birini gözünde çok büyütmek

muhtemelen değmez. insan sonuç olarak, maalesef gözümüzde büyüttüğümüz kişiler genel olarak değişiyor ya da ben bu konuda çok şanssızım...

özellikle yeni tanışılan birisine direkt/hemen 10 verilmesi ve sonra -tanımaya başladıkça- puan kırılması ile başa gelmesi muhtemel durum, eylem.

halbuki her şey "sıfır"dan başlar, başlamalıdır.

genellikle sevdasını büyüttüğüm , gerçekten sevdiğini sandığım ama yanıldığım insan. büyük bir hayal kırıklığı ve düzelmesi zor bir kalp bıraktım geride.

sonrasında o kişinin fos çıkması

adım atmanızı engeller.

yakından tanıdığınızda boşa yaptığını anlayacağınız eylem türü. bugüne kadar hiç şaşmamıştır.

aşık olma-hayranlık belirtisidir. hiç kimse bir insanın hayal gücünün karşılığı olamayacağı için sonu hüsrandır. herşey tanışana kadardır.

kimseyi gözümde büyütmem de küçültmem de. herkesin bazı şeyleri yapabilme potansiyeli vardır.hiçkimse mükemmel olamaz

büyüteç markasına bağlı olarak, boyutuna göre gerçekten çok üzen bir olaydır. çözüm yolu ise,o büyüteçle,gözümüzde büyüttüğümüz kişiyi güneş ışınlarıyla yakmak olacaktır.

beni bitirdi ya. beni öldürdü. ruhuma tamir edemeyeceğim yaralar bıraktı. üstelik sorsanız ondaydı o tamir olunmaz yaralar. şimdi ise başkasıyla. beni sevdiğini düşünmem bile hataymış ki. bu bile gözünde büyütmekmiş insanı.

bir kaç ay evvel birini ve fikirlerini gözümde fazlasıyla büyütmüştüm. hatta yaptıklarında ve söylediklerinde haklılık payı olmasa bile kendimce haklı olduğunu düşündüğüm bir yön çıkartıyordum illaki. ama sonradan baktığımda gördüm ki öyle abartılacak bir yanı da yokmuş. söylediklerini ya da yaptıklarını hemen herkes, ben dahil, başarabilecek potansiyeldeymiş. o zamanlar neden bu kadar abarttım bilmiyorum. sanıyorum ki boşluğa düştüğüm bir zamandı. kimseyi o kadar büyütmeye de gerek yokmuş zaten, tecrübe edinmiş oldum.

bir çeşit önyargı, pozitif olsa bile önyargı sonuçta şaşırtır.

gözünüz seyirebilir ya da göz kapağınızda sivilceye neden olabilir. ben şuan her iki durumu da yaşıyorum. yapmayın kısaca.
herkes içten şeyler yazmış. ben biraz alaya alayım dedim. yanlış anlamayın.

sosyal medya yaygınlaştığından beri bariz bir şekilde artmış durumdur. uzaktan bakınca bilgili, akıllı sandığınız insanlarla yüzyüze 5 dk geçirince gerçeği anlıyorsunuz.

büyütülen kişiye yapılan bir haksızlıktır aslında.

kimseye boyundan büyük anlamlar, misyonlar yüklememek lazım. ben gözümde birilerini büyüttükçe, onlar bana gerçekte oldukları kişiyi gösteriyorlar. içimde anlamsız bir hayal kırıklığı, hatta tahammülsüzlük, öfke tetikleniyor, suratım ekşiyor. dışa vurmadığımı sanıyorum ama bal gibi de anlaşılıyor hislerim.

geçen bir arkadaş, "gün, bak dikkat et, x kişisine boka bakar gibi bakıyorsun, biraz daha yumuşasan mı acaba, abartmasan," diye uyardı beni. ben sanıyorum ki hiçbir şey çaktırmıyorum.

halbuki karşımdakinin suçu ne? ben prens sandım, o kurbağa çıktı, olabilir, kurbağaların da yaşama hakkı vardır. kafamızdaki imajlarına uymayınca insanlardan soğumak da ne bileyim, yanlış geliyor bana. * *

sonra oturup kendini küçültmesini izlemek

birini gözünüzde çok büyüttüğünüzü fark ettiğinizde kalbiniz çoktan kırılmış oluyor. hayal kırıklığınızl baş başa kalıveriyorsunuz. en kötüsü de siz uykularınızdan olurken onun için her şeyin yolunda olması. karma, kozmos, ilahi adalet adı her neyse yapsın artık yapacağını!

sonu koca bir hayal kırıklığı olur genelde. o yüzden çok da şey yapmayın...

bu zamanla hayal kırıklığına yol açabiliyor. sık sık yaşadığımız bir durumdur. hepimiz insanız ve hiç birimiz ne peygamberiz ne de allah'ın seçtiği özel bir kuluz. mevla der ki; ''sevdiğini ölçülü sev ki sonra pişman olmayasın.''

hep yaptığım olaydır.
sonuç hep hüsranla sonuçlanır