çocukken aşık olunca yapılanlar

onun dinlediği şarkıları dinlemeye çalışıp acaba dinlerken ne düşünüyor diye düşünmek
yanında tanımadığın bir kız görünce acı bir şekilde izlemek
ve tabii ki yanında yemek varsa önce onunla paylaşmak
ha bir de olmazsa olmazı herkese arkadaşça dediği güzel bir lafı sanki sana özelmiş gibi düşünüp mutlu olmak

(bkz: hayal kurmak)

çocuk aklımla anime karakterlerine aşık olup dururdum. ilk büyüm aşkım ise genzo wakabayashi.

ilkokulda öğretmen yer değişikliği yaparken, onun yanına oturmak için evrene mesajlar yollamak.

ilk okulda sevdiğim çocuk baya tembeldi. hiç ödevlerini yapmazdı. ben okulda onun ödevlerini yapardım. evde kendi ödevimi 2 3 saatte yaptıysam onun ödevini okulda 10 dakikda yapardım dersten önce hemen biterdi ve onun ödevi benimkinden güzel olurdu. nasıl aşkla yapıyorsam artık saatlerce uğraştığım kendi ödevim, onun sadece 10 dakika hazırlanmış ödevinden daha vasat olurdu. bu çocuk da hep ona olan sevgimi kullandı.* resim dersinde resim defterini boyalarını verirdi bana al evde sen bana da resim yaparsın derdi. sonuç; hep resim derslerinden iyi aldı. hatta o kadar hayin ve tembeldi ki teknoloji tasarım dersinde fikirler üretip tasarımlar yeni makineler icatlar yapmamızı isterdi hoca. ve ben kendi ödevimden önce onun için bi sorun bulup sorun üzerine yeni makina, icat bulurdum.
sanırım kadınlarda içgüdüsel olarak var olan bir durum bu. ister ilk okula gidelim, ister lise, ister üniveriste. hatta kocaman kadın bile olsak hep sevdiğimiz erkeğin eksiklerini kapatma, onun açıklarını onarma mecburiyetinde hissediyoruz kendimizi..
buralarda olduğunu zannetmiyorum onun işi olmaz sözlükle falan ama ozan, eğer olur ki okursun falan gerçekten sevmiştim lan seni. ve nefret ettirdin kendinden. *

ceketi onun ceketinin üstüne asınca mutlu olmak...

tabi ki görmek için kıçını yırtmak

ceketini ceketinin üzerine asmak.*

çocukken hiç aşık olmadım. hiçbir ünlüye de hayran değildim. büyüdüm. yine aşık olmadım. aşka da inanmıyorum o ayrı. ben gerçekten narsist biri olabilir miyim sözlük?

onu gördükçe utanıp kaçmak.

(bkz: nickaltı girmek)

montunu onun montunun üstüne asmak, saçını çekmek.

biricik anaokulu aşkım sürekli annesini bizim kapının önünden geçirtir, annesi ablama beni dışarı çıkartması için seslenir balkondan ben dışarı bakarken o beni izlermiş. neden hiç kafamı eğip bakmadım, ablam neden furkan geldi demedi, annesi birinci sınıftaki oğlunun isteğini nasıl bu kadar düzenli yaptı bilmiyorum. ama uzun bir süre bunu yaptığımızı hatırlıyorum.

4. veya 5. sınıftayken saçının ense kısmını uzatırdı, onlarla oynardım, tabii ki platoniktim...

ilkokuldayken aşık olduğum bir kız vardı, onu sınıftayken sürekli izlerdim. ortaokuldayken ise tarih öğretmenimize aşık olmuştum. tarih derslerine çok çalışırdım; amacım kadının gözüne girmekti. fark edemediğim şey ise kadın annem yaşındaydı.:)

kabarık elbise giymek istemek. çünkü prenses gibi görününce o da beni sever düşüncesiyle.

her yere, içinden ok geçen bir kalp çizmek.

ayy o utanmalar sıkılmalar bakışlar bile öyle masum ve içten ki.
hatırlıyorum her gün kapıma gelirdi ben balkonda o aşağıda birbirimize bakar gülerdik. mesajlaşırdık tabii bir taraftan.
keşke yine yaşasam böyle bir aşk.

mahallede onu görünce ronaldinho hareketleri yapıyordum.

çok saçma ama saç telimi çocuğun montunun cebine koymak...

aşık olunan kızla sürekli uğraşılır. niye diye sormayın, racon böyle.