zarar vermek.

otobüsteki cam filmini sökenler mesela. neden?

bu kadar bilgisiz olmayın, araştırın, okuyun, öğrenin... her duyduğunuzu buraya koşarak başlık açmayın, komik oluyorsunuz.

ben duyduğuma inanmam, gördüğüme de inanmam. bir bilginin doğruluğuna veya yanlışlığına beni ikna etmek çok zordur, birkaç kaynaktan o bilgiyi teyit etmem lazım.

zamanında bitik aküsüyle vurdura vurdura yer yer de su kaynata kaynata doğu batı kilometrelerce yol yaptırmış, yer yer yolda bırakmış, egsozunu açtırdığınızda o minicik motordan beklenmeyecek gürültüye sahip, harley davidsonun eski tasarımcılarından johny pag tarafından tasarımına mesai harcanmış çinli motosiklet.

aynı motosikletin 350 ve 400cc lik modelleri de vardır. 250 ve 350 cc karbüratörlü olup 400 cc olanı enjeksiyonludur.

basit bir tasarımı vardır ve eli anahtar tutan pek çok insan ufak tefek sorunlarını giderebilir ya da yolda kaldığınızda bazı şeylere müdahale edebilir.

devir kesicisi bulunmadığından belli bir süratin üzerinin zorlanmaması gerekir zira krank milini kırar yolda çekici beklemek zorunda kalabilirsiniz.

görüntü yakışıklıdır. fotoğraf çektirmek isteyeni mi ararsınız kırmızı ışıkta camı açıp "abi harley mi bu ¿" diye soranı mı ararsınız sizi epey sosyalleştirebilir.

önde çift arkada tek disk frenleri vardır fakat çok güven vermez dikkatli olmak gerekir. zira cüssesine göre beygiri düşük ama torku yerindedir tabii ki boyun kopartmaz ama çeviktir cüssesine göre.

bakım ister ve nazlıdır. fakat bakımlarını aksatmayıp sakin kullanınca üzmez. zorlarsanız ortaya hiç aklınıza gelmeyecek zibilyon problem üretir.

2 silindir paralel motoru vardır. her ne kadar titreşimi azaltan bir balansörü olsa da belli bir süratten sonra böbrek taşı falan bırakmaz. her ne kadar 2013 sonrasında balansör eklemişse de o titreşim olmazsa olmazdır. gerçi cruiserlar doğası gereği titrer ya neyse o da başka konu.

sele rahatsızdır hem sürücü hem de artçı için ve süspansiyonları serttir. iyi bir lastikle kendi ölçütlerinde ciddi yol tutar fakat yolda üzerinden geçtiğiniz ağaç yaprağının kaç ay evvel oraya düştüğünü bile bilirsiniz.

100 kilometreye kadar keyifli bir sürüş sunar. 120 kilometreye kadar ayaktan titreşimler gelmeye başlar 120 sonrası eller de titrer 130 sonrası aynadan gelen herhangi bir cismi tanımlayamadığınız için ufo falan zannedebilirsiniz.

kronik şanzıman problemi vardır. bereket parçası ucuz olduğundan çok can yakmaz. 10 gün çalışmayınca akü bitirme huyu vardır. fakat şase epey sağlamdır.

gösterge kısmı old school cruiser mantığıyla fukara taraftadır. sadece hız, sinyal, hararet ve boş vitesi görürsünüz. yakıt deposunda vanası mevcuttur. depo 14 litre kadardır 3 litresi yedek depodur. uzun yol sakin kullanımda 3-3.5 litre yakar 100 kilometrede. allah ne verdi diye yüklenince 6 litreyi gösterebilir.

başlangıç için iyi alternatiflerdendir. anahtar tutmayı ve bakım yapmayı öğretir bu sebeple de sizi sürücüden ziyade motorcu yapma ya da motordan tiksindirme ihtimali vardır. ilk göz ağrısıdır üzerine başka gül koklanmışsa da satılmasına gönül razı gelmediğinden arada bir tekrar yollara çıkılasıdır.

bundan haklısını görmedim ben;

eskiden zenginlik ve soyluluk göstergesi olan renkti.
sebebi ise bu rengin diğer renklere göre elde edilmesinin zorluğuydu. bitkiler, hayvan kanı gibi şeylerden diğer renkler elde edilirdi. ama mor renk sadece bir deniz canlısından elde ediliyordu. bu yüzden sadece zenginlerin ulaşabildiği bir renkti.
özellikle kraliyet ailesine mensup olanlar ve soylular, çok zengin olanlar bu rengi kıyafetlerinde kullanırdı.

"bir gün bu ülkenin başucuna bir not yanağına da bir öpücük kondurup gideceğim. çok tatlı uyuyordun uyandırmaya kıyamadım diyeceğim."

"hayalim; küçük bir çocuğa ‘ne kadar seviyorsun' dediğinde, açıp elini iki yana ‘işte bu kadar' derkenki o masum sevgiyi bulmaktı."

"aynı kağıdın arka ve on yüzleri gibiyiz. sonsuza dek beraber; ama hiçbir zaman birbirlerini görmeyen."

sende yaşayıp sende ölmek.

boş durmamak için.
boş kalmayınca olmuyor.
beni idare edin akşama kadar.

dosta güven, düşmana korku salan fotoğraftır.

arkdadaş iyice ekşiye çevirdiniz burayı. tamam bir iki kişi makarasına yazdı ama herkes de devam ettirmek için aynı şeyi yazmasın be.
bu arada benim tavsiyem de kaynamış sütün üzerindeki ince kaymak tabakası.

"dünya hiçbir şey hissetmeyenlere aittir. eylem insanı olmanın birinci şartı, duyarsız olmaktır." fernando pessoa
seviyorsan sus otur bence.
ölü taklidi yap. olmadı bayıl.

delirmemek için yalnızlıktan kaçan insan. hiç kimse yalnız kalamaz, herkesin ruhu illaki birine bağlanmak ister. bazense bir şeye bağlanır, buna din, ideoloji adını veririz.

insan doğası dehşet verici bir şekilde iğrençtir. yalancıdır. başkalarına yalan söylediği gibi, kendine de yalan söyler. kendisini kandırır. muhtemelen koruma içgüdüsüdür bu. "ben kimseyi istemiyorum artık! yalnızlığım ebedi benim! ve böyle kalmalıyım!" der ve elinin tersiyle aşkına karşı gelir. halbuki içten içe biliyordur sevdiğini. ama yalnızlığa alışmıştır o ruh, ondan vazgeçemez.

yalnızlığa alışmıştır çünkü hayat böyledir belki de. ama hayır, ince bir ruh taşıyan herkes yalnızlığa mahkumdur dünyada. ve umut, sevgili sözlük, umut olmayınca bu mahkumiyetten kurtulamayız çoğunlukla. acıyı seviyoruzdur çünkü. acıya alışmışızdır. o olmadan yapamayız.

nazım’ın şiir yeteneğini farkeden annesi okuldaki hocası yahya kemal’den özel ders vermesini ister. ders için gelen yahya kemal ile celile hanım arasında kısa sürede aşk doğar.
yahya kemal kıskanç bir aşıktır. celile hanım’a güvenmez. yakup kadri’ye “bu kadar dile gelmiş kadınla nasıl evlenirim” der. evlilik hazırlıklarına başlarken bir mektupla, yahya kemal evlenemem diyerek aşklarını bitirir. yıllar sonra celile hanım oğlu nazım hapiste iken onun özgürlüğü için galata köprüsü’nde açlık grevine başlar. yahya kemal artık yaşlı, gözleri görmeyen eski sevgilisini görmezden gelerek yanından geçer.
bu aşktan geriye şairin ölüme yazıldığı zannedilen ama aslında celile hanım'ın heybeliada'dan istanbul'a doğru yol alışında yaşadığı kederi anlattığı meşhur şiiri kalmıştır.


artık demir almak günü gelmişşe zamandan
meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan

hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol
sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol

rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli
günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli

biçare gönüller! ne giden son gemidir bu!
hicranlı hayatın ne de son matemidir bu

dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler
bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler

bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden
bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

ilk olarak serenad adlı kitabını okuduğum, sürükleyici ve gerçekci romanlar yazarken aynı zamanda toplumu ironik bir şekilde eleştiren yazar, politikacı, müzisyen ve yönetmen. herkesin mutlaka müziklerini dinlemesi ve kitaplarını okuması gerekiyor.

muzlu gofret. markası önemli değil.

benim ilk takipçimdir kendisi. sonra zaten arkadaş gibi olduk kendisiyle.
efendi adam her yerde kendini belli eder.

bir tek ben mi diş iliğini kullanmış olarak algıladım bu başlığı *

"ben senin bakış açını seviyorum, zekana aşık oldum." dedikten sonra beni aldatan eski sevgilimdir.

gündüzleri iyiden iyiye artan sıcaklık sebebiyle kendini gittikçe belli eden, sıkıntı yaratan hissidir. titaniğin battığı okyanusta filikasız kalmış gibi hissediyorum. n95, nano, mikro, tombow, faber castell ne varsa denedim olmuyor. son çare kese kağıdı.
evet...