aşık mahzuni şerif

aşık mahzuni şerif; 1940 maraş-afşin doğumlu, ünlü bir halk ozanımız olup mahzuni şerif'in gerçek adı şerif cırık'tır. alevi kökenli olan aşık mahzuni şerif; türkülerinde toplumsal olayları, vatan-millet sevgisini, cumhuriyet'i ve atatürk'ü ele alır. alevi-bektaşi türkmen abdal geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan aşık mahzuni şerif, yeri doldurulamayacak kadar çok büyük bir sanatçıdır. 2002'de vefat etmiştir. üstad aşık mahzuni şerif'i saygıyla ve sevgiyle anıyoruz.

1939/2002 yılları arasında yaşamış türk halk ozanı.

kendisini şu sözlerle tanıtmıştır;



okulda yapılan bir aramada üzerinden çıkan şiirler gerekçesiyle okuldan atılmış, maddi imkansızlıklardan da okulunu tamamlayamamıştır.
3 kez evlenmiştir.
dünyanın en büyük ozanlarından biri seçilmiş almanya'da hayatını kaybetmiştir.

aşık mahzuni'nin 453 plağı, 58 kasedi ve yayımlanmış 8 adet kitabı bulunmaktadır.
mezartaşında ise eğer bana gel gel olsa yüceden, çırpar kanadımı uçar giderim. isteğim yok gündüz ile geceden, ben bir mahzuni'yim naçar giderim yazmaktadır...

yol düşkünüdür. aleviler eşini boşayanı sürgün ederler ve yok sayarlar. kötüyü söylemek de bana düştü, usta hakkında. öyle ustadır ki, adı geçtiğinde kendinize hakim olamaz ve mutlaka açar bir eserini dinlemeye başlarsınız..

benimde saz tutan elim var idi.

son ozanlardandı. yeri kolay kolay dolmayacak ama türküleri dilden dile söylenmeye devam edecek.

çok çok iyi bilirdik.

ölene dek sürer benim bu halim.

çağının pir sultan'ı. senin de babalar günün kutlu olsun.

buldular beni
semah
ben bir güzel gördüm
seher vakti
bu sene de böyle oldu
bu yıl benim yeşil bağım kurudu
hacı bektaş
kanadım değdi sevdaya

boşu boşuna demiştir.

yok böyle bir hayat...yok böyle bir insan...

"susun, gelen pir sultan olmak gerektir..." aşık veysel

“eğer bana gel gel olsa yüceden
çırpar kanadımı uçar giderim
isteğim yok gündüz ile geceden
ben bir mahzuniyim naçar giderim.”

mahzuni baba düştü yine hatrıma. mezar taşında yazan bu dörtlüğünü hatırlatmak ve başlığına bir türküsünü bırakmak suretiyle yüce kişiyi anmak isterim.

çalışırken dinlemek ayrı güzelmiş

mamudo kurbanlara hayatı sorgulatan.

mezar uzak....

1939'da berçenek'te aldığı nefesi 22 yıl önce bugün verip ağaç, toprak, su olup yine gelen yüce insan.

benim mahzuni sevgim çok büyüktür sevgili dostlar. insanlar "çağının pir sultan'ı" diyerek över ama ben haddimi aşmak isterim ve eklerim, pir sultan kendi çağının mahzuni'si olabildiyse ne ala. kimse bu payeyi bir insan evladına kolay kolay vermez. mahzuni dedem, herkesin gözü önünde büyüyen bir yiğit. halkının/sınıfının daima yanında, haksızlığın/adaletsizliğin daima karşısında, işkenceye boyun eğmeden dimdik yürüyebilen bir insan mahzuni. bu sefer haddimi aşmadığıma eminim: halk edebiyatının son büyüğüdür mahzuni.


bu şiiri yazmak çok büyük bir iş sevgili dostlar. her dinleyişimde tüylerim ürperiyor. şu dörtlüğü yazsaydım dehşete düşüp mehdiliğimi ilan ederdim.

"dostlar beni bir kazana ko'dular
kırk yıl yandım, daha çiğdir dediler
ölçeğimi gram gram yediler
bir kantarda tartamadım ben beni"

kimse yazmadığı için belirtelim. kendisi gerçek değil çakma alevidir.