anneanne deyince akla ilk gelen şey

bizim oralarda anneanne ya da babaanneye ebe deriz. o yüzden ilk aklıma gelen ebe oluyor. neden ebe deniyor bilmiyorum. kendimce şöyle bir ilişki kurdum: önceden köylerde hastaneye ulaşım zorken doğumları köyün en yaşlı ve tecrübeli kadınları yaptırıyormuş. ılginç. özelde ebem deyince de sevimli bakışları geliyor aklıma.

onu hiç göremedim.

temizlik. temizlik hastasıdır. mükemmel aşçı, olağanüstü bir anne, mükemmel bir eş, harika bir büyükanne, sevgi dolu bir kaynana. maşallah benim bebeğime, 41 kere maşallah sübhanallah. allah başımızdan eksik etmesin.

canım anneannem, bir kadının tek başına, bir erkeğe ihtiyacı olmadan her şeyi yapabileceğinin örneğidir

annenin kızdığı şeylerde, torunlarını savunması.
küçükken korku filmi izlemeyi çok severdik. anneannemde gece yatıya kaldığımız zamanlarda gece yarılarına kadar korku filmi izlerdik. annem saat geç oldu yatın diye kızardı, anneannemde bırak elleme çocukları izlesin diye bizi savunurdu. anneannemde bizimle beraber korka korka izlerdi.

anamın anası, sülalemizin koca çınarı. allah başımızdan eksik etmesin.

çocukluğum, sımsıcacık huzur dolu evimiz, pamuğa benzeyen beyaz saçları, çokça sevgi ve şefkat. bolca özlem. *

her zaman onda kaldığım zamanlar gelir aklıma. dayımlar anneannemin alt katında oturuyorlar. bir tane de kızı var dayımın. aramızda 6 ay vardı. biz de anneannemlerde yatardık. neredeyse her haftasonu 1 gün kalırdım. tatil yeri gibi bir yerdi benim için. kuzen, oyun, televizyon ve abur cubur. çok seviyorum kendisini.

gezmelere doyamayan talepkar bencil varlık.

anneannem zamanında çok zorluklar çektiği için onun güzel bir hayat yaşamasını çok isterdim ama eskilerin şartları bunu gerektiriyormuş. aklıma ilk gelen şeylerden biri ise her yaz köye gitmesi ve bizim de çocukken onun yanında harika vakit geçirmemiz. her seferinde “şehir hayatı bana göre değil” deyip duruyor.

ek olarak; çok güzel yemekler yapar, evi ise nasıl anlatsam çok hoş ya. böyle tam depresyonda olduğunuz bir vakit gideceksiniz, o kalın yorganını çekeceksiniz üstünüze bir gecede hiçbir şeyiniz kalmaz. sabahına da bi’ güzel kahvaltı ve devamında hayatta kalma rehberi tadında anlattığı anılar. adeta ücretsiz terapi.

yaratıcı senaryoları.

hala yaşıyor ve üretmeye devam ediyor kraliçe. psikolojisi normal değil, bu konunun uzmanı olmadığım için herhangi bir tanı koyamıyorum haliyle. ben işin eğlence kısmındayım. herkesi, her şeyi o kadar istediği şekle getirip kafasında bir hikaye oluşturup anlatıyor ki. istese zamanı bile bükebilir.

çocukları için bir sınav, benim içinse eğlence. a haber izlemediğim zamanlarda ananemi dinliyorum.

nefret demeyeyim de acınası bir kızgınlık hissi diyeyim.
hiç öyle pamuk şeker falan değil bildiğiniz saf kötülük benim anaannem. para, mal, mülkten başka bir şey düşünmeyen, evlat nedir nasıl sevilir bihaber, bomboş bir insan.

toplaşın anlatayım size ganimoş u
kendisinin sicilya melezi olduguna yemin edebilirim. bugün sicilyaya gitsem ikizlerini bulurum. kısa, kalçası geniş ama kilolu değil, hafif öne eğik yürüyüş.saçları hep topuz. ama o kadar inceki saçları, öyle nazik, öyle asil bir topuz. minicik gri bir topcuk. tek tel toka kafi. başında yarım örtü. uzun kaşe haki renk kaban. ayakta deri mokosen. eteği dizinden 2 karış altında

güler yüzlü, sakin mizaçlı, anlayışlı bir kadındı. eşi erken yaşta ölmüş ama tüy kadar hafif mizacıyla ayakta kalıp çocuklarını büyütmüştü. kendimi bildim bileli ben dahil tüm torunları, çocukları hatta bizlerin çocukları bile ona ganimoş dedi. annanne diyen yoktu. kulağı hafif duymaz, duysa da işine gelmezdi. ama küfrederseniz anında sizi ayıplardı. bir onu duyuyorsun diye gülüşürdük hep.

her sabah uyandıgında mutfaktaki mini radyosunu açar akşama kadar trt radyodan sanat musikisi, türkü yayınlarını kısık sesle arkadan dinlerdi. misafiri çok severdi. evine gittiğinde asla sana iş yaptırmaz “evin genç kızı benim” derdi. ömrünüzde yediğiniz yiyeceğiniz en güzel sandaviçleri o yapardı. her bayram meşhur sarmasına yetişmek isteyenler erkenden kapısında sıraya girer. kimse önce benim anama gidelim diyemezdi. bana sorarsanız çok akıllı bir kadındı. tuzluğuna karınca gelmesin, toz olmasın diye kartından bile olsa kesip kapak yapardı. pratık çözümlerde ganimoş bir ekoldür benim için hala.

kendisi ortanca hayranıydı. bahçesinde kocaman pembe ortancaları vardı hep bakımlı ve alımlı. evine giden yolun kenarı güllerle doluydu mis gibi. bahçede bir duvar dibi vardı sedir attığı. güneşlenmek için orata çıkar. sessizce öyle otururdu. ne düşünürdü bilemem. pek konuşmazdı ama çok sevecen bir kadındı.

çocuklarıma ördüğü harika yeleklerin düğmelerini bile özenle seçerdi. üzerine araba motifi işlediği bir yelege arabalı düğme bulacak kadar özenli ve yaratıcıydı.

dedim ya bir tüy kadar hafif mizaçlı bir kadındı ama çok da eğlenceliydi. bozulma, alınma, küsme gibi negatif en ufak bir özelliği yoktu. ailemin tüm kadınları gibi güçlü ama sevdiklerine yumuşak başlıydı.

espiriliydi de fındık kurdu. otururken parmaklarını birbirine kenetler, serbest kalan başparmaklarını paralel birbirinin çevresinde döndürürdü. bir gün isyan edip, hep aynı şekilde oyalanıyorsun başka birşey yok mu diyince ben “elbette var” diyip parmaklarını ters yöne doğru çevirmişti. ne güzel oldu sabah sabah ganimoşu size anlattım. bende hatırladım o bahçedeki güneşli günlerimizi.
2015 senesinde aramızdan ayrıldı. oğlunun yanına gömdüler. kesin ona bile mutlu olmuştur boncuk. mekanı cennet, evlatları ahirette yarenleri olsun. kocasına da kavuştu. hepimizden nicedir minnoşum

sütlaç

iddia ediyorum ve iddiamın da sonuna kadar arkasındayım. kimse benim anneannem kadar güzel sütlaç yapamaz. 4 kızı, 11 kız torunu, 15 kız torun çocuğu var. hiçbirimiz yapamıyoruz. başka ailelerde de görmedim. kesin bizden gizli bir püf noktası vardı ve söylemedi. defalarca her şekilde denedim, olmuyor olmuyor.

her konuda bir hikaye, bir kıssadan hisse...
kocaman bilge bir duruş :)
hep başımızda olası, hep sevilesi, hep öpülesi :)))

karadut şerbeti.

reçel aklıma geliyor. anneannem öyle çok reçel yapmazdı, ama sanki genel olarak anneanne onu çağrıştırıyor. kendi anneanneme gelince, kuşburnu, patik, bahçesindeki meyve ağaçları, el örgüsü paspas aklıma geliyor.

ben bir gün olacağım. inşallah.

tüplü televizyondan gelen cızırtı, duvar saatinden gelen gece odayı inleten tik tak sesi, 3 ton ağırlığındaki yorgan, banyodaki ıslak terlik, istiflenmiş kaşarlar, odaya sinmiş rutubet kokusu, marmelatlar...

melek.