borcu olmayan insan

benim bu borç sevmiyorum. bi kere kredi aldım ödeyene kadar canım çıktı. millet 10 yıl 15 yıl nasıl ödüyor hiç anlamıyorum. lüks hayat için hayatını satmak gibi bişey. ihtiyaç içinse ona bişey diyemem.

borç sevmiyor , hatta kredi kartı kullanmıyorum . varsa harcıyorum. yoksa ptt.

babamdan öğrendiğim bir alışkanlık. varsa yeriz yoksa yemeyiz mantığı, kimseden borç almadı bugüne kadar bize de bunu aşıladı. gerek yok der varsa alırsın, yoksa olunca alırsın. kısaca (bkz: varken bayram, yokken ramazan) mantığı.

borcum yok risk almayı sevmiyorum ama riske girip kredi çekip ev araba yazlık veya herneyse yatırım yapan insanları taktir ediyorum. bu enflasyonlu dönemde yapılması gereken buymuş onu anladım.

kredi kartı, vergi borcu vs derken yıllardır ödediğim borçlarda sona yaklaşmanın güzel bir hazzını yaşarken, bir yandan da amaç bulamadığım bu hayatta yakın bir zamandır en azından borçsuz olmayı amaç edindim. 1 lira dahi borcum kalmayana dek borçsuz olmayı planlıyorum. son zamanlarda bir iki sürekli kullandığım platform hariç birçok platformu da ücretli olarak kullanmıyorum. gereksiz ne varsa hayatımdan çıkarıyorum, insanına kadar. bir diğer planım da telefon sayısını 2'den 1'e düşürmek. onu da yaparsam çok daha düzenli olacak diye hissediyorum hayatım.

insanlığa olan borçlarım dışında borcum yok. ki zaten sevmem de borçlanmayı.. (üç beş dosta rakı borcunu saymıyorum tabii.. hoş onlarla da birbirimize borçlu muyuz, alacaklı mıyız netleştiremedik ki bi türlü. her akşam rakılayıp tartışıyoruz yine çözemiyoruz. bu gün de yarına bıraktık mesela..)