minnacık elleri, ipincecik parmakları, tini mini varlığına rağmen kocaman bir yüreği olan yazar.

buna en üzücü yanıtı bırakıyorum 78. neden en üzücü derseniz takıntılı bir ailede yaşıyordum. bizim evimizde size gösterilen sevgi başarınızla doğru orantılıdır.. sevilmek için başarılı olmak zorundaydım. çamurdan pastalar yapıp evcilikler oynayamadım bu yüzden. ve hiç hata yapmayan kız olmak zorunda kaldım.

bulgar şair lubomir levçev'in yazmış olduğu bir sevdiğim şiir. çevirisi kemal özer tarafından yapılmış.

kent yaşamı bu 
bir oyun oynanır ki geceleri 
bulan hınzırca bulmuş 
deli eder adamı. 


buyurun işte. 
tam geceyarısı. 
zırrr telefon. 
sesi kargadan beter. 
-bölüyor uykunu ortasından. 
ve sen kurşun asker 
fırlıyorsun yataktan 
arıyorsun almacı karanlıkta 
-oldum olası görev duygusu yani- 
ve güçlükle yutkunarak 
aloo, diyorsun, alo!.. 
ama kaskatı susuyor 
öbür uçtaki. 


bir kötücül soluma kulağında. 
belli ki nişan alıp sıkıyorlar birine kurşunu 
ve zonklamaya başlıyor şakakların 
düş falan değil 
yanlışlık ise hiç değil 
işte acımasız oyun 


söz götürmez 
sinirlenmeye de gelmez efendim 
yokluyor işte birisi bizi. 


görünmez kulağını dayamış da uzaktan 
izliyor ne yapıp ettiğimizi. 
belki aklından çıkmış 
bir eski göz ağrın 
düşün dur bakalım 
hangisi? 
sakın ölüm hazretleri olmasın? 


ve artık 
başka çare yok 
açık bırakarak almacı öylece 
kalk 
aç bütün ışıkları 
düğmesine basıver teybin 
doldur iki bardak 
ağzı ağzına 
geç masa başına hemen 
iyice yerleş 
olup olacağı bu, tacın tahtın 
çek kağıdı önüne 
sarıl kalemine 
işte efendim alınyazın! 


ve ben 
böyle bir saatte zehir zemberek 
kadeh kaldırmak istiyorum 
ve içmek iri iri yudumlarla 
yaşasın şiir diyerek. 

şiirler! 

tek varlık, elinde avucunda ozanın, 
düşmanı bile varsa 
şiirler onun en bağlı düşmanı. 


var olun şiirler! 
kaldırma gücü neyse kanatların 
sizin sessiz direnişiniz de öyle, 
doğal yeteneğin ürünü olun şiirler 
ve öncüye öncülük edin hep! 


edin ki 
onurlandırsın bizi 
ulaştığımız düzey, 
sağlığınıza 
           -bilinenler ve bilinmeyenler- 
                                sağlığınıza, 
kaldır kadehini heyy 
                                kurşun asker! 


bizi 
dostlarımız unutabilirler 
                    - bu olağan- 
ama düşmanlarımız 
                    hiç bir zaman!

namı diğer ölüm grubu. genelde kimse kimseyi sevmez ama niye grup kurarsınız anlamam.

cennet mahallesi çiçekçi pembe ve ayyaş yunus

--- alıntı ---

anason, kokarken sofralar
yaşlandırıyor, seni aynalar
her geçen yıl, birer birer
masadan eksiliyor dostlar
--- alıntı ---

sol üst köşesine minik bi arı detayıyla siyah t-shirt’e çok güzel olacağını düşünüyorum şuan ya çok istediimm*.

1940'lı yıllarda william hanna ve joseph barbera tarafından yaratılan mükemmel ikilidir. amatörler başta bu ikiliye, tom için jasper, jerry için ise jinx adını verseler de yapılan bir yarışmada john carr'ın önerisi olan tom ve jerry isimleri kabul görmüştür.
ünlü bulldog ve oğlu ise 1950'li yıllarda bu ikiliye katılmıştır. her şey bu kadar güzel giderken çizgi film neden o birçoğumuzun bildiği sonla bitmiştir bilinmez.

--! spoiler !--
başka bir kediye aşık olan tom, üzüntüsünden tren raylarına çıkar ve onu gören jerry de ya senle ya hiç düşüncesiyle tom'un yanına gider. ve son...
--! spoiler !--

kilyos'ta imara hazırlanalım. bu rektör sadece imar için başa getirildi. bu kurulacak fakültelere elbette yandaşlarını dolduracaklar daha büyük yazık. neyse elbette devran dönecek, bekliyoruz.

bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?

(bkz: yazarların yazdığı hikayeler)

üstteki yazarı tenzih ederek paylaşıyorum fikrimi..

bazen hani böyle bitmez bir türlü elindeki kitap, uzarr uzarrrrrr sündürürsün ya haniii.. dedim bu defa, aman aman kalın değil o kadar da övülüyor bir solukta biter.. kitabı okurken ''yazar bu kitabı yazmayı nasıl düşünmüş'' diye kendime kahve yaparken düşündüm.(yazar hakkında hiç bir bilgim yok.)



instagram da edebiyat sayfanız varsa, güzel cümle kalıpları var :))))

spoiler falan yok..

akraba ortamı.

özellikle zorunluluktan bir araya gelinen baba tarafı akraba ortamından daha samimiyetsiz bir ortam yok.

bu sure huzur suresidir. bu sure ilaçtır.

elem neşrah leke sadrake.
ve vedagnâ anke vizrake.
ellezî enkada zahrake.
ve rafe’nâ leke zikrak.
fe inne meal usri yusrân.
inne meal usri yusrâ.
fe izâ feragte fensab.
ve ilâ rabbike fergab.

rahmân ve rahîm olan allah’ın adıyla
biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?
ve ağır yükünü kaldırmadık mı?
o senin sırtını ezen yükünü.
senin şanını yükseltmedik mi?
şüphe yok ki, her güçlükle birlikte bir kolaylık vardır.
evet, her güçlükle birlikte bir kolaylık vardır.

buradan

zulme rıza zulümdür.

(bkz: haksızlık karşısında susmak)

etkinlikten etkinliğe yetişemez oldum yahu.*
yaz yaz beni de yaz.*
edit: kullanıcı adım hicligindansi.

şüphesiz sözlükteki en komik mahlas. her seferinde gülümsetiyor, hiç sekmiyor.
bir de şu var : (bkz: kuzey yemin ederim bilmiyordum)

2010 yılından bu yana ülkemizin dört bucağında görenlerin gözlerine inanamadığı heykellerin fotoğraflarını bir galerici titizliğiyle arşivleyen şahane blog.
"her gün önlerinden geçiyoruz. çoğu, kentin en önemli simgesinin yüzlerce kez büyütülmüş hali. o kadar çirkinler ki çoğu zaman görmezden gelmeyi tercih ediyoruz." düşüncesiyle yola çıkmışlar ve "binlerce heykel var" diyerek epeydir devam ediyorlar. can sıkıntısına birebir, moral yükseltme deseniz var, "iyi ki bunu ben yapmamışım" ya da "iyi ki bu heykel yaşadığım yere ait değil" deyip mutlu bile olabilirsiniz. ama muhtemelen yaşadığınız güzide ile veya ilçeden de bir spektaküler şehir heykeli göreceksiniz, çok da sıkmayın canınızı. yurtdışındaysanız ve kıh kıh gülüyorsanız bilin ki bu heykellerin yurtdışı versiyonları da bu blogun markajında üstelik. hatta varsa "görüyorum ve arttırıyorum" diyerek çektiğiniz fotoğrafı gönderip bu görsel şölene destek olabilirsiniz. şimdi bir de yeni alan adı almışlar, pek hoş olmuş.

spektakulersehirheykelleri....
sehirheykelleri.com

takibinde olduğum, arada bildirim zilimi çaldıran, bu vesile ile okumayalı neler yazmış acep diye profiline damladığım özgün, inci gibi işlediği tanımları olan yazar kişisi.

bana ilginç gelen durumdur. aslında yuva kurmak ve etrafındakileri doyurmak dişi canlıların iç güdüsüdür. mesela bir kız çocuğu evcilik oynarken çay koymaktan hoşlanır, çünkü feminizmden haberi yoktur. yemek yapmak günümüzde feminizmin etkisiyle kadınlara dert olmaya başladı. tabii ki erkekler ev işlerinde yardım etmelidir ve zaman zaman beraber yemek yapılabilir, ancak bu kadınların arkasına sığındığı bir kalkan haline gelmemeli. yemek yapmak sizden hiçbir şey eksiltmez, günümüz feminizminin size dayattığı kuralları sorgulamadan uygulamaya çalışmak ne kadınlar için ne kadın hakları için fayda sağlar.

umarım ileride "neden biz anne oluyoruz, erkekler anne olsun biz hizmetçi miyiz?" demezsiniz.

edit: bunda erkeklerin de payı olduğunu es geçmeyeyim. yemeği yedikten sonra "eline sağlık, çok güzel olmuş." deseniz kadında ne yorgunluk kalacak, ne de yemek yapmaktan şikayet edecek. ama bazı odunlar iki güzel laf söylemekten dahi aciz olunca kadınlar da içerliyorlar tabii.