boş iştir .

(bkz: tüpçü)ye para kazandıracağınıza biriktirin veya bağışlayın daha iyi.

ismini bir türlü koyamadığım hüzünlü bir şiirden bir bölümle geceye katılıyorum. gece biraz hüzne boyanmış gibi geldi bana.*

...
çocukluğumun geçtiği sokak güzel bir ihtimaldir,
ilk hatamı hatırladıkça daha bir özlüyorum.
zaman çabuk geçiyor
eskiyor yeşil kaplı bir defterin arasına yazılanlar
eskiyor bir evin çatı katı,
iki büklüm sığınılan paltolar,
ve hatta reklam panoları.
gözlerinin içine bakmak eskimiyor.
satın alınmıyor antikacı dükkanından gülüşün ve
bir mendile sığanlar modernleşme ile açıklanmıyor...

404 not found

zeki müren

araç varsa eğimli bir yere mümkün mertebe paralel park etmek. ani sel ile aracınız sular içinde kalabilir şu aralar. bir ihtimal de kayabilir.

“erkekler sarhoşken, kadınlar aşıkken özler”

peki ya bir erkek hem sarhoş hem aşıksa?
(bkz: vay başıma)

aynı sektörde faaliyet gösteren iki veya daha fazla şirketin kendi aralarında rekabet etmekten vazgeçmek üzere bir anlaşmaya varmalarına kartel denir. kartel'e verilebilecek en güzel örnek petrol ihracat ülkeler birliği (opec) dir.

tröst ise iki veya daha çok firmanın anlaşarak birleşmeleri sonucunda hem yasal hem de ekonomik bağımsızlıklarını kaybetmelerine denir. geçmişte gsm firmaları aycell ve aria birleşerek yeni bir firma olan avea doğmuştur.

kartel ile tröst arasındaki en belirgin farklılık, tröstde anlaşan işletmelerin yasal ve ekonomik bağımsızlıklarını yitirmeleridir. ayrıca, kartel belirli bir üretim dalında oluşurken, tröstler farklı üretim dalları veya faaliyet konularında oluşabilirler.

bildiğim birşey varsa oda hiç birşey bilmediğimdir.
(bkz: sokrates)

yüzünün gerilmesi ve beyazlaması durumudur, arada iyi bir tesir bırakır bende.

scooby doo

+acılarım kaç gün sürecek portuga?
-40 gün.
+40 gün sonra geçecek mi?
-hayır alışacaksın...

josé mauro de vasconcelos

almayayım, mümkünse orjinal hata yapmak istiyorum.

ben bir ara renk uyumuna göre dizmiştim, güzel duruyor. denenebilir.

bana da bi gülme geliyor #729670 bu tarz şeyleri okuyunca. ateistlerin müslümanlara ve diğer dinlere saygı göstermesini bekliyosunuz madem, e siz de onlara saygı göstereceksiniz kardeşlerim. platonik olmuyo bu işler.

iş yeri'nin çalışanları mutlu edip doğal yollarla içtenlikle gülümsemelerini sağlaması daha akılcı bir yöntem olur. ne ekersen onu biçersin.
zamanla robotları işe almaya başlarlar ama duygusuzluk insanoğlu'nu ciddi bir şekilde felakete götürecek.gitgide artan psikolojik rahatsızlıklar belki baş gösterecek.
çalışan-işveren dahil tüm sosyal ortamlarda yan yanaysak ve iletişim halindeysek sadece saygıyla ve birbirimizi biraz olsun anlamaya çalışarak bütün sorunları çözebiliriz. tehdit ile insanı köleleştirmek isteyenler her birimizi despotlaştırıp hasta etmekten başka bir işe yaramazlar.

anthony burgess'a beyin tümörü teşhisi konulup, 1 yıl ömür biçildikten sonra bir yıl içinde yazdığı 12 kitaptan biridir. yazarken amacı eşine bir miktar para bırakabilmekmiş ancak sonraları büyük ses getiren; özgür iradenin önemine değinen suç tarzındaki kült roman haline gelmiş. daha sonradan filme de uyarlanmıştır.

bana soracak olursanız, alex karakteriyle konuşma yapan rahibin sözleri kitabın en can alıcı kısmıdır:



edit: uyarılar üzerine eşine değil, kendine tümör teşhisi konduğu hadisesinde yeniden düzenledim.

geçemediğim için robotsam kendime robotum ulan, kime ne zararım dokundu su zamana kadar diye bağırmıştım bi keresinde,işte olmam ve insanların bana gene neye kızdı acaba bakışları dışında sorun yok

sinirimi fazlasıyla bozan durumdur, telefondan teker teker müzik aramanızı şart kılar. malumunuz araç kullanırken de telefonla ilgilenmek zor oluyor.

düşünüyorum, düşündükçe düşmeye başlıyorum. yavaş yavaş düşüyorum bilinmezliğe. beni yutuyor, kayboluyorum. birilerinin beni kurtaracağını düşünüyorum, oradan çekip çıkaracağını. ama kimse fark etmiyor bunu. ya da umursamıyor.

dönüşüyorum, hiç bilmediğim bir benliğe. tanımıyorum onu, bilmiyorum. ama herkesin yaptığı gibi ona yüz çeviremem. onu da bırakırsam geride, elimde ne kalır?

anlamaya çalışıyorum yavaş yavaş sindire sindire. anlamanın özellikle kendini anlamanın ne kadar zor olduğunu farkediyorum. kendimi anladıkça diğer insanları da anlamaya başlıyorum. derinlerime indikçe aslında bir zamanlar karaladığım gerçekleri kendimde görüyorum.

şaşırıyorum, bir an korkuyorum kendimden. uzaklaşmak, kendimi diğer insanların bana yaptığı gibi cezalandırmak istiyorum. ama her zaman olduğu gibi sakinleşip değişimi kabul ediyorum.

değişiyorum, zıtlıklara evriliyorum. peki bu beni kötü mü yapar? hangi ölçütlere göre değerlendireceğiz? buna kim karar verecek?

insanların vereceği tepkiden korkuyorum. benliğimi saklıyorum, bana kızıyor hırçınlaşmaya başlıyor. kendini göstermek, haykırmak için bir an arıyor. o an gelip kendini gösterdiğinde de sert bir kayaya çarpıp, kırılıyor.

kırılıyorum, parçalara ayrılıyorum. her seferinde daha sert darbeler alıyorum, daha önce hiç kırılmamışım gibi hissediyorum acıyı. değişimi kabullenmenin zor olduğunu anlıyorum ama daha acı verici bir şekilde değişimi diğer insanlara kabul ettirmenin imkansız olduğunu farkediyorum.

yoruluyorum, yavaş yavaş tükeniyorum ve gerçekleri kabul ediyorum. görmek istemediğim gerçekleri. doğru olmadığına emin olduğum ama gerçekliğinden taviz vermeyen gerçekleri. beni yıkan uzaklara kaçma isteği uyandıran gerçekleri. hepsini görüyorum ve pes ediyorum.

(nisan 21)

yanınızda arkadaşınız veya sohbet edecek kimse yoksa çok büyük tedirginlik yaratan durum. telefona bakmanız gerekebilir veya telefonla konuşuyormuş gibi yapmak iyi çözüm.