midesine kuru ekmek giren vatandaş aç değildir şeklinde açıklama yapan milletvekili örnek gösterilebilir.

(...)
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin, bir ellerim yeter belleyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım

(bkz: turgut uyar)

gardiyan misali bahçede görünen öğretmen ve hademeler.
omuz baş hizasından sıraya diziliş.
sürü halinde sınıflara giriş.
duvarları dolduran dört mevsim tabloları.

pazardan karpuz mu seçiyoruz? nedensiz nasılsız gerçekleşiyor. yani demem o ki duygu bu ota da konabiliyor başka şeye de.

zamanı böldüler
yıllara, aylara, günlere
dünyayı böldüler
kıtalara, ülkelere, şehirlere
sonra insanları böldüler, ırklara, dinlere, soylara, burjuva ve fakir
her şeyi böldü de insanoğlu
bölüşmeyi bilemedi…

kuseyra

" yol, kendine bir yer bulamamış kişinin özlemidir. "
oruç aruoba

fakir lcd cleaner ve bimden aldığım kafa masaj aleti.

sana gitme demeyeceğim ama gitme lavinia adını gizleyeceğim sen de bilme lavinia ..

bir sonraki satıra geçerken yarım kalmışım gibi.

(bkz: lolipop şekeri gibi dağıtılan artı oylar nereye kayboldu düşüncesi)

ayağını sehpaya çarpanların bile kitap yazabildiği bir ülke burası. okunması gerekenleri okumayan, ergen ve çocuklara hitap eden sözde yazarların imza günlerinde izdihamlar yaşandığı bir yer burası. ibrahim selim' in bir videosu vardı wattpad le ilgili. kitap pahalı diye almayanların wattpad i okudukları telefonları görünce üzülmekten vazgeçtik. diye. aynen öyle. yazıyorsun en berbat kitabı. sıfır bilgiyle. kitabın kapağına tam da farz olduğu üzre koreli bir yahşıhlı odun un fotoğrafini koyduruyorsun. al sana kaç bin basıyor sonra o kitap?! ama bu , '' kötü çocuk' luktur.

ikonik bir yiğit özgür karikatürüdür:

fransızca adı l'île mystérieuse olan fransız yazar jules verne'nin 1874 yılında yayımlanan romanıdır. kitapta beş kişinin bir balon kazası sonucu ıssız bir adaya düştükten sonra adada yaşadıkları maceralar anlatılıyor. çocukluğumda okumaktan bolca keyif aldığım ve bir kaç kez okuduğum kitabın hayal gücümün gelişmesine çok katkısı olmuştur.

yine ben* ve kardeşim*
+ablacım sen ne kadar zayıfladın böyle.
- evet abla zayıfladım.
+hiç yemek yemiyorsun ki tabi zayıflarsın.
-hayır yiyorum ama annem zayıf yemekler veriyor. tombiş yemek vermiyor. ondan zayıf oldum ben. zayıf yemek zayıf yapar.....*
+ anneeee!

kıyamam, tam bir kavram kargaşası içinde.

aynı anda hem telefon hem de zil çalıyordu. önce diyafondan "alo" diye seslendim. sonra telefonu "kim o?" diye açtım.

18 yaşında ve maddi durumum kötü olmasına rağmen uğruna savaşacağım şey. şu her an başka ülke hayali kuran kendi kendimizi yiyip bitiren gençleri gördükçe daha da hırslandığım zamanlar bunlar. pes etmeyeceğim etmeyin. her şeye rağmen bu ülkeyi yüceltelim. atatürk ülkeyi dünya gücüyken mi aldı?

inatla kullanmayacağım uygulamadır. nedeni ise orayı keşfeden yazarlar gruplara gidiyor ve burayı unutuyor.
(bkz: sözlüğe ciddi zarar verdiren eylemler)

balıklardan korkmadır.

lanet olasi bir pakettir bu iki his. ikisinin de sonu pismanlik.

bizi bu ikisi bitirdi gercekten. neyse galetami yiyeyim digerini de halledecegiz insallah.