'da öldün metin abi.. unut'madımak'lımda.
bebeğine böyle bakan bir babayı öldürdüler... 2 temmuz 1993 yılında...