bir yere ait olmadığınızı hissettiren detaylar

insanın kökü dışarıda. değişmeyecek bu.
aidiyet , iyelik ... bunlar güç işler. acı işler.
boşver.

tuvaletini kullanıp rahatça orada sıçamıyorsan ait değilsindir. bu çok net bir gösterge hiç şaştığını görmedim.

içinde sürekli eve gitme istediği oluşturan her durum, her insan ve her yer

suda değilsindir ama boğuluyorsundur

ben hisleri kuvvetli bir insanım. böyle doğdum. dolayısıyla, bu duygunun bende ortaya çıkmasını sağlayacak bir fiziksel /olgusal tetikleyici olmasına gerek yok. çoğu zaman ben hisseder sonra görmeye veya o insandan neden rahatsız olduğumu deneyimlemeye başlarım. bu yüzden bu sorunun cevabını söyle dolaylı vereceğim sizlere;

egoist/ narsist/ kendisini beğenmiş/ kibirinden önünü göremeyen,
maddi olanakları ile aşırı övünen ve insanlara bunu extra vurgulayan,
şımarık tavırları olan ve şımarık konuşmayı seven,
partnerime her an asılma/ flört etme potansiyeli olan/ sadakatsiz,
kıskanç/hazımsız/ verdiğiniz sırları anında satan,
her girdiği ortamda, girdiği ortamın şekline bürünen( karakteri olmayan),
içten pazarlıklı/ cimri/ cıkarcı,
extra dominant veya yönetmeyi seven,
gereksiz hayalperest,
kendi doğrularını mutlak sayacak kadar hastalıklı,

insanlardan aşırı rahatsız olurum ve ortamları beni boğar. genelde anında bir bahane bulur ve oradan ayrılırım. bir daha yüz yüze gelmem.

dışlanmak

o yerdeyken sürekli bir samimiyetsizlik hissetmek, ortamdaki insanların karakterinin, konuşma ve yaşam tarzının size uymaması.

düşünebilmek ve sorgulayabilmek...

kendinizden bir şeyler katmadığınız, katmaya heveslenmediğiniz yahut kendinizden bir şeyler bulmadığınız yere ait olamıyorsunuz.

tabi aidiyet hissini oluşturan,
içindeki insanlar mı,
yoksa nesneler mi o da tartışılabilir.

ben buraya aidim demedim hiç.
ne diye girdiysem başlığa.

siz selam vermeden önce size selam veren birden fazla kişi.

içimi kemiren adını koymakta zorlandığım birtakım hisler.
seneler, asırlar hızla akmış gitmiş de zaman böyle bir yerde takılı kalmış sanki.
hem yabancı hem rahatsız edici.
tüm güzellikler geride kalmış gibi...

orada sessiz kalamamaktadır, sessizlik batar sanki havada yanıcı boğucu bir gaz vardır ve içine içine dolar, üzgün kalamazsın üzgün olduğunu belli edemezsin, hareketlerin senin benzerinin bir yansımasıdır ama asla sen değilsindir.

ortamdaki samimiyetsizlik

tedirginlik hissi efendim.. tedirgin olduğunuz hiç bir yere ait olamıyorsunuz..

bir gün bir binanın yanından geçiyordum. mavi duvarları vardı. kapısı camdandı. bir şey beni içeri çekti ve kendime engel olamadım.
şoförler odasıymış . bacım yanlış geldin deyip çıkardılar.
kendimi hiçbir yere, bu kadar ait değilmiş gibi hissetmemiştim.

ortamda kimsenin sizi silklememesi önemli bir işarettir. swh.

hava alıyorum nefes değil, gözlerim bakıyor gerçek değil, konuşuyorum samimi değil, düşünüyorum düşten öte değil, istediğim bir kalbin bir köşesi, o da bana ait değil.

samimiyetsiz insanlar.

öyleyim, hala da öyle...

yüzü güler de içi başka der insanın...

ölmekten beterdir... evi hiç olmamıştır evine hiç kavuşamayacaktır... nereye gitse bir aidiyet hissiyatı arayacak da bulamayacaktır...

bulan mutlu mutlu yaşar, bulamayan mutsuz olarak tarihe yazılır...

yapılan sohbetler ve bazı kişilerin ortamda olması,bu ikisi birlikte olunca insanın içinden tek kelime edesi gelmiyor.