141.
fena üzüyor. nasıl izah edilir, o bile zor. en son görüştüğündeki yüzü gitmez gözünün önünden. genelde de bu yüz, gülen bir yüzdür. başka türlüsünü hatırlamak istemiyor belki beynimiz. hatta beynimiz kabullenmekte de zorlanıyor. dün vardı, bugün yok. ne acı.
devamını gör...
142.
yakın zamanda tekrar deneyimledigim hadise, her gidenle biraz daha eksildigini hissediyor insan.günlük hayatta ne kadar boş şeylere üzüldüğünü ne denli kendini yıprattıgını anlıyorsun ama bir süre sonra kaynar suya alışan kurbağa misali yine bu döngüden çıkmak için hiçbir şey yapmamaya başlıyorsun.
devamını gör...
143.
bir de gözünüzün önünde vefat ettiğini düşünün.
devamını gör...
144.
yaşamın acı yönlerinden biri, ortadan kaldırılamayacak bir gerçeği... yaş aldıkça daha da çok yüzleşir bu acı gerçekle.
devamını gör...
145.
gözlerin değil, ruhun ağlıyor.
devamını gör...
146.
biraz da kendini kaybetmektir.
devamını gör...
147.
ölüm tabirini hep duyup da gerçek anlamda tattığımız an ilk defa bir yakını kaybettiğimiz andır. o zaman her ne kadar vafat edene üzüldüğünü sansa da insan en çok ölümün gerçekliğiyle yıkılıyor her konuda olduğu gibi içten içe bu konuda dahi öncelik insanın kendisi oluyor. kendi cenazesi olabilme ihtimali ile yüzleşiyor. sonra yakınının ardından o kişi olmadan nelerinin eksik kalacağını hesaplıyor farkında bile olmadan. ölen kişiyi çok sevip sevmemekle alakası bile yok anlattıklarımın. bilinçsizce yaptığımız şeyler bunlar. çünkü kalan sahalarda bizi neyin beklediği hep aklımızın bir köşesinde.
devamını gör...
148.
onu kaybettiğini idrak edene kadar rüya gördüğünü sanmaktır.
en az 1 yıl kafası kesik tavuk gibi dolaşırsın, kendine gelmek en az 2 yıl sürer. öyle büyük bir kazadır.
t/ bir yakınını kaybetmek.
en az 1 yıl kafası kesik tavuk gibi dolaşırsın, kendine gelmek en az 2 yıl sürer. öyle büyük bir kazadır.
t/ bir yakınını kaybetmek.
devamını gör...
149.
yine mi ölüm yine mi kayıp? yeter allah aşkına yeter. ne bu en çok acıyı ben çektim yarışı mı? yeter kusasım geliyor.
devamını gör...
150.
her gün yeniden bıçaklanmak gibi acı verir. ölmedi, başka ülkeye gitti sanırsın.
devamını gör...
151.
cenazesine katılamadıysanız öldüğüne inanmak imkansızdır.
telefonlara çıkmıyor ama bir yerde yaşıyor, şaka yapıyor sanırsınız.
sadece onu kaybetmezsiniz, biraz da yüzünüzdeki gülümsemeyi kaybedersiniz.
telefonlara çıkmıyor ama bir yerde yaşıyor, şaka yapıyor sanırsınız.
sadece onu kaybetmezsiniz, biraz da yüzünüzdeki gülümsemeyi kaybedersiniz.
devamını gör...
152.
ölen kişi ne kadar yakınınızsa o kadar yolunuzu kaybetme ihtimaliniz artar. bazen de kafa yiyecek duruma geliriz ve öldüğünü bir müddet kabul edemeyiz.
devamını gör...
153.
artık renkli giymeye utanmaktır.
devamını gör...
154.
yaşaması zor, tarif etmesi daha zor olan durum.
devamını gör...
155.
düşüncesi bile insanı yaralayan bir şey ama hayatın gerçeği işte.*
devamını gör...
156.
devamını gör...
157.
her canlı ölümü tadacaktır sonuçta hayatın gerçeği budur.
devamını gör...
158.
otuz üç yaşındayken daha dün gece evinde kovaya kusmaya çalışırken kalbi duran ve bugün defnedilen, uzaktan da olsa tanıdığım olan birisinin hazin hikayesini yaşadık bugün.
ben ailesini gördükten sonrasına dayanamadım, gittim. acı havaya karışmıştı, nefes aldıkça yakıyordu sanki.
ben ailesini gördükten sonrasına dayanamadım, gittim. acı havaya karışmıştı, nefes aldıkça yakıyordu sanki.
devamını gör...
159.
1 yanini kaybetmek gibidir.
devamını gör...
160.
anneannemi kaybettim şubat ayında. bir insan 80 yaşındaki insan için bu kadar ağlamaz ya diyordum. ama insan öyle bir ağlıyormuş ki. annem gibiydi çok başka bir insandı. çok zormuş arkadaşlar yani insan o yakınlığı anlatamıyor.
devamını gör...