brothers düğüm salonu radyo yayını

hazırlan sözlük yola çıkıyoruz!
sırt çantanı valizini topla, yüklen. yolun ağzında, yükler omzunda dur ve ufka bak.
hatırladığın, anlatmaktan keyif aldığın ne var ne yoksa yığ şimdi ortaya! evet evet ortaya tam şuraya bi' yere.

kahkahalar, yolda zevzeyenler, neşeli yolculuklar, hüzünlü ayrılıklar, yolda toplayanlar, yolda unutulanlar, yoldan çıkanlar, yolda kalanlar, yoldan arta kalanlar...
o paralel evrenden çaldıklarımız...
canımız ne isterse, döke saça anlatalım, anlat istiyoruz bu akşam sözlük.

birlikte yola çıkmayı, birlikte yolda olmayı özleyen yoldaşlar olarak, biz -miko, ben ve öbürsü- hasretimizden prangalar eskittik. öbürsü'nün deyimiyle "yol da yol" diye kavruluyoruz adeta. dedik ki öyleyse sözlüğü de közleyelim, ateşi harlayalım da hep birlikte yanalım.
yola çıkmasak da yola çıkalım!
kalkış saati 21:00, yer o ağacın altı.


görsellerin piri gibi arka'aşımız, her görselimizin duayeni cenk'in arka bahçesi'ne teşekkürlerimizle.

tam bir road trip anısı olmasa da, bu da bi yolculuk anısı en nihayetinde deyip ufak bişi anlatam ve de kaçam.

bikaç ay önce, şehirdışından istanbul'a dönüyorum. uçağa bindim, yanımda bir çift oturuyor, erkek olanı tam bir yurdum yağız delikanlısı. taktım kulaklığımı, dürttü beni. kişisel alan hassasiyeti yüksek insan olan ben, pandemiyle de birleşince bi noooluyoz oldum. çıkardım kulaklığı.

- yolculuk nereye?
+ e-e-efendim?
- yolculuk diyorum, nereye gidiyosun?
+ istanbul?
- hmm.

kafamdan binbir türlü soru geçiyor. yanlış uçağa mı bindim? binsem bile, uçak dediğimiz şey duraksız bişi değil mi? onlar mı yanlış uçağa bindi acaba. tam boşverip kulaklığı takarken...

- bis almanya'ya gidiyos.
+ hmm. iyi yolculuklar.

meğer yanımdaki yağız anadolu delikanlısı, turkish hospitality and the sıcakkanlılık şov yapmak için yanındaki alaman ablaya, beni kullanmaya karar vermiş. bilmediği bir şey vardı ki, çok yanlış adama çatmıştı. kulaklığımı takıp yola devam ettim.

yolculuk nereye? herkes aynı yere?? uçakta muhtemelen sen ve maks. bikaç insan aktarma yapacak. ismail yk seni.

2020 senesinin başında yaptığım seyahat planını pandemi* yüzünden gerçekleştirememiş olmak içimde o kadar büyük bir yara açtı ki sözlük, konunun sene-i devriyesini sevgili dışınızdaki irlandalı ile birlikte radyoda yol hikayeleri konuşarak yaşayalım istedik!

bugün saat 21:00'de hepsi böyle hüzünlü olmamak sözüyle sizleri bizimle yol konuşmaya davet ediyoruz.
son yarım saaaaattttt..

geçen yıl mart ayında, cümbür cemaat ofisçe antep'e gitmemiz, iki gün patlayıncaya kadar tıksırıncaya kadar yememiz, pazar gecesi geri dönmemiz ve iki üç gün sonra pandemi yasaklarının başlaması.

başka sözüm yok şimdilik.

üniversiteye başlamakla aktif yolculuk hayatım başladı herhalde. şimdi dönüp baktığımda onca otobüs - uçak - tren yolculuğum da yaşadığım en komik şey izmit'ten antalya'ya döndüğüm bir gün araçta alkollü bir abimizin gece yarısı herkesin uyumasından rahatsız olup kalkıp ' hoop, yatın tabi yatın, hayat güzel uyuyun' diye bağırmasıdır.

muavin arkadaşımız sağolsun bütün gece maruz kalmamıza engel olmuştu da, yolculukta en sevdiğim huzurlu yol izleme aktivitesine geri dönebilmiştik.

iyi yayınlarınız olsun şimdiden *

sene, bir sene işte.*. o zaman yolyola.com diye bir yolculuk sitesi vardı. ben de yaz tatilim için yalnız olarak arabamla gidiyordum.
neyse bu siteye yolculuk ilanı verdim. 1 hafta kala verdiğim ilana bir kaç saat sonra 3 kişi başvuruda bulundu.
neyse yolculuk günü geldi gece saat 22:00 civarı buluştuk ve yola çıktık. istanbul'dan kaş'a gidiyorduk. arkadaşları fethiye'de bırakacaktım.
'' en azından biriniz uyanık kalın lütfen '' uyarıma rağmen bursa'yı geçer geçmez hepsi sızdı. *
tabi ben sürüyorum ama bir yandan da işkilleniyorum, '' ya ben de uyursam ''. derken bir şekilde muğla'ya vardık tek parça halinde.
arkadaşların üniversite öğrencisi olduğu belliydi.
güzel bir kahvaltı ısmarladım, çayımızı kahvemizi içtik gökova körfezi manzarası eşliğinde.
sonra tekrar ilerlemeye başladık ve fethiye'de bıraktım arkadaşları. o gün bu gün ara sıra birbirimizi ararız sorarız.
benim için hayatımın en keyifli yolculuğu diyebilirim.

domol hijyen spreyi.*
korona başımıza bela olmadan çok öncelerden beri, özellikle araç ile yapılan yolculuklarda en gerekli ürünümdü.
tabi şimdi her markada hijyen spreyleri mevcut. temizlik ve hijyen için keşke ama keşke böyle bir belayla sınanmasaydık.

miko'yu dinlerken gözümün önünde monica canlandı:

-passport, check! camera, check!

yolculukların en keyiflisi samimi arkadaşlarla birlikte yapılan, istediğin müziğini açabildiğin, kahkahalarla dolu geçen yolculuktur. bunun için tatlı bir arkadaş grubu ve en en önemlisi usta bir şoför gerekir. genellikle ön koltuktaki eleman, şoför ile birlikte ayrı muhabbete girerken; arkadaki ekip bambaşka telden çalar. böyle bir ekiple yolculuk yapmak, gidilen yerde yapılacak her şeyden eğlenceli olur.

edit : bizim ekibin bu canlandırmasında arka fonda çalan bazı şarkılarımız :
ismail yk - şekerim
ismail yk - bombabomba
salim - alo
davut güloğlu - nurcanım
kazım koyuncu - uy aha
saymaya üşendim hatta ben şöyle bırakayım : open.spotify.com/playlist/3...

şimdi durup düşününce yolculuğa ya da tatile hazırlık aşamasında ilginç bir anım yok ama yolculuk sırasında başıma gelen komikli olayı anlatmak istiyorum sizlere, hazır mısınız yine salaklığıma güleceğiz?*
tarihi çok net hatırlamıyorum ama ilkokul çağımda olduğumu tahmin ediyorum. bir yaz tatilinde kendi aracımızla ailem ve ben karadeniz turuna gitmiştik. yol kenarında gördüğüm her meyveyi aldırma huyum sağ olsun, yeşil erik gördüm aldırdım. bir yandan erik yiyorum bir yandan etrafı izliyorum bir yandan da eriğin çekirdeğini pencereden dışarı fırlatıyorum.* evet ben ettim siz etmeyin efendim, ayıp çünkü. kamu spotunu verdikten sonra olay anına geçelim; sümela manastırı'nın olduğu yolu bilenler vardır belki, böyle virajlı ve yer yer dar bir yoldan gidiliyor manastıra. işte biz o yolda manastıra doğru giderken babam sağımızdaki arabayı geçmek istedi. tam bu sırada erik yemeye devam eden ben yediğim eriğin çekirdeğini pencereden dışarı attım, attığım çekirdek yandaki arabanın penceresinden sürücünün yanağına geldi. bu olayı sadece ben ve yan taraftaki mağdur sürücü gördü. sonra sürücü tepki göstermek amaçlı korna çaldı bize, babam olayı tamamen yanlış anlayarak "bak görüyor musun, farklı plaka gördüler selam verdiler, tanıdık olacak değil ya. ne kadar iyi insanlar" dedi. o da karşı selamı vermek için korna çaldı.* bu sırada benden ecel terleri dökülüyor. çünkü ben çekirdeği adamın suratına attım adam tepki amaçlı korna çaldı babam karşılık verdi falan. oysa olayı bilen iki kişiyiz ben ve mağdur sürücü. ben sürücüye "abi nolursun olayı uzatma altı üstü yüzüne erik çekirdeği attım, ne gerek var önümüzü kesip olayı uzatma" bakışı atıyorum. ve evet attığım yalvaran bakışlar işe yaradı ve sürücü kornaya basmayı bıraktı hepimiz kendi yolumuza devam ettik. abicim olur da bu yazıyı bir gün okursan özür dilerim suratına erik çekirdeği atmak istememiştim.*

bayılıyorum tatile gidiş yolculuklarına. her yolculuğa ve dönüşlerine bayılmadığımdan tatile gidiş yolculukları diyorum. playlist hazırlarım, bir adet sait faik alırım pilot insanı bir süre sonra okumamı ister okurum, atıştırmalıklar, efendime söyleyeyim marakaslar... epey eğlenceli bir yardımcı pilotumdur yalnız navigasyondaki hanımefendiyle yeni yeni aramız düzeliyor.

az önce anlattıklarımdan bağımsız olarak 5 yıl önce falan bir hanım arkadaşımla tatile gidelim dedik. arkadaşımın da bir kız arkadaşı daha gelecek, tamam süper. sonra o arkadaşın flörtü ve flörtünün bir erkek arkadaşı daha eklendi bize. olur, olabilir kalabalık olduk ne güzel diye düşünüyorum ben. kız arkadaşım dışındaki üç kişiyi hiç tanımıyorum, kız arkadaşım da sadece arkadaşının bilgisini verebiliyor, çocuklar hakkında en ufak bilgim yok ama sonuçta eğlenmek isteyen birileri ne olabilir ki?

hayatta nefret ettiğim iki meslek grubu var hangileri olduğunu söyleyemeyeceğim. yolculuğun 15. dakikasında öğrendim ki bu iki insan o iki mesleğe sahip. o an arabadan atlamak istedim. 12 saatlik yol müzikleriyle, muhabbetiyle ne kadar kötü olabilir hayal edip onu 1500le falan çarpın. arabadan indim ben boğuluyorum birlikte vakit geçirmeyelim lütfen dedim arkadaşım insanına. ikinci gün arkadaşımın hanım arkadaşını flört ettiği insandan ayırdım. gözlerini açtım kızın gözlerini!!!!! sonra o tatil en sevdiğim tatillerden biri oldu*. ne tatlı bir insanım değil mi?

beşiktaş'tan tekirdağ'a sırf canım sıkılıyor diye aşırı rakı içme konseptli bir etkinliğe gitmem, gider iken gençliğin verdiği aklı havadalıkla ne ceket ne dizlik ne bişi, hiçbir techizat olmadan arkadaşımın motoruna artçı olmam, orada aşırı sarhoş olup, seneye dersime girecek olan profesörle içki masasında tanışmam, gecenin finalinde onunla karşılıklı göbek atmam (+ gelecek sene dersinden kalmam), gecenin bir bölümünde içip içip eski sevgiliyi aramam, ertesi gün dönüşte arkadaşla son paramızı birleştirip zar zor benzin almamız.

yolculuk gibi yolculuk, trip gibi trip. 10 yıl önceki kendime skidrow'dan 18 and life şarkısını gönderiyorum.

merhaba saygıdeğer sözlük ahalisi, ben dışınızdaki irlandalı, bu da miko. günaydın!
bu hafta, yüksek müsadenle seni ekip tatile çıkmak, biraz bizbize partilemek istiyoruz. birit almaya gittik, gelicez.

ufak bi' ara verelim, seni özleyelim, sen bizi özle. bizsiz çok eğlenme ama çok kederlenme de, dobarlan bırakma kendini!
aşı randevunu unutma, her şeyin başı sağlık!
hadi sözlük haftaya buralara bakar ol, gelir de kapıda kalırsak ayıp olur aman diyeyim!

selamlar ahali!

ay bir hafta ara verdik çok özledik ya. pazartesiden beri 8 gündür falan çarşamba gelemedi. şimdi de akşam olmuyor mesela. bakın tamam zaman düz bir çizgi değil de bu kadarı da fazla değil mi? çıksın aranızdaki son uzay/zaman bükücü!!!1.11!

biz bu hafta için iki canan olarak* konseptimizi arkadaşlık olarak belirledik. ama tabi ki başka bir formundan ele alacağız mevzuyu. neyimiz düz ki? dedik ki; arkadaşın için ne yapmazsın? dışınızdaki irlandalı ne yapmazsın benim için olm? zor sorular hazırladım he, ona göre!*

bu akşam. 21:00. canımız radyomuz.

artık tahmin ediyorsunuzdur gerçi; afişler için peeek sevgili cenk'in arka bahçesi'ne çok müteşekkiriz biz!

şahsen ben arkadaşımla vegas'ta sarhoş sarhoş evlenip üçüncü kez boşanmasın diye evli kalmam.

(bkz: kalibrasyon)
arkadaşlığın kalibrasyonunun ölçüldüğü yayın.

oh! anonsa bak! hem de pamela çalıyorlar. daim olasınız.

distopik sistemlerde vampirlerin varoluşsal sancılarının konuşulduğu efsane program.

ben de sorayım: tip olarak da benzediğin yakın arkadaşın, onun yerine üniversite sınavına girmeni istedi. bu riski alır mısın? *

paraşüt paylaşma muhabbeti geçerken, arkadan uçak sesleri gelen yayın. korkuttular.

edit : teşekkür ederim. sonunda beni de seven biri çıktı iyi mi *