zaman tüneli

türk'ün dostu yok (kendisi bile dost değil gördüğünüz üzere)

başrolde özge özpirinçci ve eşref kolçak'ın yer aldığı kısa film;

kayıp bir aşkı ve yaşanması mümkün iken yaşanamayanları konu ediniyor.

2013 yapımlı olduğu bilinen filmin senaryosu mete sözer tarafından yazılmış ve aynı isim yönetmiştir.


özge özpirinçci ve eşref kolçak'ın aynı projede yer alması biraz güldürmüştür.

kısa filmimiz sadakat ve saplantı arasında kalmış bir ilişkiyi konu ediniyor diyebiliriz,
genç bir kadın bir kafeye gelir ve orada onu bekleyen, ayrılmak istemeyen, yüzünü hiç göremediğimiz bir adam vardır, kadının haberi olmasa bile aslında her yerde ve her an onunladır, belki de hayatının aşkı olduğuna inandığı için onu yitirmek istemez.

genç kadının hayatının belirli evrelerini izleriz, yaşlanmış ve ayağı sakatlanmıştır, trafik kazasında ise yine ayrıldığı bu adamın onu hastaneye götüren kişi olduğunu öğreniriz.

adam onu beklemekten bir ömür vazgeçmez, hep aynı yerde ve aynı masada bekler, belki onunla mutlu olurum diye kimseyle mutlu olmamıştır.

yaşlı adam ise eşref kolçak

başlarda biraz sıkıcı gibi gelse de eşref kolçak'ın varlığı filme ayrı bir boyut katıyor,
onu görünce çok sevindim ve iyiki oynamış diyerek kısa film hakkında sözlerime burada bir son veriyorum.

ihtimâller ve kaybettiklerimiz hakkında kısmen etkileyici bir kısa filmdi.

film bize şunu düşündürüyor;

seni sevmeyen birini yine de bir ömür bekleyebilir misin?

hiçbir ürününü almadıgım ve halen daha neden batmadıgını merak ettigim,istanbulun göbeginde,çinden getirdigi parçaları montajlayarak piyasa sürmekte ısrar eden elektronik üreticisi.sanırım bir tek exper casper gibi oda oyun sektörüne yönelik reklam bombardumanı ile gündemde bir biçimde.

doğrudur da coğrafya be gülüm. ab ye gaz satabilirlerse hem ab rus gazına muhtaç kalmayacak hem bu devletler rus etkisinden biraz daha kurtulmuş olacak. peki bu hikayede yanan kim oldu? türkiye mi rusya mi? güney kıbrıs a 3,4 elçilik daha açıldı işte. bize ayıp ettiler ama rusya nın ekmeğine kan doğramak var.

dünyada 8 milyar insan olduğunu herhangi biri yada tüm insanlık yok olsa bile dünyanın dönmeye devam edeceğini.

bir kişinin ölümü trajedidir binlerce kişinin ki ise istatistik./ j. stalin

gerçek bir bilge olmanın hiçte öyle kolay olmadığını ve kendimizin de bir bilge olmadığımızı anladığımız gün, iyi kötü ancak "kendimizin bilgesi" oluruz. yok daha fazlasını sanıyorsak en yakın kliniğin potansiyel bilgeliği de, bizi bekleyen kariyerlerdendir.

bezbebek nana’nın sevdiği mekan olsa gerek.

rusya vatandaşı oldukları için olabilir mi ? geçen sene tuman giyip, topu bir filenin karşı tarafına gönderdikleri için ilerici ilan edilen 2 metrelik kadınları destekleyen, onları izlerken türk bayraklı formayla kendisini yerlerden yerlere atan bir ermeni kökenli t.c vatandaşı vardı. adamı öve öve bitiremiyordunuz. aynı şey. vatandaşı olduğun ülkeye sadakat göstermen beklenir. göstermiyorsan kendine başka ülke ararsın.

inisiyatif alıp, harekete geçmeye başladığınızda.

bir insan ne zaman inisiyatif alır? kant'ın söylemiyle aydınlanma yaşayıp, ergin olmama halinden çıkıp, kendi kendine düşünüp, kendi eylemlerinin sorumluluğunu aldığı zaman.

bir insan ne zaman sorumluluk almaya başlar? başına gelen her şeyin, öyle ya da böyle kendisinin yüzleşeceğini fark edip, en azından başıma gelenler, kendi kararlarım yüzünden olsun diyebildikten sonra. suç bizde olmasa bile, başa gelen her şeyi kendi suçumuz gibi ele almalıyız, gelişimin tek yolu budur. dışarıdaki sorunlara müdahale edemeyiz ancak içimizde ufak bir şeyi dahi, daha iyi yapıyorsak eğer, değiştiremediğimiz şeylere zaman harcamak yerine, o ufak şeyi düzeltmeliyiz.

kısaca kendi aklını kullanabilmek, başa gelen olaylarda başkalarını suçlamak yerine, suçu üstlenebilme yani sorumluluk almak. çok kolay gibi gelse de asla değildir, çünkü kendi aklını kullanmak, verilen her şeyi tekrar parçalamak ve üzerine tekrar tekrar düşünmeyi gerektirir. sorumluluk almak da kolay değildir, başkalarını suçlamak ve sızlanmak hep daha kolay bir yol olur. o yüzden bilgeler çok azdır.

kadıköy ise benim mekanım, severim :)

manavgat çayı. şelaleden.

atakan ı misafirlikte komşu çocuğu buğra dövmüş. bu ağlarken buğra nın annesi oğlum sus ağlama seni öldürmeyen şey güçlendirir diyerek susturmaya çalışıyormuş. hoop bunu gören atakan ın annesi yapıştırmış cevabı ay teyzesi demiş o niçe sevmez hahahs. ne diyorsun demiş buğra bunu da dövmüş.

bu gün fırında türkmenistanlı işçi arkadaşlarla konuştum -iki taraf- vizeleri de kapatmış, olan yine garibana olacak? adamlar gidemiyor, gelecek olan gelemiyor, -kindar, dindar?- filler tepişiyor, mazlum eziliyor!.

(bkz: para)

o bölgeleri bilmeyenler şimdi gelip sallayacak,

bahsi geçen ülkeler çin ile sınır yetmediği gibi rusya nın sınır komşuları rus ambargosunu delmek için kullanılıyor. daha önce usd bu kadar uçmamışken 2020-2023 arası özbekistan türkmenistan a ihracatı legal olan herşey türkiye den giderdi üretici de kazanırdı ama vergi kısmı karışık olsa da para bir şekilde türkiye te girerdi. sonra ve ihracat ortadoğu ve çine kaydı 2023 itibariyle dolayısı ile de para çokomel ilişkisi olarak düşünebilirsiniz.

özbekistan, türkmenistan vesaire ye ambargolu mal gider sınırda ruhlara teslim edilir ödeme nakit yapılır sen sağ ben selamet.

#3516302
valla yazdım arkadaşlar. ne olacak göreceğiz. durumu editlerim. muhtemelen ağlama odaklı sezen aksulu bir gece olacak. ama dayanamadım.
ulan gpt beni gaza getirdin bir işe giriştik hayırlısı bakalım.

telefon elimde, hatirlamasam da yilan oynadigima eminim. turkcell aradı, actim. babamin adını söyledi ki, telefon babama ait. efendim, buyrun dedim. dedi 3 yildir puanlarınız birikmiş. bu puanlarla telefon ister misiniz? istemem mi? dedim. dedi, n73 puanlarınıza uygun, hangi renk istersiniz?

bir an bile düşünmeden, bitlisli kürt babamın büyük oğlu bana en az yirmi sene telefon almayacağı gerçeğini göz önünde bulundurarak, pembe olsun dedim... ve on beş yaşımda ilk telefonuma sahip oldum.
nokia'nın en iyi telefonu, pembe n73'tü bence bu yüzden.

ulan neredeyse katledilen çocuk suçlu ilan edilecek şu yazılanların vicdansızlığına bak.

depresyon depresyon nereye kadar sisicim dedim kendime. duvarımdaki fi tarihinden kalma resimleri söktüm. çeşitli fırçalı boyalı projelerim var. bu duvar işte suyla falan silinecek kağıt parçalarından arınsın diye. ona yarın devam ederim büyük bir ihtimalle.

anı olsun diye 1 fotoğraf çekeyim dedim şöyle şeyler çıktı ortaya, ecük de oynayayım diyince.
belki çıktısını alırım bunun da.

edit: yaşlandıkça cazcı oldum ya, nerden çıktı bunlar bilmiyorum. allahtan niş sarma sigaram, şarabım ve depresyon hırkam yok. baya anne örgüsü patik, pazar donuyla halletrim her işimi.
şu çalıyor evde.

ya ötekilerin abd.ci, ingilizci, almancı, arapçı vs olmasına ne demeli.. di mi.. tuhaf işte..