ağlamak

gelişmemiş toplumlarda zayıflık olarak görülen eylem

sıkıntılı anda en iyi rahatlatıcı şeylerden biri. sinir, üzüntü, mutluluk gibi duyguların yoğunluğunu hafifleten enfes şey.

hiçbir işe yaramayan en değişik özellik.
ha bi de çirkin bi ben bırakır.
(bkz: ağlamkatan nefret etmek).

ağlamak için illa göz yaşı akıtmaya gerek yoktur.

genelde geceleri insanı zorlayan bir durumdur. kaçmak istersin olmaz, gözlere kilit vurmazsın. bir başladı mı sonu gelmek bilmez.
karanlık eşlik eder, yalnızlık en iyi dostudur ağlamanın. keşke kimse ağlamasa hüzünden dolayı ama olmuyor işte.
ve bir itiraf benden: ağlayan birini görsem, duysam, bilsem ben de kendimi tutamıyorum.

olmayacak yerde çok ufak bir konuda salya sümük ağlayabilirim ama ağlasam kimsenin bir şey demeyeceği hatta izleyenlerin ağlamaya başladığı anlarda tek damla yaş akmaz gözümden.

aslında gülmek gibi sıradan ve doğal bir şeyken insanlar ağlayan birini gördüğünde "iyi misin canım? biri bir şey mi dedi de ağlıyorsun?" gibi sorularla yaklaştığından gizlemeye çalışılan eylemdir. bir de bazıları zayıflık olarak görüyor anlamadığım bir şekilde. ağlamanın nesi zayıflık yahu? göz pınarları öylesine koyulmamış oraya.

bedenin bedene, ruhun ruha yöneliminden ortaya çıkan tek kişilik gayrı resmi ayin.

en son 2 yıl önce sınavdan çıkarken ağlamıştım çok garip. artık hiçbir şeyi üzülecek kadar fazla sallamıyorum ondan herhalde.

ulan biraz okuyun edin ya nasıl cümle kurulur cümlede anlam nedir filan bi öğrenin ya.

“kızların ağlamasını itici bulurum” ne demek azk. ağlamak da insana verilmiş bi haslet. evet ben kastedilen şeyi anlıyorum ama herkes anlamayabilir. işaret ettiğin mana ile kavramı aynı hizaya getirmek gerek. “bazı durumlarda” ya da “bazı kızların” ya da “bazen” gibi ifadeler kullanman gerekiyor. ya da evet erkekler de yalandan ağlar insan olduğu için ama bunu da belirtip “kızlarınki daha samimiyetsiz görünüyor” gibi ifadeler eklenmeli. delircem ya. alelade cümle kurayım ama sözlükte yazayım. ok.

ya da bana ne herkesi eğitemeyiz, yazardan yazara da elbet bi seviye farkı olacak.

ağlamak her an çıkabiliyor insanın karşısına ve bunu bazen engelliyemiyor. örneğin bugün okuduğum kitapta 'babam evde yok' başlığı ile babası ölen kızlardan bahsedildiği an gözyaşlarımı engelleyemediğim gibi..

canliya özgü bir eylemdir. duyguların uc noktaya ulaşması ile yakından ilişkilidir.

içimdeki kederi üzüntüyü bazende sevinci aktarabildiğim o küçücük damlalardır.

son günlerde delicesine yaptığım eylem. boşver be rahatlıyor insan. öyle dayanamadım ki her şey bir anda üstüme geldi ki..yoldaydım oturdum kaldırıma çektim dizlerimi göğsüme ellerim başımda hıçkıra hıçkıra ağladım. kaldırıma yanıma gelip iyi misiniz diye soran çocuğa teşekkürlerimi iletiyorum buradan. gözlerime baktığımda bende korkuyorum kişisel algılama. seninle ilgisi yok.

erkekler ağlamaz başlığında 'güç istenci'nden falan söz edilmşti. erkekler ağlamaz ya da belli etmez falan. bişeyler anlatılmıştı işte.

taş mısın be erkek adam yok mu duyguların, ağlayamıyorsan psikolojik bi problemin vardır belki. ne yapacaksın hep içine mi atacaksın. sonra şarkıdaki gibi olmayasın; içime içime ata ata pat diye patliicam valla'*. bence patlamana gerek yok bilader, sal gitsin! *

göz yaşları acıya yardımcı olmaz. onları besler büyütür. size yoldaş olurlar, hayatınızda. o büyüyen acılar göz yaşlarınızı siler sonra da size sarılır. acılar teselli eder sizi. bir süre sonra yaşlanır ve ölürler.

içine ağlamak geceleri... kimseler duymadan ama hüngür hüngür ağlamak. çığlığın içine içine akar. gözyaşları boğaza bir yumru gibi oturur. herkes aynı ağlamaz azizim. kimisi bir duygusal film izlerken kimisi birine özlem duyarken gözyaşlarını göstere göstere ağlar, sıcak gözyaşı damlasının tadına vararak. ben ise içime ağladım duyduğum acıların tadına varabilmek için.

az önce annem "ağlama kızım, ağlamak ağlamak getirir dedi." ee çok gülmek de getirmiyor muydu ağlamak? galiba her yolun sonu ağlamaya çıkıyor.

eskiler ruha şifadır der.

ben anlatsam sen anlasan beraberce ağlasak
ağlamak anlamaktır benimle ağlasana..
*