aşık olamamak

9 yıldır başıma gelen amansız hastalıktır. nerde yanlış yapıyorum acaba. evet.

aşkı da her şey gibi sıradan görüp, yaşanan her aşkın ana hatlarıyla bir diğerinin kopyası olduğunu kabullenmekten ileri gelir. böylece zaten gözünde "özel" bir yer edinemez hale gelir. kendini daha fazla kandıracak gücü bulamamaktır. bir çeşit ermişliktir.

bence aşık olamamak diye bir durum yok. çünkü normal olan, aşkı aramamak ya da durup dururken ben aşık olamıyorum dememek. sen her gün daha iyiye gitmek için çabalarsın ve bir gün karşına biri çıkar, o zaman aşık olursun. hayatımda duyduğum en saçma şeylerden biri aşık olamıyorum cümlesidir.

hiç lüzum yok ağzımızın tadı kaçmasın anacım. âşık olamıyorsan şükür namazı kıl.

serdar ortaç olduğunuzu gösterir (bkz: kafamda deli sorular)

aşk dediğiniz şey karşılıklı sıvı alışverişinden sonra biten bir şey. siz hiç başlatmıyorsunuz. normal birisiniz. kafaya takmayın.

duyguları mantık surları içinde muhafaza etmekle seyreden durum. son 8 yıldır aşık olmadım, büyük konuşup laflarımı yemekten allaha sığınırım fakat mantık> duygu sistemimde şu an. ulan ben harbiden yaşlandım galibası ya.

bi aralar sosyal medyada çok gezen bir söz vardı. sen hiç bardak kırıldı diye su içmekten vazgeçtin mi? diye birşeydi sanırım.
yok vazgeçmedin elbet.
sadece ilk kırılan bardaktan sonra, elini felan kestiysen ve artık nur topu gibi bir travman var ise sadece daha dikkat eder, iki elinle felan taşırsın.
çünkü bilirsin ki o'da camdır ve her an kırılabilir.

aşık, olmaya çalışmakla olunacak bir şey değildir zaten. hatta olmamaya direnerek olunmayacak bir şey de değildir. kısaca iradi, bilinçli bir edim değildir. aşk sizi seçer. seçtiğini siz farkedersiniz. kabul eder ya da etmezsiniz, karşılıklıdır veya değildir, aşk bunlarla ilgilenmez, hükmünü sürer sizde.. gerçek bu.. "aşk vurur insanı.." vurur geçer, yaşarsınız ne yaşayacaksanız artık...

yorulmuşuz, yanlarımız ağrıyor.
kaynımgilde de var.

olmaya çalışıp olamamak ya da olmamak değil, başka bir tür hissizlik bu. bunun tanrı tarafından verilen bir lanet olarak düşünmeye başladım artık.
karşı cinsten birini düşünün. acayip güzel ya da endamı, erdemi vesaire tüm erkeklerin arzuladığı cinsten biri olsun bu.
hiçbir şey yapmadan aynı ortamda en fazla bir hafta bulunmam yeter. tip desen ortalama boy uzun değil, zengin değilim ama kendimin de anlamadığı bir şey var bende. işte bu kız, kadın, kadın bayan neyse bir şekilde bana ilgi duyuyor.
lakin his yok. böyle yazınca biraz tuhaf ya da egolu veyahut havalı gözükmeye çalışan biri olarak durdugumun farkindayim ama ciddin hiç öyle bir insan değilim.
hoslanti olsa en fazla üç gün sürüyor. üçüncü günde sohbeti kesiyorum.ne bileyim konuşuyorum sonra en ufak bir şeyde soğuyorum. bu yüzden yıllardır kimseyi alamadım özel hayatıma.
zamanında çok tutkulu bir ilişki yaşayıp başarısızlıkla bitti diye ruhsal bı yorgunluk da olabilir bu.
insan tanımak istemiyorum. flört falan yavaş yavaş süren bir süreçle yorulmak da istemiyorum. ama insan bir yerde de seveceği birini istiyor. istiyor da istedi diye düz biriniyle de uğraşamıyor.

böyle giderse aşkın tanımını karşılıklı olarak içip geçen 4 saat olarak yapacağım. yapmak istemiyorum.

aşkın anlamını basitleştirmeyelim öncelikle.
bence aşk birine ,bir objeye karşılıksız beslenen sevgidir.
iyisi ile, kötüsü ile.boku ile, püsürü ile.
fedakarlığın allahını yapmaktır.
her an onu düşünmektir.(saplantı ve takıntı olmayacak ama! )
kendinden çok onun canını düşünmektir.
bu aşk illa hoşlandığın kişiye karşı olacak değil ,dediğim gibi bir objeye de olabilir,anneye,kardeşe,çocuğuna,evcil hayvanına vs.