neyi anlayınca bilge oluruz sorusu

neden yaşadığımızı anlayınca. her oyun gibi hayatında bir sonu var lakin oyundan nasıl keyif alırız görevler yaparak, videolarını bu izleyerek, aynı yerleri daha yüksek skorlar ile bitirmeye çalışarak vb. hayatta böyle aslında her şey aynı ama olay detayında saklı. her anımız aynı fakat ona yüklediğimiz anlam aynı mı? evlilik, askerlik, doğum, sakatlık, hastalık, spor. işte hepsi birbirine benzeyen anlara nasıl değer katılacağını anladıysanız o zaman bilge oluruz ferrarimizi satmadan. yaşasın kapitalizm...

neyi anlamadığınızı anladığınızda.

bilgenin bilgeliği kendi karar ve tanımından kaynaklanmıyor ki. bilge kendi gözünde bilge değil yani. onu bilgeleştirenler onun dışındakiler. yanılıyor muyum.

insan, her şeyi anlamak uğruna bazen garip bazen anlamlı gelebilecek çabaların içerisine girer. dünyayı, şehirleri, ayrıldığı insan uğruna ağlayan dostunu hatta gözüne saniyelik takılan karşı kaldırımdan geçen insanı kendi içinde anlamaya çalışır. oysa tüm bunlar boşunalığın örneğidir. insan, her şeyden ve herkesten önce kendini anlamalıdır. kendi içine, kalbine dönüp ruhundaki sanrıya kadar birçok şeyi anlarsa, anlama savaşı verirse anca bilgeliği tadabilir. bu çağ başkasından çok kendine karşı cahil olanların yıprantısının eseri. insanın asıl bilgeliği kendi gizidir.

ölümü. ölümü bilen yaşamını ona göre şekillendirir; yaşamak ölmek içindir ve ölmek ise yaşamın yeni başladığını anlamak için.

hiçbir şeyi. (gerçek bir bilge cevabı)

şimdi klasik bir cevap olarak "hiçbir şey bilmiyor oluşumuzu bilmiyor olmak" demek istemiyorum, çünkü genel olarak bir şeyler biliyoruz, bazen bazı konularda birçok şey biliyoruz, yeri geliyor bazı konularda hiçbir şey bilmiyoruz.

bilge olmak da bence bu ince durumu bilmekten geçiyor bana göre, her şeyi bilmekte saklı değildir zira her şeyi bilmek bana göre mümkün değildir. gün gelir beynimize bilgileri topluca yerleştirme, anında öğrenme gibi aletler oluşsa dahi, bilinmeyecek şeylerin kalacağını düşünüyorum. ki her şeyi bilmek de bence bu hayatın amacına uygun değil bana göre, zira hayat benim bakış açımdan, bir şeyleri öğrenerek, deneyimleyerek geçen zaman yolculuğudan ibarettir.

şimdi yine hemen tanıma dönelim, neyi anlayınca bilge olacağız peki, işte tam olarak her bir şeyi bilemeyeceğimizi ve aynı zamanda da her bir şeyi bilmemizin gerekli olmadığını, böyle bir zorunlulukta olmadığımızı anladığımız zaman bilge olacağımızı düşünüyorum.

herkes her şeyi bilmek zorunda değil,

hanyayi.

zaman her şeyi değiştirir.

neyi anlamadığımızı anladığımızda.

kendi karanlığımızı cevabı olandır.

en asil erdemin mutluluk olduğunu.

hiçbiriniz bilge olmadığınız için verdiğiniz cevapların da hiçbir anlam ifade etmediğini anladığımız bir noktada galiba bi tık bilge olmaya yakınlaşıyoruz

maddenin araç mânânın amaç olduğunu kavradığın vakit.

(bkz: diyalektik materyalizm)

sokrates var ona bi bakın derim.

neyi anlayamayacagini bildiginde. evet.

herkesin anlayamadığını değil
anlamak istenmediğini
anlayınca

aslında ne kadar cahil olduğunu anlayınca. insanlar bilgelik denilen o mevhuma yaklaştıkça anlar ne kadar bilgisiz olduğunu. bunu lafta söylemek kolay. anlamak zor. ben bile ezberden, okuduklarımdan dolayı böyle diyorum.

mesela insan denilen canlının hatta kedi, köpek gibi insana yakınlık gösteren canlıların bile kimyasal bir et yığını olduğunu savunurum ben. çünkü sinirin, sevgin, karakterin gibi şeylerin kendi seçimimiz olmadığını düşünüyorum hep. bilmem ne hormonu yükselince çok mutlu oluyorsun. bu benim içimden gelen bir mutluluk değil demek ki. belki bir gün bu düşünceleri aşıp yaşamanın gerçekten tadına varınca bilge olurum. bunu bilemem. belki de bilgelik iddia edildiği gibi kendinden geçmek değil de yaşamın tadına varmaktır kim bilir?

aslında bilgeliği anlamak için ölüm döşeğinde son demini yaşayan insanlara sorular sormak lazım. o maskelerin düştüğü an belki bilebilirsin bazı şeyleri. farkına varırsın belki kendine bile söyleyemediğin şeylerin. çoğunun pişmanlık yaşadığını söylerler. belki bilgelik pişmanlıktır kim bilir? pişmansan bir şeylere farkına varmışsındır o an için bir şeyleri yanlış yaptığının. e bu bilmek değil de nedir? ölüm güzel şey bu anlamda. seni tüm ettiğinden kemiğinden sıyırıp belki 60 belki 100 yaşındayken gerçek seni gösteriyor sana. kaç kere pişmanlık duydun ölümü görene kadar? hiç ölmeyecek gibiydin oysa. bu anlamda bilgelik ölümdür belki kim bilir?

bulaşık süngerlerinin ne kadar durulamaya çalışırsan çalış, her sıkışta tekrar köpürme sebebini anladığımda ben kendimi bilge addederim. başkası kabul etmese de olur.