anneanne

babam asker de, annem de çalışıyorken 1 yıl boyunca köyde kendisi bana bakmıştır. çok çalışkan, çok güçlü bir kadındır. çalışkanlığı bulgar komünizminin bir + sı olabilir. göçmendir kendileri anlayacağınız. eşi almanya'ya 10 yıl aralıksız çalışmaya gittiğinde köy yerinde bir başına 10 yıl aralıksız çocuklarına hem ana hem baba olmuştur. lakabı da "çakır fatme" dir. gözlerinin yeşilliğinden kaynaklı. çok güzeldir gözleri. zamanında kocası gurbette, yanında yok diye ezmeye çalışmışlar zaten bir şey yapamaz diye, evlerinin kanalizasyonunu onun evini önüne akıtırlarmış. bir günü almış baltayı çakır fatme kırmış boru yolunu onlara doğrultmuş. bunu tekrar evime doğrultanı baltalarım demiş böylece lakabı da çakır fatme'den olmuş sana "fena fatme". hala daha görseniz bu yaşta bu güç bu fizik nedir dersiniz öyle bir kadın. hala daha gücü yettiğince çalışır bilmem kaç yaşında. şuan da köyde yalnız bir başına yaşar. gel deriz gelmez ben evimin dışında rahat etmem der çakır fatme. ah fatme ah, sen harbiden bir başka fenasın fatme.

her nazı ve arsızlığı çekip bir öf bile demedi rahmetli.
kimse hakkında allah var bir kötü sözünü duymadım.
özlemle, rahmetle, minnetle anıyorum.
mekanı cennet olsun.

bugün onun doğum günü. on bir yıl boyunca onun kollarındaydım ve çocukluğumu doğru düzgün yaşayamadan onu kaybettim. ölümü çok erken tattım ve ne yazık ki çok erken büyüdüm...

2 gün önce anneannemi kaybettik. babam 10 sene önce ölmüştü. anneannem yemez yedirirdi, kuzum diye severdi hepimizi. tüm torunlarını severdi. hepsinin başını okşardı. o hasta ayaklarıyla, o hasta hâliyle (ayağa kalkacak gücü yoktu. tansiyon bar, ciğerlerden hasta, ayakları topal, katarakt var.) bize her istediğimizi yapmak için çırpınırdı. o kadar iyiydi ki cebinde parası yoktu geçen. 70-80 lira var. canım kahve çekti "yavrum şu 60 lira yol param. hiç param yok. gerisine istediğini al." demişti. benim güzel anneannem. benim melek anneannem. benim cannımın içi, benim ciğerparem. benim meleğim sesini hiç unutmayacağım. beni nasıl sevdiğini unutmayacağım. yaptığın güzel yemekleri, yaptığın güzel şeyleri, bizim için çırpınışlarını, canından dişinden artırarak bize harcadığını, o güzel sesini, o melek gülüşünü unutmayacağım. kimseye muhtaç olmamak için yaşadı. son anına kadar hep böyleydi. son anı bile tertemiz olmuş. melek gibiydi. bedeni tertemiz. uykusunda ölmüş, yatarken. öyle güzel uyuyordu ki annem benim. canım annem. allah sana rahmet etsin annem. güzel annem, mekanın cennet olsun. kabrin nurlarla dolsun. sen bize nasıl merhametle baktıysan, kusurlarımızı affettiysen allah da seni öyle affetsin annem. benim nelek annem. son gün bizde kalmıştı. akşama cenazesi çıktı. annem benim. güzel gözlüm. evimizin direği. canım, ciğerim. keşke dünyadan kopsak da yanına gelsek annem. ölsem keşke. seni babamdan bile çok özledim güzel anneannem.

ölünce değeri anlaşılan aile büyüğü.
bugün öksüz kalmanın ne demek olduğunu anladım.

canımı kaybettim. saf bir anadolu kadınıydı. merhametli bir melekti. tanıdıklarım arasında en hakikatli, en şerefli, en doğal, en güzel insandı. doyulmuyormuş...

"ananeee" diye yanına koştuğum, becerikli, dominant, cesur, 40 yaşından sonra o güne kadar hiç duymadığı türkçe'yi öğrenen ve ölümüne kadar ne zaman türkçe ne zaman ikinci kanalı kullanacağını bilen koca yürekli kadın.

5 yıl bitti dünyalarımızı ayıralı. korkunca eteğinin altına saklandığım o kadın yok 5 yıldır. onun yüzünden büyümek zorunda kaldım ben.

sen kuzenim gittikten sonra gittin.
ben sizinle büyüdüm. bak on altı yaşındaydım sen gittiğinde.
ne öğrendiysem hayatta senden ve kuzenimden öğrendim.
vefayı, sevgiyi, sohbeti, fedakarlığı...
işime yaradı mı... bilmem. yaradı sanırım.
yani bu zamanları yaşasan bana derdin ki "sen safsın kızım dikkat et kendine"
diyemedin.
sen her şeyi bilirdin. ufacık bir kızdın.on üç yaşında kocaya verdiler seni.
kocaman bir kadın oldun. kalbi kocaman, bazen batıl inançlı belki ama cesur, beş kız çocuğu büyüten harika bir kadındın.
sen ufacık ama kocaman bir kadındın.
merdivenin tepesinde göründüğünde ve birinden bir şey istediğinde, mısır kraliçesi nefertiti gibi heybetli, sana sarıldığımda adile naşit gibiydin.
bana iyiliği öğrettin.
iyi ki senin torunun olmuşum. çağırdın herhalde. nereden estiyse.
rahat uyu.
çok özledim.

benim canımmm. üniversitedeyken her eve gelişimde bir günümü illaki onda geçirirdim. küçükken benimle oynadığını, beni uyuttuğunu, bana dikiş öğrettiğini, yemek yapmayı öğrettiğini çok net hatırlıyorum. şimdi dört yıldır altlı üstlü oturuyoruz her gün bir kere gelir birlikte çay kahve içeriz, içini bana döker, ne zaman başım tutsa hasta olsam hemen soluğu bizde alır “bir istediğin var mı ne çekiyor canın” diye etrafımda fır döner. “anneanne” diye seslendiğimde “anneannem” diye cevap vermesi dünyanın en huzurlu cevabıdır bu arada. allah eksikliğini göstermesin.

canlı atm.

alzheimer olduğun için senin kıymetini bilmeyen evlatlarına inat güçlü ve kuvvetli olmana, hala hayatla mücadele etmene hayranım. bu alan sen, senin bahçen, senin yaptığın un helvası ve limonata ile dolsun. hayattaki en değerlim.

masum, temiz kalpli çok hanımefendi bir kadındır benim annanniş. dedemin kavgaya karıştığını görünce daha 17'sinde olan dayımın eline silah verip yanlarına gönderecek kadar da ince düşünceli.* şaka bir yana pek temiz kalpli olmasa bile gerçekten tontiş, esprili, eğlenceli bir kadındır. ama aynı zamanda da incelenmesi gereken psikolojik bir vakadır bana göre.

benim var mıydı hiç yok muydu belli değil. fotoğrafı da yok, sadece tarihin bir döneminde var olmuş olduğuna dair bir söylenti dönüyor ortada. ben inanmıyorum şahsen. kime sorsam lafı evirip çeviriyor. dedemin fotoğrafını gösteriyorlar dalga geçer gibi. ulan aynı şey mi. nerede lan benim anneannem. anneannemi verin bana.

maalesefki benim anneannem ben küçükken öldü.. anneannem, çok iyi kalpli bir kadındı ve torunlarından en çok beni severdi. üzerinde çok büyük bir emeği var. ah anneanneciğim, keşke hiç ölmeseydin de şu an yaşasaydın sana öyle bir sarılırdım ki... ışıklar içinde uyu, huzur içinde yat biricik meleğim...

genellikle babaannelerden daha çok sevilen anne yerine sarıp sarmalayan kişidir.
daha küçücük yaşlarda dizinin dibine oturtup kız çocuğusunuz öğrenin diyerek gösterdiğin yapamadığımızda sabırla anlattıkların sayesinde şimdi istediğim her el işini yapabiliyorum hem de seve seve. hatta öğretileriyle yaptığım ilk göz nuru emeklerimi de senin emeğin var diyerek saklıyorum.
haa birde sütlü ekmeğini özledim . şimdiki mısır gevrekleri falan hep faso fiso o lezzetin yerini hiç bir şey tutmuyor.

anne yarısıdır.
annenin kızdığı şeyleri anneanne ile yapabilirsiniz, size asla hayır diyemez. biz çocukken anneannemde kaldığımız günlerde gece geç saatlere kadar korku filmi izlerdik. annem kızardı hadi geç oldu yatın diye, anneannem bırak izlesinler derdi. canım anneannem.

annemler sekiz kardeş bizde yirmiyedi kuzen olunca kendisinin beni benim kendisini çok hasretle aramadığım akrabamdı. oysa babanne öyle mi babannem candı. babam tek çocuk olunca kıymetli idik.

anneannem, ben 2 yaşındayken öldü. zaten anımsadığım en eski anım da onunla olana dairdir. o öyle güpgüzel, bembeyaz, narincek yatarken ölüm döşeğinde, her sabah elini avucumun içine alır okşardım.

bana bir çift küpe almış ben doğduğumda. içinde kırmızı taşı olan çiçek şeklinde... hala cüzdanımın içinde taşırım.

43 yaşındayım. hâlâ çok dolduğumda bir yolunu bulup mezarına giderim. otları yolar, mermerini yıkar, salya sümük ağlarım.

tanımadan sevmek böyle birşey galiba
yine doldu gözlerim bak

pamuk anneler onlar
hepsi...

gitmiş olanlar huzur içinde uyusun.
sağlıklı olanlara, çocuklarıyla torunlarıyla eşleri ve sevdikleriyle birlikte uzun ömürler dilerim.

bana ilk defa sevdiğim insanın kaybını , ölü bedene dokunma hissini , cenaze namazını , defin işlemini ve sevdiğin kişinin eksikliğinin nasıl olduğunu öğreten kişidir .

bana bu dünyada çok güzel baktın umarım gittiğin yerde de bana baktığın gibi sana da iyi bakarlar.

çok bunaldım hiç iyi değilim desen atla gel buralara dinlen der, paraya ihtiyacın olduğunu bilse tüm birikmişlerini bir koli içinde kurabiye poşetlerinin altında gönderir, uzun süre aramasan küsmek bir yana dursun mahcubiyetini pamuklara sarıp sanki kendisi hatalıymış gibi olgunlukla karşılar, onca acıya rağmen inatla dimdik ayakta, başkalarının acılarını da omuzlarına alarak kimseye muhtaç olmamaya çalışıp bir başına yaşardı. mekanı cennet olsun, hep kalbimde olacaksın.

temizlige duskundur, uyurken kendi kendine konusur, ev temizlerken hizmetcinizim, kolenizim ya der. gizli mazosisttir.

her seye ragmen ananedir, severiz.