bir mekanın kazıkçı olduğunu gösteren detaylar

minik kutularda ıslak mendil şeysi.

şu demir kapaklı tabak var ya işte o. garsonu hiç saymıyorum bile.

ismini söyleyemediğin şeyler varsa kazıkçıdır.

dekorasyon çok lüks görünüyor sa.

tabakta yemeyeceğiniz halde bulaştırılmış olan çikolata, sos vb. şeyler olması.

bu şekil bir servisleri varsa

kıvrımlı pipet... şimdi kaç lila?

dekorasyona bir dünya para harcanmış ama aşçıları, şefleri, garsonları ucuza çalıştırılan, düzgün konuşamayan özensiz tiplerse kazıkçıdır. sadece görsele yatırım yapıp asıl işin gereği olan şeylerden kısar, 3 paralık hizmeti 100 paraya satar. kendilerine müesseseyi kapatıp döner büfe işletmelerini öneririm.
dört dörtlük hizmet sunanlar kazıkçı değildir. 100 paralık hizmeti 100 paraya satarlar.

alaçatı'da olması.
herhangi bir mekana girerken ohh diyoruz.
300lük yemeği 700e verecek çünkü, kaçış yok.
o yüzden 700lük yemek söylüyoruz, 1500 soksun.
en azından damağımız lezzetlensin.

çay, meyve ikram ise bilinki kazıkçıdır.

bir mekana girdiğinizde menüde fiyatları görmeyince ya da “özel fiyat” yazısını görünce ilk sinyalleri almaya başlarsınız. çünkü bu tür yerlerde “fiyat mı? o da ne?” diyerek gizemli bir oyun oynanır. garsonlar ise genellikle en pahalı yemeği öyle bir anlatır ki, “yok yok, bunu mutlaka denemelisiniz!” diye dayatırlar. sanki o yemekle ilgili gizli bir sır var da, sizden habersizmiş gibi.

siparişinizi verdiniz, yemeğiniz geldi... porsiyonlar minicik, gözünüzü kırpmadan “aaa, bu mu?” diye sorarsınız. fakat fiyatı duyunca şaşkınlık yaşarsınız. çünkü minicik tabağın altında kocaman bir fiyat etiketi saklanmıştır. sanki o tabak değil, michelin yıldızlı şefin anısı satılıyordur.

bir de garsonun size servis bedeli, su bedeli, ekmek bedeli diye “minik minik” faturaya eklemeler yapması var ki, hesabı görünce “ben mi yanlış hesapladım yoksa?” diye şüpheye düşersiniz. üstelik bu ek ücretler öyle gizli saklıdır ki, fatura üzerinde bulmak için dedektiflik yapmanız gerekir.

müşteri “buna bahşiş de eklendi mi?” diye sorunca, garson “zaten zorunlu abi, yoksa patron sinirlenir” havasında bir cevap verir. tabii siz de “ne güzel, hem kazık hem zorunlu bahşiş!” diye içten içe isyan edersiniz.

eğer itiraz etmeye kalkarsanız, “hesap böyle, kural böyle” diye bir tavırla karşılaşırsınız. sanki hesabı yazan robot, insan değilmiş gibi.

sonunda anlar ve dersini alırsınız: popüler, şehir merkezinde, ışıl ışıl mekan diye gidilen her yer kaliteli ve uygun fiyatlı olmayabilir. bazen “kazıkçı mekanda” yemek, pahalı bir maceradır.

o yüzden dikkat etmek lazım; çünkü kazıkçı mekanların menüsü değil, hesabı “hikâye anlatır.” siz de hesabı görünce “evet, bu hikâye çok pahalı!” dersiniz.

hmm.

mekanda kare ve dikdörtgen masalara ek olarak serpiştirilen yuvarlak masalar.
yuvarlak masa varsa orası sürümden kazanmıyordur haberiniz olsun.
bir de sorgu ışığı gibi kör edici beyaz lamba yerine aşırı aşırı loş ışık varsa yine bi işkillenin derim.

yeşil veya kahverengi renkleri çok fazla kullanıldıysa.

loş ışık, caz müzik, antika dekorasyonlar...

tuvaletlerde tek kullanımlık kullan-at havlu olması. öyle böyle bir kazık da değil. havlu fabrikasının tüm giderlerini sizden çıkartırlar. aman diyeyim!

maps yorumlarına bakmadan pek girmem bilmediğim mekana

yabancı müzik çalması ve müziğin televizyondan değil kendi sistemlerinden açılmış olması.

içeceğinizin başkası tarafından doldurulması

kapıda karşılayan bir elemanın olması. çıkışta cebine birşeyler koyarsanız ömür boyu sizi unutmaz.
3-4 yıl sonra gittiğimde hoş geldiniz ekonovich bey demişti.

menüde fiyat yazmıyorsa ufaktan mekandan çıkın.