wattpad aşığı gençtir, kötü çocuk falan okuyordur, yanlış yoldadır.

içinden geldiği gibi yazıp, bir de bunu güzel yapabilen bir yazar. bakınız efendim, bu ince bir çizgidir. hani paravatsızlıkla açık sözlülük arasındaki ince çizgi gibi. açık sözlü ve düzgün yazan bir yazar. pembe fillerden bahsetmeyeceğim ama anlatım tarzını çok sevdim.

özellikle #1636075 nolu tanımını kaç kere gülerek okudum, bilmiyorum. ince bir mizah anlayışı var.

naçizane kendi görüşümü bildirdim. yazarlığı daim olsun, bir daha film şeridini görmesin. saygılar efendim.

(bkz: çar bombası)

boşuna trasnlate'e gidip bakmayın çince de ''çinli karakter'' anlamına geliyor, ben yaptım.

zamanında (bkz: kıvırcık saç) başlığına saçlarımın fotoğrafını koymuştum, 6 aydır çilesini çekiyorum. bu hatayı bir daha yapar mıyım? nayır, nolamaz, naslaa!!!

hermann hesse'nin tüm eserlerinden derlenen muazzam kitabı. kapağını kapatır kapatmaz soluğu burada aldım. hiç abartmıyorum, harika tasvirleri, iç ısıtan çizimleri ve yazarın ağaçlara/doğaya duyduğu derin sevgiyi cümlelere döküşündeki ustalıkla kitaplığımdaki en kıymetli kitaplardan biri oldu. dönüp dönüp okuyacağım.

çocukluğumdan bu yana ağaçlarla ayrı bir bağım olduğunu düşünmüşümdür. zamanında fowles'ın "ağaç ve doğanın doğası" kitabını okurken yazarı kendime çok yakın hissetmiş, bakış açılarımızın benzerliğine hayret etmiştim. ancak hesse'nin bu kitabını okurken; olmak istediğim kişiyi ve sahip olmak istediğim bakış açısını gördüm. doğaya, ağaçlara, kuşlara bir gezginin gözüyle bakabilmek istedim.

isimlerini bilmeden dakikalar boyunca seyrettiğim, her bir detayını ezbere bildiğim o ağaçları düşündüm. hiçbirini tasvir etmeye yeltenmemiş, haklarında tek bir söz etmemişim. ne tuhaf. oysa şimdi bir ağacın karşısına geçip ustaca olmayan hatta epey amatörce sayılabilecek çizimler yapıp sonra da uzun uzun yazmak istiyorum.

bu yaz maalesef orman yangınlarından nasibini alan şehirlerden birindeyim. sıklıkla kullandığımız o dağ yamacına bakan yoldan her geçişte, yeşilin içinde yanık kahverengiyi görmek, yükselen dumanları ve yaşadığımız korkuyu hatırlamak, kim bilir ne zaman eski yeşiline kavuşacağını düşünmek beni çok üzüyor. yazar, şiddetli rüzgarda devrilen ağacın yerine bir fidan diktiğinde "aynı heybete kavuşmuş olduğunda ben bu dünyada olmayacağım" demişti. yangının ardından çevremdeki büyüklerden birinden benzer bir cümle duymuştum. hepimiz bilincindeyiz ki bu ağaçlar, bu heybetli ağaçlar hepimizden eski. hepimizden kuvvetli bağları var dünyayla ve yok olmaya bir kıvılcım mesafesindeler. ne üzücü.

"tek başına duran ağaçlara daha da hayranım. yalnız insanlar gibidir onlar. şu ya da bu zaaftan ötürü sıvışıp giden münzeviler gibi değil, yalnızlaşmış büyük insanlar gibi, beethoven ve nietzsche gibidirler."

asıl ürünü satmak için kullanılan güzel bir taktiktir.

kaynak istenmiş. psycnet.apa.org/record/2012...

"regardless of parental sexual orientation, quality of parenting and quality of family relationships are significantly associated with adopted children’s adjustment."

önemli olan tanımak için kendine izin verebilmektir demiş carl rogers. kendinize izin verip okuyabilirsiniz belki.

burada sorun bu ülkede bunun gerçekleşememesi. bunun da sebebi bizim sekterliğimiz. hani diyoruz ya "olur mu öyle şey". tam da bu nedenle olamıyor. evlat edinilen çocuğun veya ailenin nelere maruz kalacağını düşünüyorum ben daha çok.

ayrıca "bir evde anne ve babanın yani bir kadın ve bir erkeğin olması gerek, çocuğa rol model olabilmek için" diyenler acaba yurtların nasıl yerler olduğunu düşünüyorlar veya her aile gerçekten bu modellik konusunda ne kadar sağlıklı birer örnek çocuklarına? bunlar önemli konular.

kendi yaptığım mantılarla beraber.

kendine saygısı olmayan insandır, diş lan bu diş nasıl fırçalamazsın hadsiz ? diş hekimiyim ben şerefsiz !

keskin bir kokusu var bunun o hammaddesi anasondan geliyor. anason çayı içmiştim bir ara, çayı kaynatırken rakının o kokusu geliyor insanın burnuna. tabi doğal çayın kokusu rakı gibi berbat değil, ama çay da lezzetli değil. işte şifa niyetine içiyorduk.

iş ve aşk hayatında başarıya ulaşılacağına dair tüm o saçma, ayağı yere basmayan beklentileri, belli bir yaştan sonra mecburen terk etmenin akabinde oluşan beklentisizlikten, adamsendecilikten kaynaklanan huzur, mutluluk ve kurtulmuşluk duygusu. özgürlük.

tame impala'nın lonerism albümünde bulunan muhteşem şarkı. her şey değişir fakat günün sonunda bazen yalnızca kendimizi geri dönüyor gibi hissederiz. bütün adımlarımız, nerede ve kiminle ne hâlde olduğumuzu umursamadan geriye doğru gitmeye başlar.

arctic monkeys'den güzel bir cover bırakıyorum buraya. arctic monkeys-feels like we only go backwards

taahhütsüz ve diğer internet sağlayıcılarından daha ucuza ve daha iyi hız verdiği için tercih etmeyi düşündüğüm internet servis sağlayıcısı.
1 senedir kullanıyorum memnunum, benim referans kodumla geçiş yapar&abone olursanız ikimizde karşılıklı 12 ay indirimden faydalanırız.
referans no: aı0gxk

bazen günlerce sözlüğe uğramıyorum, bazen 1-2 gün gözümü sözlükten alamıyorum.
bazen de bir şey varmış gibi 10dk da bir girip akışı yenileyip göz atıp kaçıyorum.
bazen saatlerce online kalabiliyorum.
bazen napıyom lan burda diyip kapatıyorum, bir nevi bukalemun durumu ruh hali sebepli.

trollük denemesine ait olduğunu düşündüğüm saçma sapan bir söz.

sosyal medyadan hangi ortama girsek maşallah "ne işin var burada?" diye sorgulanıp kovuluyoruz. elinizden gelse öldürüp gömeceksiniz galiba 40 yaşına basanları. bir yandan çağın gerisinde kalmakla suçlarsınız, diğer yandan çağın teknolojik gelişmelerinden faydalanıyoruz diye şikayet edersiniz.

size bir tüyo vereyim gençler; bize de öyle 30'un 40'ın bir ayağı çukurda gibi gelirdi zamanında. kendiniz o yaşa erişince aklınız başınıza gelir, o işin öyle olmadığını anlarsınız. böyle saçma sapan cümleleri trollük için bile olsa kurmazsınız. kimsenin sizin istediğiniz hayatı yaşamak zorunda olmadığını da anlar, 40 yaşına giren kişinin hâlâ hayallerinin olduğunu, birçoğunun "oku-evlen-çocuk yap" döngüsünden kurtulduğunu anlarsınız.

muhtemelen başkalarının hayatına zarar vermeyecek olan insandır aynı zamanda.

ne istediğini bilerek yaşar, etrafında ki insanları saçma sapan şeylere zorlamaz.

başka insaları kendine örnek alır, ama bazı tipler gibi kıskanıp saldırmaz.

kısaca kendine özgü ve iyi bir insan olur genelde bu insanlar.

horlama sesi, uykuda hızlı nefes alıp veren insan sesi. uyurken ölüm sessizliği olmalı, tahammül edemiyorum.

günümüzdeki örneklerinden biri, çincenin yazımı için kullanılan hanzi olan yazı sistemdiir. hanzi, japoncaya kanji olarak geçmiştir.