bir yazarın tüm kitaplarını okumak

o yazarla arkadaş olmak gibidir. mesela jane austen'in dört kitabını okudum ve artık benim için yeri çok ayrı olan bir yazardır. diğer kitaplarını da okuyacağım ama bitsin de istemiyorum. stefan zweig, dostoyevski, jack landon, sabahattin ali, oğuz atay gibi birçok yazarla bu hedefi koydum kendime. sanki bu insanların tüm kitaplarını okuyabilirsem hayatımın bir parçası olabilirlermiş gibi.

bir saplantı eylemidir. bir dönem dostoyevski'ye takmıştım ben. bence bir yazara yahut gruba odaklanınca diğer güzel şeyleri kaciriyorsunuz.

tesadüfen keşfedilen bir kitabın beğenilmesi halinde, beyinde yarattığı hoşluğun devam etmesi amacıyla yapılan eylem.

dünya üzerinde milyarlarca veya daha fazla sayıda kitap vardır ama bunların çok azı sizi şaşırtır, hayranlık uyandırır. şuna benzetebilirim; bir yerde tesadüfen değerli bir şey bulduysanız,orada daha fazlasını bulmak için ,orayı araştırmak olayına benzer. severek okuyacağınız kitaplar olacaktır ama çok azı sizde hayranlık uyandırır.

bende de durum yukarıda anlattığım şekilde işliyor. o son okuduğum kitabının ağzımda yarattığı enfes tadın devamını istiyorum; bu nedenle de sevdiğim yazarı takip etme/okuma eğilimi gösteriyorum.

lisedeyken peyami safa'nın tüm eserlerini okuyarak başlamıştım edebiyata. artık yazarı tanıyor gibiydim.

yapmayı sevmediğim eylem. çok korkuyorum. ne demek tüm kitaplarını okumak. en az 1-2 kitabı kalmalı kıyıda köşede benim için okunmamış olan. zor günler için zulalanmış. içimden o yazarı okumak gelince sarılabileceğim. keşke daha önce hiç okumasaydım da şu an ilk defa okuyor olsaydım bu kitabı dediğim çok kitap var.

hele de hayatta olmayan bir yazarsa.

sadece reşat nuri güntekin için yaptığım eylem. roman ve benzeri edebi türlerde onun anlatımı kadar hoşuma giden yoktu.

bir de ergenlik zamanlarımda ipek ongun'un çok fazla kitabını okudum. hepsi değildi belki ama hatrı sayılır miktardaydı diyebilirim.

şimdi hedefimde brian greene, michio kaku, roger penrose kitaplarının hepsini okumak var. ilk ikisi teorik fizikle ilgili en derin konuları gündelik hayat örnekleriyle çok sade şekilde anlatabiliyor. sonuncusu da fizik ya da matematikle ilgili çok derin kitaplar yazabiliyor.

bir yazarın bakış açısını daha iyi anlamana yardımcı olur . ön yargılı bakmanı engeller . kesinlikle yapılması gereken odur .

yazarla ahbaplık kurmaktır. bukowski mesela uzun zamandır görüşmediğim bir ahbabımdır.
lise yıllarımda internete erişim bu kadar kolay olmadığından kaç kitabı var hepsini okudum mu bilmiyorum ama kitapçıları gezerken bukowski görürsem mutlaka alır okurdum.

herman hesse için gerçekleştirdiğim eylem.

stefan zweig ve hakan günday için yapmıştım. üçüncü kitaptan sonra yazarla birlikte yaşıyormuş gibi olmuştum. düşünce tarzımı değiştirmişti. hakan günday'ın cümle yapısı dilime geçmeye başlamıştı. yeraltı edebiyatı yazarları için yapmamam gerektiğini anladım beynimdeki hakan çok yordu beni.

o yazar mesela stephen king olursa, son sayfasına kadar okunur elbet. onlarca eseri olup, kendine has tarzı ile tüm kitapları okunabilecek yazarlar listesinde ilk sıralarda yer alır zannımca.

yazarın üslubunu, tarzını beğendiyseniz olabilitesi yüksek bir durum.

severek yaptığımdır.

bir yazarı tanımak istiyorsam mutlaka öyle yaparım.

genelde beğendiğim türk yazarları bu şekilde okuyorum.

orhan pamuk bir kitabında şöyle iddialı bir cümle yazmıştı “bir kitap okudum tüm hayatım değişti” iddialı bir cümle. ben de bir yazar okumuştum ve hayata bakışım değişmişti.

ilber ortaylı bir kitabında şule gürbüz’ü tavsiye etmişti ve kendisini araştırıp okumaya başladım. bütün kitaplarını okudum.

kendisi felsefe okuyor, sonra gidiyor cambridge’de felsefe okuyor, geliyor kılı kırk yarıyor mekanik saat tamircisi oluyor bunun için çaba gösteriyor uzun süre çırak oluyor. şu an çok değerli çok önemli saatleri tamir ediyor.

kitaplarında zaman ve sabır kavramı çok fazla geçiyor. yaptığı meslekle alakalı sanırım. müthiş bir kadın.

kendisinin iyi ki tüm kitaplarını okumuşum. iyi ki tanımışım.

umarım bir gün yeni bir kitap yazar ve okuruz, daha doğrusu okumaya çalışırız.

ayrıca bir yazarın tüm kitaplarını okuyup yeni kitap yazmasını beklemek çok keyifli bir olay.

artık hayatta olmayan bir yazarsa, nispeten daha hüzünlüdür.
bir de hayat felsefenize yakınsa, acının tadından yenmez.
(bkz: oğuz atay)

okuduğumuz ilk kitabı onunla tanışmak, okuduğumuz son kitabı ise artık ruhumuzda onu da taşımaktır.

tolstoy haric yapmadığım şeydir.

öncelikle yazarın hayat hikayesiyle bire bir ilgileniyorsaniz belki mantıklı bir hareket olur ama bunun dışında yazarların genelde az bilinen çoğu eseri kendilerini bulma sureciyle ilgili oluyor. bu de her zaman size bir şey katmiyor.

yazarın hayal gücüne ve anlatımına koşulsuz güvenmektir. başka konuları nasıl ele aldığını, zaman içinde gösterdiği gelişimi/değişimi ve değişmeyenleri merak etmektir aynı zamanda. bir eseri bile gözden kaçırmış olmak istemeyiz.

benim için bu yazarlardan biri cengiz aytmatov'dur. hâlâ okumadığım kitapları var ama ilk fırsatta tamamlayacağım. kültürüne bağlılığını, kitap içinde masallar anlatışını, eşitlikten yana oluşunu, karakterlerini ve benimsediği insanî değerleriyle tekrar tekrar okunmayı hak ediyor.

bir diğeri de grange'dir. bilindik bir polisiye romanı sunmaz size asla. her kitabında bambaşka bir kültürü, bambaşka bir konuyu uzmanlıkla işler. bu zamana kadar hiçbir kitabının sonunu tahmin edebilmiş değilim.

tarzını çok benimsemekle ve hayal gücüne dahil olarak ileride yazacağı kitapları tahmin etmekle sonuçlanır ve bu iyi bir şey değildir. bir süre sonra yazacağı kitapları beğenmemeye başlarsınız zira. dan brown'dan soğudum mesela o yüzden. the last symbol ve inferno çok kötüydü bana göre. belki de gerçekten kötü kitaplar emin değilim.

yazarın düşünce dünyasında, ruhunda, fikirlerinde mükemmel bir seyehate çıkmaktır. yazarın bütün hayatı boyunca fikirsel ve pskilojik gelişimine adım adım şahit olmaktır. dost olmaktır... selçuk baran ve albert camusile katıldığım bir gruptur... tüm kitaplarını da severek okumuştum. şimdi orhan kemal , samuel becket ve jean paul sartre var hedefimizde...

küçükken jules verne'in tüm kitaplarını okumak en büyük hayalimdi. hepsini olmasa da birçoğunu okudum ve hayal gücümü ona borçlu olduğumu düşünüyorum.