ağlamak

ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda; dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma, ellerinizle?*

bir kaçış şekli.

en insani duygulardan biridir, normalleşse keşke rahat rahat ağlayamaz olduk.

küçük emrah gibi ağladığım için alnımın kırıştığını fark ettim. bundan dolayı ağlamama kararı aldım. ileride kim uğraşacak botoksla.

kendim için hiç yapmadığım bir eylemdir. en son kendim için ne zaman ağladım hatırlamıyorum ama evvelsi gün, dün birileri için ağladığımı hatırlıyorum. mesela ağzıma s.ç.. afedersiniz, gık demiyorum. “salla, s…. et.” diyip geçiyorum ama başkalarının başına gelen olaylar, onların üzüntüleri, çaresizlikleri veya talihsizlikleri, hayat mücadeleleri veya başkalarına yapılan haksızlıklar, kötülükler beni derinden yaralıyor. bunlara asla sesiz kalamıyorum ki kalmam. kendim için birkaç kez tırnağım kırıldığında veya ojem bozulduğu için birkaç kez çıkarıp tekrar sürmek zorunda kaldığımda ağlamıştım ama tam sebebi o muydu? emin değilim.

gozden su akmasi.

ağlarken uyumak farklı bir deneyim oluyor. burnunu sile sile kızartıyorsun, gözler kısılıyor, baş sinirden hafif zonkluyor. uyanınca şişmiş gözlerini aynada izliyorsun.

kimse ağladığımı görmez, göremez. her zaman yalnızken ve gizli ağlarım. olurda birileri görürse ağladığımı dananın kuyruğu kopar, etrafta ne var ne yok kırar dökerim, savururum, iki şaplak da ortamdakiler nasiplenir. sessiz atın çiftesi yaman olur çünkü. hgffjjg

bir çok yerde ağladım ama en üzücüsü yemek yerken ağlamaya başlamak.

bi iç boşaltma durumu.

ben 31 yaşına geldim. bu güne kadar az ağladım. fakat bazen bir şarkı bazen de bir film sahnesi bir şarkı duygusallığıma gelirse ağlıyorum.

sevmiyorum. ama o an rahatlatıyor.

19 yaşıma geldim. ağladığım günler, bir elin parmağını geçmez. beni çaresiz bırakacak durum, herhangi bir paralel evrende bile "şimdilik" oluşmadı. demem o ki ağlamak büyük bir teslimiyettir. eğer tanrı olsaydım, bunu yapan herhangi bir kişiyi, şirk koştuğu gerekçesiyle cezalandırırdım.

insanın kendi olağan akışı içinde bedenine ve ruhuna yaptığı en büyük yatırım. hayatın en güzel detaylarından biri. ağlamanın insana kattığı hafiflik beyaz bulutların rengi gibi, pamuk gibi, karanlıktan aydınlığa geçmek gibi...

zorluklar, problemler, sorunlar hiç bitmedi bitmeyecek. insan bazısını aşacak, kimisine yenilecek ama gözlerden ılık ılık dökülen o damlalar kalbinin ağırlığını hafifletecek ve ağır içsel fırtınaların sen ağladıkça dinginleşecek.

her ne kadar her kalıp aynı insana uygun değilse de genel manada ağlayan insana üzülürüz, gülmesini dileriz. kaçırdığımız nokta şu ki; enerjisine kavuşması için bu eylem şart.

hayatın bazı detaylarından şikayet edebilirim ama ağlamaktan yana asla bir sıkıntım yok. bazen birilerinin bir şeyleri hatırlatması ve olanı söylemesi gerekir ya aslında bunları bunun için yazdım.

hayat kolay değil, şartlar da. yaşayacak, görecek, gülecek ve ağlayacaksın.
doğru ya da yanlış yok. birikim var, değer var.

ağlamak zayıflık değil, hayata ait. hafifle, akışa bırak ve hoş gör.