ankara'nın en kötü yanı

ankara'nın en kötü yanı yazın üşümek, rahat rahat balkonda oturamamak, gecenin ilerleyen saatlerinde üzerine bir şey alma ihtiyacı...
yoo aslında bunlar değil,ankara'nın en kötü yanı insanı heyecanlandıramaması. heyecan için çok absürt işlere girme zorunluluğu.
evden yıllar önce okumak için ayrılmış soğuk bir abi gibidir.

şehirlilerin mansur yavaş gibi bir mükemmeliğe geç kavuşmasından daha kötü bir yanı olamaz bence. neyse geç oldu güç olmadı onlar için de.

türkiye’de olması dışında bir kötü yanı yok.

kötü bir çok yanı vardır ama izmir'den geldikten sonra benim en zor alıştığım ve yıllarca bir türlü sevemediğim en kötü özelliği yoğun anadolu insanı içeren nüfusudur. yaralı parmağa işemeyen, gençleri sevmeyen, yenilikten ve modernlikten hoşlanmayan, köylerinde yaşadıkları hayatı şehirde sürdürmeye ant içmiş, bir gülümsemeden bile aciz kaba insanlardır bu anadolulu kesim. belki de bu insanlara karşı geliştirilen bir savunma mekanizması olarak şehrin en nezih noktalarına kadar da bu kabalık ve soğukluk işlemiştir ne yazık ki. bu çoğunluğun yanında çok tatlı insanlar da barındırır tabi ki ama başkentin genel insan profili budur bana göre. izmir'den gelen anadolulu babama, en seküler ilçelerden birinde işlek bir caddedeki marketlere taşınma işlemi için verebilecekleri koli olup olmadığını sorması üzerine, izmirli esnaflar gibi samimi bir şekilde yardımcı olmayı bırak, cadde boyunca tüm marketlerin ciddiye bile almayıp cevap bile vermemesi şoku der susarım.*

yazılı olmayan, kendilerine özgü trafik kuralları olan çok sayıda insanın olması. allah’ın lütfuyla yaşıyorlar vallahi

denizi olmamasıdır. ayrıca bir çok resmiyetin devlet kurumlarından dolayı sıkıcı monoton şehir olmasıdır.

deniz yok en başta sonra gri bir şehir. insanları samimiyetsiz, geldik bir kere ne yapalım. ama burada ölmeyeceğim onu biliyorum.

külliyesi'nin olması.

zuhal olcay şöyle demişti :
buradan

çok fazla resmi aracın bulunması. bu araçların geçişi sırasında yolların kapatılmasıdır.
günün en saçma saatlerinde, her 20 metrede polis aracı görürseniz korkmayın. mutlaka önemli biri geçecektir.
güvenlik sebebiyle...
bu yetmezmiş gibi bir de çakarlı araçlar vardır.
''siyah passat'' ve ''çakar''.... anınızı ağlatırlar.
bizim muhalifliğimiz, sol şeritte inatla siyah çakarlı araçlara yol vermemektir. *
hükümet yeni bir karar ile bütün passatları satıp lexus'a geçecekmiş. yine birileri çok zengin olacak....

allah'ın belası bir yer olması

yazan var mı bilmiyorum ama kesinlikle sokak köpekleridir.

her yer berbat ama bu şehir tam anlamıyla köpekler cehennemi be kardeşim.

pavyonlar.

*yaz-kış havanın kuru olması. kuruluk baş ağrısı yapıyor, o derece.
*yokuşları. mesafe kısa da olsa, yokuş yüzünden gitmekten vaz geçtiğim yerler oluyor.
*gergin insanların çok oluşu. sanırım, memur zihniyetiyle, hareketsiz, rutin çalışmak bir süre sonra insanları yoruyor.

diğer şehirlerde de insanlar amuda kalkıp yürümüyor sonuçta. normal şehir işte.

yokuşları, yokuşları ve yokuşları.
yokuşları denize çıksa , belki bir nebze katlanılabilirdi ama o da yok.

peyzaj, çevre düzenlemesi ve yeşil alanlarının sıfır olmasıdır. sadece yürümek için gideceğim parka, otobüsle gidebiliyorsam bir sıkıntı var demektir.

yahya kemal’e göre istanbul’dan gidilmesidir.

ankara'nın dik yokuşları * deniz olmaması (melihciğim getirecekti nasip olmadı )
ve arizona kertenkeleleri *

yaşadığım şehre çok uzak olmasıdır. özledik be.

deniz olduğu için sahilleri çok kalabalık oluyor. sincan ve keçiören den gelen, yüksek sesli müzik dinleyen gençler insanları rahatsız ediyor. martıları da simit sevmiyor.