biz bu çağda sıkılıyorsak taş devri insanları ne yapıyordu sorunsalı

hayatta kalmaya çalışıyorlardı gariplerim.

eskiden göz bozuklukları, şişmanlık, 20'lik dişi gibi problemler yoktu. varsa da istisnaydı, genetik bozukluktu.

doğa affetmez arkadaşlar. survival of the fittest vardı eskiden. şimdi, peh...

taş devri insanları en fazla 30-40 yıl yaşıyordu. o kadarcık zamanı da avlanıp, meyve toplayıp karnını doyurmak için harcıyordu.

merak içeren bi’ konu.

düşünsene iki kromagnon darlanıyor
dayı içim sıkıldı gel biraz volta atak falan diyor.

yine bu coğrafyada geçildiği düşünülen tarım toplumundan önce, avcı-toplayıcı grupların günümüz insanı gibi çok çalışmaktan mütevellit omurga rahatsızlıkları yoktu. erkekler de tüketemeyecekleri büyüklükteki avların peşinde maceradan maceraya koşuyorlardı. kadınlar ve avlanamayanlar geri plan hizmetlerinde hep beraber yuvarlanıp gidiyorlardı...

bence çok mutlulardı. ben insanların huzurunun " kentleşme ( kırsaldan kente göç) ve kapitalizmin gelmesiyle" bozulduğunu düşünüyorum. kapitalizm insanlara asla kendilerinin koymadığı bir kurallar bütününe uyma zorunluluğu getirdi. insanların hayatlarının planlayıcıları insanlar değil, devletler haline geldi. kişi istese dahi, hayatında istediği ekonomik ve zamansal oynamayı yapamıyor. tabi büyük soyadlara mensup ailelere doğduysanız o zaman başka. burjuvazi her yüzyıl'da refah sağlıyordu.

dolayısıyla, insanlar beylik- boyluk sisteminde bile bizden daha huzurlu ve güvendeydiler. native americans( yerli amerikalıların) hayatına özeniyorum. günlük işlerini kafalarına göre yapar, avlanır ve arazilerinde kabile şeklinde takılırlardı. kapitalizm ortaya çıktığı anda, "8-5 / 9-6 veya shiftli çalışma saatleri getirildi", insanların kazanacakları paraları dahi bile başkaları belirlemeye başladı.. bir yılda kaç gün tatil yapacağınız, hangi gün evde olacağınız.. bakarsanız bizim hayatımız aslında asla bize ait değil. başkalarının emir komuta zinciri altında yaşıyoruz. laboratuar fareleri gibiyiz. bence bu yüzden alıp başını insanlar kırsala kaçıyor. kendi karar mekanizmalarını ve hayatları üstündeki kontrollerini sadece kendileri sağlayabilmek amacıyla..

yani aslında bence sıkıcı olan biziz, dünyanın bu çağı ve dönemi. eklemekte fayda var bu rejiminde sebebi çakal insanoğlu. bazı çakallar kendi faydaları amacına kafalarını kullanabildiği için, kapitalizmin doğduğunu düşünüyorum hatta devlet rejimlerinin bile bu sebeple kurulduğu kanısındayım.

geçmişte yaşam = özgürlüktü.
şu an ise mutlaka birinin kölesisiniz.

ben çocukken bilgisayarım, cep telefonum, atarim, tabletim hatta bisikletim ve oyuncaklarım bile yoktu. çoğu zaman konuşacak, gezecek ve oynayacak bir arkadaşım bile olmadı. nedense hiçte sıkılmadan koskoca yaz tatillerini dağda bağda ağaçların üzerinde rahatça bitirdim.
demek ki insan doğada sıkılmıyor arkadaşlar. bunu da şimdi yazarken farkettim.

iş yapmayan insan sıkılır.
onlarda sıkılma değil kaygı varmıştır bence, yemek bulunacak mı, tuzak hazırla meşguliyet vardır yani...

bize gelsene mağara resimlerimi gösteririm sana.

günümüzden çok da farklı olduğunu düşünmüyorum. çağımızda vakit geçirilecek pek çok var diye biliyoruz geçmiş çağlarda da bir hayvanın peşinden koşarken saatler günler geçiyordu. yani herhalde ilk avladıkları hayvanı yiyorlar diye düşünmüyorsunuz değil mi? onlarca denemeden sonra bir hayvanı yakalamak tuzak kurmak zaten bir hayli vakit alıyor.

ekmek almaya bakkala gidip gelmesi 1 ay süren bir dünyada neden sıkılsınlar. yolda mamutla uğraş dinazorlar kovalasın ohho sırf aksiyon zaten.

şimdiki yaşıma kadar zaten çoktan ölüyorlardi oyuzden sıkılmak için pek vakitleri olmuyor olsa gerek.

bizden daha çok eğlenmişlerdir. her iddiasına varım

- kimse televizyon çocuğu olmadığı için doğa çok daha ilginç, gizemliydi. hemen herşey bilinmezdi. ateşin yanması, şimşeğin çakması bugün gideceğiniz en kallavi konserden daha fazla etkiliyordu insanları.

- sanat vardı. yukarıdakiler üzerine öyküler, mitler yazılıyor, tahminen akşam ateş başında tiyatrovari anlatılar oluyordu. duvarlara av resimleri, mistik hikayeler çiziliyor, yine tahminen göge oyunu tarzı eğlenceler yapılıyordu

- bunlar şamanların ve dinlerin doğumuna önayak oldu.

- ayrıca hayat zordu. taş devri insanının ne kadar çalıştığına dair çatışan bir sürü teori vardır. kimi 'kısa dönem hayvan gibi çalışıp uzun dönem yatıyordu' der, kimi 'her gün onlarca kilometre yürüdü' der. kimi' rahat yüzü görmedi' der. ama sonuçta, dinlenirken bile silahlarını onaran, kürklerden giysiler diken, bitkilerden ecza yapan insanlardı. av, toplayıcılık, bölge mücadelesi ve yukarıdaki zanaatlar büyük zamanlarını alıyordu. biz de her kabımızı kacağımızı kendimiz yapsak; canımız giysimizi, silahımızı yapıp onarmaya bağlı olsa pek boş zaman bulamazdık.

- ayrıca ışık kirliliği yoktu ve geceleri gökyüzü gibi muazzam, aklımızın ermediği, şimdiki kafayla boyut kapısı, öte alem gibi gelecek bir ışık şovu vardı. sonra bronz çağında ve antikitede büyük astronomik gözlemler ve kayıtlar olarak evrilecektir bu öte alem.

kendini çalışmaya veren insanın sıkılmaya vakti olmaz. zor hayat şartları daha çok çalışma gerektirir. yani sıkılmak tuzu kurulara özgüdür.

sürekli savaş ve hastalıklarla zaten erken göçüyorlardı ,kısacık ömürlerinde de yontulmadık taş bırakmıyorlardı.

o insanların sizin gibi salak dertleri yoktu.
öncelikle hayatta kalmak, yemek bulmak ve barınmak gibi gerçek dertleri vardı.
muhtemelen sıkılacak vakitleri yoktu.

her çağın kendine göre zorlukları ve sıkıntıları vardır elbette. günümğz konforuna sahip olmayan taş devrinde de insanlar barınma yemek ve yenmemek için mücadeleyle günlerini geçiriyordur sanırım

sen de vahşi hayvanlara yem olmamak, mağarada götü kaptırmamak zorunda olsan senin de sıkılmaya şansın olmazdı.

taş devri çizgi film serileri, bu sorunsalın yersizliğini yeterince ortaya koyar. zaten fred çakmaktaş kim uyduruyor bunları şeklinde sert bir açıklama da yapmıştır.

avcılık, toplayıcılık biraz taşı taşa vurma sonra sabaha kadar mokoko.