çocuk yetiştirmek

dişlerini fırçalarken acık bıraktığı çeşme için
_annem su böyle gereksiz akarsa suyumuz biter hayvanlar insanlar susuz kalır demiştim şimdi ne zaman boşa akan bir su görse bunu söylüyor.
evet ben yetiştiriyorum gurur duyuyorum..

sanat eseri dokumak gibidir. 2-3-5-10-20 yil sonra donup baktiginizda kalitenize karsilik gelen bir eser gorursunuz. klinik vakalar disinda her cocuk kaliteli bir birey adayidir, henuz sertlesmemis mukemmel kivamda bir hamurdur. nasil sekillendirirseniz oyle birsey cikar sonunda.

zor olan hazır olmadıkça ertelenmesi gerekir hem çocuğun hem de ebeveynlerin iyiliği için.

labaratuvarda bakteri yetiştirilmek bilinir de çocuk yetiştirilmek artık bilinmez .

sorumluluk gerektirir, ilgi ister, sevgi ister, bakım, koruma- kollama, uykusuz kalma, en önemlisi ise emek ister. bakmayacağınız, ilgi ve sevgi göstermeyeceğiniz çocukları lütfen dünyaya getirmeyin. bakmak'tan kastım sadece maddi değil, manevi yönden yeterli olabilmek de çok önemli bir çocuk için. sevgisiz ve ilgisiz büyüyen her çocuk bir bakıma istismara uğrar. çünkü ihmal de çocuk istismarı türlerinden biridir. sigmund freud, yetişkinlikte görülen cimriliğin hatta sigara içmenin bile çocuklukta aile içi ilişkilerden kaynaklandığını vurgulamıştır. yine aynı şekilde erik erikson insan gelişimini 8'e ayırmış [psikososyal gelişim kuramı: #134603] ve bu aşamalarda ailelerin rolünün çok önemli olduğunu vurgulamıştır..

o çocuklar ne sevgisiz yetişmeyi hak ediyor, ne de insanlar sevgisiz büyüyen yetişkinlerle uğraşmayı hak ediyor. çocuk ailesini dinler, unuttu sansanız da en ufak şeyi bile hatırlayabilir. bir şeyleri dikte etmek yerine yavaş yavaş öğrenmesini ve uygulamasını sağlarsanız, desteğinizi de hiçbir zaman esirgemezseniz, çocuğunuzu daha sağlıklı yetiştirebileceğinizi düşünüyorum. güven, sevgi ve ilgi ile inanın birçok şeyi çözebilirsiniz.

sevgi ve sabır ile yoğrulan siz onu büyütürken aslında size de çok şey katan adeta sizin de yetiştiğiniz ve bakıp vay be dedirten durum.

dünyanın en özen gerektiren işidir. bugün yetiştirdiğimiz çocuk gelecekte birine eş, bir çocuğa ebeveyn, belki bir öğrenciye ögretmen, belki bir işçiye patron, belki de bir hastaya doktor olacaktır. bu sıfatları layıkıyla yerine getirebilmesi için özünde iyi bir insan olması gerekir. bu yüzden bir çocuk yetiştirirken önemli olan şey ona vicdanlı, merhametli, adaletli ve sevgi dolu olmayı ögretebilmektir. gerisi zaten kendiliğinden gelir.

insanları ayrılınca değil çocuklarından tanırmışız. gerçekten çocuklar ebeveynlerinin birer yansıması sayılır.

dünyadaki en kutsal iş olduğunu düşünüyorum. bir insanın sıfırdan başlayarak hayatını şekillendirmek sizin elinizde (tabiki tamamen değil) sabır ve bilgi gerektiren bir iş. aslında çocuk yetiştirme konusunda çok yanlış bir algı olduğunu düşünüyorum. her çocuk belirli bir fıtrat üzerine doğuyor. bize düşen şey ona bir şeyler yüklemek, onu bir biçime sokmaktan ziyade, bize verilen bir emanet olduğunu unutmadan, onu gelebilecek tehlikelere karşı uyarmak, korumak, ilgi ve şefkatimizi üzerinden eksik etmeden, sevildiğini hissetmesini ve bilmesini sağlamak, yardım istediğinde yanında olmaktır. ama en önemlisi kendimizi olabildiğince iyi yetiştirmek. çünkü biz çocuğa ne verirsek verelim büyük çoğunlukla bizden gördüğünü alacaktır. saygılı, bilgili sevgi dolu bir ebeveyn gördüğünde hayatı bu yönde şekillenecek ve kendisi de böyle bir insan olmayı benimseyecektir. umarım hepimiz iyi birer ebeveyn olabiliriz.

dunyanin en zor işidir. ama sevgisi tartisilmaz. misal at dogunca 1 saatte kalkip yuruyor. cocuk doguyor 1 yilda ancak yuruyebiliyor ve bu sure zarfinda her acidan size muhtac. (bu arada cocuklarda yutume ayı ortalamasi turkiye icin 15 aylikmiş)

üzerinde ince düşünülmesi gereken süreçtir. bakın bir anımı anlatayım. daha doğrusu benim anım değil de en yakın arkadaşımın çocukluk anısı. yanlış yetiştirme konusuna çok güzel bir örnek bence :

"çocukken misafirliğe gittiğimiz zaman, evin hanımı çok güzel kekler, kurabiyeler ikram ederdi. ben de önüme koyanları yerdim. sonra evin hanımı tabakları toplamaya geldiğinde muhakkak sorardı :

- "biraz daha ister misin canım?"

isterdim tabi. sonra da evde annem başlardı kalaya :

- "istenmez öyle bir daha! yedin bir tabak tamam! aç kurtlar gibi ne hemen istiyorsun? var mıdır yok mudur sormuyorsun hiç! terbiyesiz."

sonra aradan bir zaman geçti, bize misafir geldi. aynı senaryo bizde de gerçekleşti. annem çocuğa bir tabak verdi, çocuk "biraz daha ister misin?" diye sorulduğunda "isterim" dedi. ben ne yaptım? o kadar insanın içinde çocuğa dönüp gayet ciddi :

- "ne istiyon öyle aç kurt gibi? var mıdır yok mudur düşünmüyosun!"

deyince ortalık buz kesti. annem babam yerin dibine girdiler. bana ders olması gereken şey sanırım onlara ders oldu.

çok kritik bir süreçtir. herhangi bir durumda vereceğiniz herhangi bir tepki ömür boyu sürebilecek travmaya sebep olabilir.
örneğin olumsuz içerik üreten programları çocuğunuzun yanında izlemeniz onun gelişimi açısından oldukça tehlikelidir. ya kanalı değiştirin ya da çocuğunuzu ortamdan uzaklaştırın.*

önüne gelenin yapmaması gereken bir şey. küçük bir an, travma yaratıp geleceğin sosyopatlarını, psikopatlarını veya topluma zararlı bireylerin doğmasını sağlar. bir birey var etmek dünyanın en zor şeyidir.

dünyanın en zor ama en güzel olduktan sonra olmaması durumunu düşünemediğiniz duygusu.

kesinlikle bir sanattır. ya başarırsin istediğiniz okullar istediğiniz davranış biçimi ya da başaramaz sevmediğiniz şeyleri yapar.

çocuk yetişirmek çok büyük bir sorumluluk, çocuk sahibi bir insan için hayattaki en önemli mesele. çocuk dünyaya getirene kadar çocuk nasıl yetiştirilir kitabını yazarsın, bolca fikrin vardır ama dünyaya çocuk getirdikten sonra bütün o teoriler, o çok bilmişliğin havada kalır.

kişi kendini düzeltmediği sürece çocuk yapmasın. kişi kendi çocukluğu ile yüzleşemezse çocuk yapmasın. çünkü dünyaya gelen bir birey olacak ve o çocuk ebeveynlerin bencilliği ile dünyaya geliyor. nihan kaya' nın kitabından bir anı anlatayım. çocuk ailesiyle dizi izlerken öpüşme sahnesinde dayısı onun hep gözünü kapatırmış . ilerde ise bu birey ikili ilişkilerinde hep sorun yaşayan birisi olmuş. öpüşememiş bile. bu kadar basit şeyleri tabulaştıran bir zihniyetin ürünü olmamalı çocuklar. sizin çocukluklarınızın bedelini onlar çekmemeli. bu yüzden yaparken yapması güzel ama yaptığınız şey bir tatlı ya da yemek ya da ürün değil. bir birey. bu dünyaya bencilliklerle var edilmiş bir birey. bu yüzden siz kendinizle ve kendi çocukluğunuzla yüzleşemeden bir çocuk dünyaya getirip onu kendi çocukluk mutsuzluğunuz ile boğmayın.

ben hazır değilim lafı ile başlayıp neredeyse her kadının tattığı duygudur.

insanlar çocuk yapmaya sadece karar veriyor ne yazık ki kimse nasıl yetiştireceğini düşünmüyor..

çocuklarınızın birey olduklarını unutmayın oyun hamuru gibi şekillendirmeyin, sizden bir kuşak ileride olacaklar ve kafa yapıları muhtemelen sizinkine uymayacak. eğer çocuk sizden habersiz ''geliyorum yer açın'' diyerek doğsaydı saldım çayıra mevlam kayıra diyebilirdiniz ama kendi isteğinizle dünyaya getirdiğiniz/evlat edindiğiniz için barınma, beslenme, eğitim gibi ihtiyaçlarını gidermekle yükümlü birer bakıcı gibisiniz. ekonomik durumunuz yetersizse çocuk yaparak onu da zor duruma sokmayın. çocuk bereketiyle gelir bla bla deyip oyuncak bile alamazsanız üzülürsünüz.