cahil insanların ortak özellikleri

hep haklılardır.

cahil insan kendi fikrini bile üretemez başkaları'nın fikrini benimser ve onu ölümüne savunur. cahil bir insanla aylarca da tartışsanız daima kendi fikri kusursuzdur daima hep kendisi haklıdır.

cahil olduklarını kabul etmemeleri.

eleştiriyi hazmedememeleri.

ehlisunni " mürtedlere ölüm" rivayeti uydurdu. ehlisunni mensubu toplumlar cahil kaldı.

kemal paşa, inkılabına muhalif olanları astırdı, sürdürdü; üstüne de " hatıratını ve şahsını koruma yasası" çıkarıldı. kemalistler de cahil kaldı. biz aydınız, ışıklı yoldayız, nurlu yoldayız naraları "hala cahil kalmaya devam edeceğiz" kararlılığından başka bir şey ifade etmez.

ancak zıtdı ile , muhalifi ile yüzleşenler, onu fikren alt edenler ya da kendi yanlışını görünce değişenler cehaletten kurtulabilirler.

kibir, cehaletin prangasıdır. hasetlik de kelepçesidir. evet.

havlamaları.

[[herakleitos]]
köpekler tanımadıklarına havlarlar
[[/herakleitos]]

her şeyin en doğrularını bildiklerini zannetmeleri

ulan hayir hepiniz yazmissiniz aman cahiller boyledir, aman cahiller soyledir. ama biriniz de cikip adam gibi ben cahilim dememis.

ben cahilim kardesim. evet, ben cahilim...

doğdukları yerle, ırklarıyla, dinleriyle kendi seçimleriymiş gibi övünmeleri.

cahil cahil olduğunun farkına varsaydı cahil olmazdı.

insanları “cahil” diye yargılamak cahil insanların ortak özellikleri arasına giriyor mu? bu konuda kafam çok karışıyor ama neyse bu kendi soruma takılmadan aşağıya yardıracağım. :)
bu insanlar genellikle ne söylediklerinin, ne ifade etmek istediklerinin, ne ile karşı karşıya olduklarının dahi farkında olmuyorlar.
dünyadan sürekli olarak alacaklı gibi davranıyorlar. başlarına gelen her olayda suçlayacak bir başkasını arıyorlar ve bulamasalar bile bir suçlu yaratıyorlar. buradan aldıkları kısa süreli tatminle hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar.
kendi hayatlarının sorumluluğunu hiçbir şekilde almazlar. hep bir suçlu, hep bir bahane, hep bir ellerinde olmayan durum vardır.
ellerinin altındaki nimetleri bireysel çabaları ile kaybetmekte üzerilerine yok. (kaybetmek için ellerinden geleni yapıyorlar ama farkında değiller.)
bireysel olarak savunma mekanizmaları çalışmıyor ve otoriteye boyun eğiyorlar fakat topluluk haline ulaştıkları ve çarpık düşünceleri diğer çarpık beyinler tarafından destek görmeye başladığı zaman kendilerine her şeyi hak görüp avazları çıktığı kadar bağırıyorlar ve tüm diyalog yollarını kapatarak sadece daha yüksek sesle konuşarak o toplulukta kabul edilmiş olan varlığını tüm herkese kabul ettirmeye çalışıyorlar.
sessiz kaldıkları zaman varlıklarının kabul edilmediğini ve yok sayılacaklarını düşünüyorlar. ( masaya vurur, değişik sesler çıkartır, ağzına sakız olmuş herhangi bir şey söyler, gereksiz bir soru sorar vs.)
eleştiri diye bir kavram söz konusu değildir. kendilerini zaten yetersiz hissettikleri için yapılan herhangi bir eleştiriyi kendi öz benliklerine bir saldırı olarak algıladıklarından gelişim odaklı bir diyalog kuramazsınız ve en ufak bir söylemde direkt karşı saldırıya geçerek söylediğiniz şeye sizi pişman ederler.
yakınlık, samimiyet, değer vermek gibi kavramlar onlar için bir eziklik göstergesidir. kendilerini o kadar değersiz hissediyorlar ki siz onlara değer verdiğiniz zaman bu insanların bilinç altında “benim gibi değersiz birisine bu kadar değer veriyorsa bu da çok değersiz birisi” diyerek ellerindeki bu değeri kaybetmek için uğraşıyorlar.
çok büyük bir otorite (baba bence) özlemi ve sevdaları var. diş geçiremeyecekleri birisini veya bir durumu gördüklerinde öyle bir siniyorlar ki sanki konuşmayı, hareket etmeyi daha öğrenmemişler.
neyse ya. bunların çoğu travma da olabilir ama yaşı belli seviyeye gelmiş bir bireyin bunları fark ederek ve düzeltmeye çalışarak hayatıma devam etmesi gerekir diye düşünüyorum ve gerçek “cahil” in bu şekilde hayatına devam etmekte ısrar eden kişi olduğunu düşündüğümü belirtmek istiyor ve noktalıyorum.

cahil olmalari. evet.

bilmediği konuya atlaması ve ortaya kaynak koyunca da g.t olduğunu kabul etmemesi sözlükte bolca örneğini bulabilirsiniz.

fikri tartışmayı kavga sanmaları.

araba-motor sevdası.

herseyi herkesten iyi bilmeleri...

üniversite tahsili olanlara laf atmak bir de taştaş geçmek için sen üniversitede napıyodun bir sıralasana diye dersleri sıraladığın vakit surat donmuş şekilde "hiçbişey anlamıyorum yeaaa" demeleridir.

kitap okumazlar tabii bir kitabın kapağıyla ve arka kısmındaki yazıya bakarlar öyle yadırgarlar. 2 yıl okul tatili kitabını görseler puhahaha 2 yıl okul mu tatil olurmuş cülvörn hiçbişey bilmiyomuş falan derler.

mütevazi olursun bir konuda ne kadar iyi olup olmadığını anlatırsın ama bu konu hakkında bi bok bilmeyen bir davar gelip ahkam keser siz böyle konuşunca..

yelkenleri rüzgara göre, dümenleri akıntıya göre değişir, kişilikleri ısmarlamadır.
yani üzerinde " içinde altın var " yazan, boş yağ tenekesi gibi.

düz mantıklı ve iki boyutlu düşünür,yaşam pratiklerinin örüntüledigi uyanıklıgı ile yaşama bakar degerlendirir,farklı ve özgün insan prorotiplerini bu nedenle algılayamaz.

cahil olduklarını asla kabul etmemeleri, konuşurken karşı tarafın sürekli sözünü kesmeleri, ne kadar anlatılırsa anlatılsın doğru (!) bildiklerinden şaşmamaları...

cahil olduklarının, yetersiz olduklarının ve bilmediklerinin farkında olmamaları.

kitap okumalari