+39 diyerek katıldığım başlık.

bizden zarar gelmez, siz yokken biz vardık.

günaydın dostlarım. benim için azap dolu bir gün olacak. o yüzden benim yerime güzel ve bol dinlenmeli bir pazar geçirmeniz dileğiyle.
(bkz: ben yandım siz yanmayın)

eski sevgiliyi unutamayan kişi söylem'idir.

alışması zaman isteyen bir meret. bu teknolojik zamazingo yüzünden odada 15-20 dakika fare aradım.

efenim cibinlikli, kuş tüyü yastıklı yatağımda, hülya avşar'lı yatak reklamı tadında "yaşasın yatağım" edasıyla uzanıp siz değerli arkadaşlarımın tanımlarını okuyor ve mesajlaşıyordum. derken odada stereo bir tıkırtı, ciyaklama benzeri tiz sesler duymaya başladım. bir oldu, iki oldu dedim ki ya böcek bu ya da fare. eğildim karyolanın altına baktım, şifoniyeri çektim arkasına baktım, yok lanet olasıca hayvan. uzandım telefonu elime aldım, yine aynı ses. dolaba tekme savurdum, içinde beni alanın yaşayacaği çeyizim bulunan eski sandığı yumrukladım, yok, hiçbir canlı korkudan panikleyip kaçmadı etrafa. bir daha uzandım, youtube anasayfamdaki avrupa yakası kesitlerini izleyeyim dedim, burhan'ın sesi yanımdaki komodinin üstündeki kulaklıktan geldi. püh! meğer telefon da bu alete bağlıymış, duyduğum tıkırtılar da telefonun klavye ve dokunmatik ses efektleriymiş. ne kadar malım yarabbim.

online butonunda görünce "dur bi aysel, şunu çözmeye çalışıyorum" şeklinde çözümlemeye çalıştığım kullanıcı adına sahip yazarımız.
teşekkürler dövüşçü, ilkokul bire döndüm sayenizde*.

"bestie!!! gercekten cok yararlilar lan
bak sana diyorum bu iş oldu.
olm cidden oldu.."

yapanın kim olduğuna göre, verilen tepkinin değişebildiği eylem.
3 yaşında, kendi kendine yemek yiyebilen evladınızın yaptığını düşünün.
yer insan onu ya.
ben evlattan yürüdüm, siz gayrısını düşünün.
apartman yöneticisini ya da karşı komşuyu düşünmeyin hemen.

hep dizilerden,filmlerden görüyonuz bu saçmalıkları
doğru düzgün yıkan geç
su faturası diye bi şey var alooo !

ne olmuştu da, ’’seninle dünyanın her yerine gelirim,’’ diyen müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı. nerelere gidiyordu? gelirken getirdiği bakışlar ne dalgaydı? hangisi müzeyyen’ di? ya da müzeyyen kimdi? ilk tanıdığım kimdi, şimdiki kim?

ilhami algör, fakat müzeyyen bu derin bir tutku

en basit tabiri ile divan şiirindeki kalıplaşmış sözlerdir.
şairler şiirlerini bu ortak mazmunlar ile oluşturduklarından şiirde anlatılan sevgili de tabiat da ortaktır.
şiirlerdeki farklılık ise bir mazmunun yeni bir biçimde kullanılması ile olmuştur. bu anlayış da söz ve anlam sanatlarına dayalı söyleyiş ustalığını sağlamıştır.
batı etkisindeki türk edebiyatı ile bu klişeleşmiş şiir anlayışı zamanla yıkılmış, kullanılmaz olmuştur.

tutî: papağan ya da sevgilinin sözleri
leb, dehan, dehen: dudak
yâr: sevgili

33 yaşımda tanıştım kesmeşeker'le. iyi olan şeyler bana hep geç geldi. işimi geç buldum, eşimi geç buldum, kendimi geç tanıdım.

geç bulduğum şeylerin tadı da hep başka oldu, derin oldu, kıymetli oldu. işimi çok sevdim, eşimi çok sevdim, evimi çok sevdim, kendimi çok sevdim.

kesmeşeker de böyle. toyluğuma denk gelse harcar giderdim. kafam oturduktan, ruhum serpildikten, gözüm baktığını görür, aklım gördüğünü anlar hale geldikten sonra tanıdım. ve tanıdığım için de çok şanslı sayıyorum kendimi. kesmeşeker'i hissedebilmek, şu engin kalabalık içerisinde biri olabilmek, bir bakış sahibi olabilmek, incinebilmek, acıtılmaya açık olmak ve düşmekten korkmamak demek benim için.

bu kusursuz cinayetler çağında, kulağa girebilecek en iyi üç beş şeyden biri...

cekirdek esliginde izleyecegim hadise. hadi bakim.

''dert ayak gibidir herkes en büyüğünü kendinde sanır'' denmesi gereken arkadaştır.

sıkışmışlık.

dinleyeni bol bir radyo olur umarım. hayırlı uğurlu olsun hepimiz için.

edit: pentagram açarak beni bağladılar kendilerine. bunlar hep algı operasyonu.*

1898-1967 yılları arasında yaşamış sürrealist ressam. 14 yaşındayken intihar eden annesinin bulunmasına tanık olmuş. annesinin nehirden çıkarılırken elbisesi yüzünü kapatır halinin eserlerinde etkisini gösterdiği düşünülüyor.
the lovers ı (1928)
the lovers ıı (1928)
--- alıntı ---

“benim resimlerim hiçbir şey anlatmayan görsel imgelerdir. akla gizemi getirirler. doğrusunu isterseniz, benim resimlerimi gören biri kendi kendine şu basit soruyu sorar: 'bunun manası ne?' o resmin bir manası yoktur. çünkü zaten gizem de aslında hiçbir şeydir, bilinmeyendir.”

--- alıntı ---

kitaplıktan tüm aile bireylerine geçer o kitaplar..
ben küçükken bir ansiklopedi serisi vardı kitaplıkta. okuldan geldiğimde ödev yapmayı değil a dan z ye kadar sıralanmış olan bu ansiklopedileri karıştırmayı tercih ederdim. belki o an bana gereksizmiş gibi görünen tüm renkli sayfaları gözden geçirirdim hızlıca..
önce renkli sayfalar sonra içinde ki bilgiler dikkatini çekmeye başlar, bu işler de böyle işte. evde hangi kitap varsa onları karıştırarak başlarsın bu bir kitap da olabilir. dönüp dolaşıp o kitaba sararsın. aile bireylerinin dinlediği müziği şimdi de anımsarsın. bilgi böyle daha çekici gelir çünkü yanındakileri o yaşta kopyalarsın. durum budur. okumak diğer şeylerde de olduğu gibi önce taklit ile başlar sonra derinler de istediğin gibi kaybolursun...

isyan etmedin mi hiç hapishanede incir reçeli yiyerek?

sırf "olmaz" diyenlere inat başlayıp, evliliğe dek işi götürerek "asla imkânsız demeyin" düsturunu herkese kanıtlamak adına yapmak istediğim şey.

...ama üşeniyorum. hiç uğraşamam.

yerel halkın mücadelesi örnek olabilir. ırktan milletten bağımsız olarak herkes bu mücadeleyi verirdi.
devlet olarak türkiye nin yangınla mücadelesi elbette ders olarak işletilmeli.
“yangına hazırlıksız mı yakalandınız, neler yaparsanız elinize yüzünüze bulaşır, yangın anında nasıl söylemlerde bulunmamalısınız? “
bunlar hep dünyaya örnek olsun ki kimseler bu hatalara düşmesin.
a haber haklı hatta belki de en doğru haberleri…